Dag 7. Zondag 11 augustus 2019

Rostock - Stralsund - Rügen - Sassnitz 

142 km in 5 uur en 59 min, 24 km/uur gemiddeld, 552 hoogtemeters

Zonnig, 23 graden, wind in de rug

“ Ons eerste doel is bereikt, we hebben ontzettend veel geluk gehad, maar er zijn nog 2 doelen te gaan ........“

In de eerste week van onze fietsreis wilden we Hanze steden bezoeken tot aan het eiland Rügen, maar tegelijk ook nog 3 visverwerkingsfabrieken van P&P in Zoutkamp, Bremerhaven en Sassnitz. Dat is allemaal gelukt zonder regenjasjes en ook meestal met wind in de rug.

Er staat al 975 km op de teller, we zijn nu op het eiland Rügen, het meest noord-oostelijke punt van Duitsland. We zitten hemelsbreed vlak onder Zweden en dichtbij de Poolse grens. Het is ongelooflijk dat je op de fiets zulke afstanden kan afleggen en ook zoveel kan zien en beleven. Daarom maak ik een dagverslag, de vele indrukken wil ik later nog eens beleven.

De zon komt hier al om 5 uur op, we zitten veel oostelijker en noordelijker. We nemen het ontbijt al om 6.30 uur en een uur later zitten we op de fiets. Er valt zoveel te zien en beleven onderweg. Vandaag hebben we gekozen voor een “doorsteek” naar het prachtige Hanze stadje Stralsund. De weg langs de kust is langer, maar we willen nu juist meer van het eiland Rügen zien.

Dat was een goede keus, de weg is breed met goed asfalt en weinig verkeer. We zaten al na 80 km in de haven van Stralsund om 11.30 uur aan de lunch; crêpes met warme kersen, vanille ijs en advocaat-saus. 

De Google Maps navigatie heeft ons vandaag wel 2 keer behoorlijk in de steek gelaten: we kwamen op gravel paden die ons steeds verder het bos in stuurden. Uiteindelijk werd het lopen door boerenland en daarna ook nog een diepe greppel. Dankzij Willem kwam ik weer op de openbare weg.

Om 14 uur telefoon voor Willem van vriend Jan Dijkdrent. Hij is directeur bij Euro Baltic van P&P in Sassnitz. Morgenvroeg hebben we bij hem een fabrieksbezichtiging van verwerken van haring. Vandaag wordt echter al een vissersboot gelost met 1000 ton haring aan boord, dat zijn ongeveer 12 miljoen. Als we de fabriek in bedrijf willen zien moeten we nu komen en niet morgen.

We zijn vandaag overal op tijd, dus om 15 uur waren we al in de haven van Sassnitz. Eerst een halve liter Cola met daarbij een Bock worst met mosterd begonnen we aan de bezichtiging. We werden weer hygiënisch verpakt en zijn rondgeleid door Kurt Fries, de produktieleider.

Al de vis uit de boot wordt in 1 dag machinaal schoongemaakt en gesorteerd met de meest moderne machines. Willem doet daarover morgen verder uitgebreid verslag.

Kortom, weer een dag om nooit te vergeten.

Groet van Willem en Gert.

Verhaal van Willem op Facebook 

We slapen in een Sporthotel vlakbij een groot stadion en sportvelden. Als we gaan eten en weer terug komen zit er jeugd in het stadion behoorlijk herrie te maken. Maar voordat wij naar bed gaan hebben ze versterking aangerukt, en zingen/schreeuwen een soort Haka (Maori dans). Eentonig, repeterend en hard, heel hard, een Rostock Haka. Ik heb mij voorgenomen op de klok te kijken als ze op zouden houden maar ik ben waarschijnlijk in slaap gevallen.

We gaan op pad naar onze verste bestemming van thuis, het eiland Rugen, tegen de Poolse grens. Daar hebben wij maandag een afspraak om de visverwerking Euro Baltic van P&P te bezoeken. We hebben een hotel geboekt in Sassnitz, vlakbij het industriegebied.

Op de teller staat 140 km vandaag, dus we gaan er maar eens even lekker voor zitten. Nou ja, lekker????

Meestal delen we de rit in drie stukken, dat is overzichtelijk en menselijk. Vandaag is echter zo’n dag dat er bijna geen stopplaatsen zijn binnen het gebied waar je wil stoppen. Maar het gaat hard (voor de wind nog steeds) en goed dus we stoppen voor het eerst op 65 km vanaf de start. Bidons leeg en aan koffie toe. In het dorpje is echter niets open en we nemen onze toevlucht in een Shell tankstation aan het eind van het dorp. "Volgooien" roepen we nog. Na de opstap, rijden we 16 km verder naar Stralsund, een grote stad voordat we het eiland Rugen op rijden. Hier willen we even lunchen, maar het is pas 11.30 uur. We vinden een terras aan een haven waar dat kan en Gert heeft zijn keuze al gemaakt. Als ik hem wijs op de laatste bladzijde: crêpes met kersen, ijs en  eierlikeur is hij gelijk om. Ik wist het toch.

Dan fietsen we over een oude brug naar het eiland Rugen. 

We hebben al veel over B-wegen gefietst, en dan niet op het fietspad erlangs maar op de weg zelf. Dit asfalt is als een zalfje voor onze billen en het is niet druk op straat. Dan wijst Google Maps ons naar een fietspad van de B-weg af door een mooi natuurgebied. We zijn vroeg dus we wagen het erop. Linksaf een pad op met kleine betonplaatjes op de bandensporen, in het midden bestrating. Na een kilometer houdt de bestrating op, alleen de betonplaten blijven. Weer een kilometer verder worden de platen ouder en ouder met veel gras ertussen, het middenstuk wordt onthutsend slecht. Daar moeten we niet meer komen. Er ligt een tak over de ‘weg’ en we stoppen om te overleggen. "Ik ga niet meer terug" zegt Gert, dat is duidelijk dus. De betonplaten verdwijnen in het bos onder het mos. De randen zijn niet neer te zien maar langs de platen die we niet meer zien liggen zijn diepen geulen. Ik rij erin en stop, roep naar Gert dat we te voet verder moeten. Na een paar honderd meter zien we weer wat beton en stappen op. Even verderop is er niets meer, alleen modder waar we aan de randen langs kunnen maneuvreren en dat lukt. We komen aan het eind van het bos en horen geluiden, tractoren die het land bewerken. En daar staan we dan, het bos uit en midden in een weiland.

500 meter verderop zien we auto rijden, daar zal dan wel iets van asfalt liggen, dat trekt ons wel. We hoeven alleen nog maar een sloot te slechten en we staan weer klaar om onze reis te vervolgen. Google Maps nemen we even niet serieus meer.

Het landschap is hier mooi, glooiend en de boeren zijn volop bezig met oogsten. 

15 km voor onze eindbestemming gaat mijn telefoon, een 0049 nummer uit Duitsland. Ik neem hem aan en het is Jan Dijkdrent, onze afspraak voor morgen. Hij vertelt dat er op dit moment een schip voor de wal ligt te lossen en dat de fabriek nu op volle toeren draait. Dat wil zeggen dat het nu interessant is en morgen is dat schip weer weg. We besluiten dus rechtstreeks naar onze afspraak voor morgen te rijden maar daar vertel ik morgen over.