Dag 17. Woensdag 21 augustus 2019

Lippstadt - Hamm - Lünen - Marl - Schermbeck

126 km in 6 uur en 17 min, 20 km/uur gemiddeld, 387 hoogtemeters 

Zonnig, 24 graden met lichte wind tegen

“ Een prachtige dag langs de rivier de Lippe in Nordrhein-Westfalen “

De eerste 40 km naar Hamm zijn prachtig langs de rivier de Lippe, maar ik zit met een ongerust hart op de fiets. Mijn achterband is te zacht en op het gravelpad voel ik elk steentje, ik ben bang voor een stootlek en fiets veel staand om mijn achterwiel minder te belasten. Gelukkig bereiken we Hamm zonder lek en bij een fietsenmaker wordt de druk van 3 naar 7 bar opgevoerd. Bij een kuuroord met wellness en revalidatie drinken Andre en ik een Latte Macchiato en Willem een dubbele espresso met kruisbessentaart als calorieën bom.

Na Hamm gaan we het Ruhr gebied in met veel warmtecentrales en industrie langs de gekanaliseerde Lippe. De natuur is hier verdrongen door de mens. Vlak voor Lünen staan we stil in een bos bij een verhoogde uitkijkpost van de Romeinen met uitzicht over de meanderende Lippe, een prachtig punt om strategisch je aan- en afvoer handelsroute te bewaken. De lunch volgt in het centrum van het stadje Lünen bij de bakker, storend bij het drinken van de cola zijn de wespen die in je glas verdrinken.

In Schermbeck zitten we later heerlijk in Hotel Zürich Linden op het terras te genieten van ons bier en daarna ook van het diner met eerlijke discussies over levensvragen en het geloof. Deze fietsreis met Willem en later ook met Andre heeft mijn kijk op het leven verrijkt.

Groet van Willem, Andre en Gert

Verhaal van Willem op Facebook

Gisterenavond in het hotel Drei Kronen heerlijk gegeten van een loei-hete steen. Bij Gert lag er een stuk koe op, bij mij een stuk zalm. We hebben goede conversatie over van alles en nog wat, vaak over fietsen, de route en het weer. Rond een uur of 10 gaat dan wel het licht uit bij ons, niet voordat we de controleert hebben of alle electronica aan de oplader ligt.

s’Morgens zijn wij weer opgeladen, de electronica ook. Vandaag is een soort saaie dag, geen lekke spaken, geen lekke banden en ook geen eieren met spek in het hotel. Ik kan me verbeelden maar het lijkt erop de je snel ge/verwend wordt met een situatie. Ik heb de hele dag een soort honger gevoel. Die gaat niet weg na de koffie met een flink stuk taart en ook niet na de lunch met cola en twee wraps, een met kip en de ander met tonijn.

De weg naar Hamm waar we koffie drinken, wordt gemarkeerd door een enorme stoomwolk van een grote energiecentrale die waarschijnlijk zijn splijtstof aan het koelen is. Bij en voorbij Hamm komen we langs nog meer grote koeltorens, er zijn hier meerdere centrales nodig om de streek van energie te voorzien. De Duitse regering heeft besloten kernenergie in de ban te doen en ze af te bouwen naar 0. We betwijfelen of dit een juiste keuze is, André meldt ons dat in Thüringen waar zijn dochter woont, 75% van de huishoudens op hout stookt. Bedenk eens wat dit in de atmosfeer veroorzaakt. Nee, het is nog niet zo makkelijk met het milieu.

Omdat de dag zo saai (verhaaltechnisch) verloopt iets over onze fiets-gast André. 

Hij is de oudste van onze groep en heeft een rijk sportverleden. Na zijn studie is hij zich gaan specialiseren in zwemmen en was assistent coach in de tijd van Ada Kok en Erica Terpstra, ja die nu aan het reizen geslagen is.  Daarna is hij vier jaar naar Noorwegen gegaan om daar het Olympisch team van Noorwegen te begeleiden naar de spelen van München. 

In zijn jonge jaren heeft hij gefietst met Gerben Karstens die alles won in die tijd. Hij moest dan genoegen nemen met een rookworst of een halve kaas, en lastig om mee te nemen naar huis onder je shirt.

André is digibeet, niet ernstig maar ook niet te genezen. Gert heeft al van alles geprobeerd maar geen enkel medicijn/advies slaat aan. Hij heeft een telefoon, maar als zijn kleinzoon er een simkaart heeft ingestoken, blijft hij onbereikbaar. Gert verteld dat zo’n ding dan aan een oplader moet voor energie maar de oplaadkabel zit in de fietstas. Morgen wel.

De andere dag blijkt dus dat hij wel een kabel bij zich heeft maar absoluut niet in de oude Samsung past. In Kassel stuurt Gert hem naar een telefoonwinkel voor de aanschaf van een goed oplaadsnoertje. Hij wordt doorverwezen naar de antiekmarkt maar komt verheugt met een snoer terug. s’Avonds in het hotel heeft hij de hele nacht liggen laden, maar er komt geen leven meer in zijn telefoon. En hij zit er niet mee, dat is André.

Wij rijden richting Nederland maar halen het nog niet vandaag. Na 125 km komen we aan in Schermbeck, zo’n 30 voor de grens. De route liep vandaag grotendeels langs de rivier de Lippe en we hebben een lang traject langs het water afgelegd. Het laatste stuk naar ons hotel was een mooi en glad grindpad, maar van fijn/fijn (dubbel fijn dus) grind, zoals ze in stadsparken gebruiken. 

We zijn toe aan een biertje en moeten de verhalen nog verzinnen. 

Wat moeten we nu weer schrijven?