Stortford - London

Dag 14.18 augustus 2017   Stortford - Regent 's  Park - Hyde Park - London City

72 km in 4 uur, 18 km/uur gemiddeld, 278 hoogtemeters

Half bewolkt met een onweersbui, 20 graden, wind op kop

Problemen gisteravond bij het versturen van het dagverslag; mijn Ipad is alle email adressen kwijt geraakt en ik had ze nog wel dubbel opgeslagen in de notities?!

Gelukkig heb ik wel de email adressen vrienden van medefietsers van mijn vorige fietsreizen, maar die zijn nu niet mee bij, want nu fiets ik met Willem. 

Met veel moeite heb een nieuwe lijst gemaakt en ik hoop dat vrienden die nu geen verslag gekregen hebben niet gaan denken dat onze tocht beëindigd is. 

Nee hoor, het gaat nog steeds super.

We zijn gisteravond door de kok geweldig verwend en na een goed Engels ontbijt om half 9 weer gestart over natte wegen. Het heeft namelijk vannacht weer flink geregend, maar dat hebben we niet gehoord door de laag overvliegende vliegtuigen. 

Volgens Willem was er één toestel die de kamer bijna binnenkwam, ik heb er gelukkig niets van gemerkt.

Ongelooflijk wat mijn Google Maps routeplanner weer een fantastische rit voor ons getoverd heeft, we zijn wel 30 km langs de rivier Lee gefietst met honderden woonboten langs de kant liggend of varend door smalle sloten, waarbij het water door stuwen op peil gehouden wordt. 

De boten zijn vaak maar 1.5 meter breed en meer dan 20 meter lang. Het onderhoud laat vaak te wensen over, want lekkages worden met zeilen bestreden.

Met veel moeite heb ik onderweg een cappuccino kunnen scoren, horeca is niet aanwezig. 

Op km 55 reden we pas echt Londen binnen en fietsen over de busbaan gaat geweldig.

We rijden gelijk op met deze hoogdekkers naar het Regent 's Park, daar willen we rustig ons terminale biertje drinken. Helaas verkopen ze in dit grote mooie park alleen maar limonade en ijs. Pas in Hyde Park vonden we een locatie met een biervergunning.

We zaten net aan het bier en voerden chips aan de zwanen en ganzen of het onweer breekt uit. Met wat Spanjaarden uit Barcelona hebben we toen maar binnen de toestand in de wereld doorgenomen.

Slapen doen we vannacht en morgennacht boven de pub Prins Arthur, daar kunnen we veel drinken en lekker eten en worden vannacht niet wakker gehouden door overrijdende auto's of overvliegend vliegtuigen maar wel wakker gehouden door laagvloerse grappen uit de bar beneden.

Morgen gaan we Londen bekijken op de fiets met een toeristische blik.

Verhaal van Willem op Facebook

Gisteren hebben we slechts 57 km gefietst, we ronden het af op 65. We hebben strategisch de bui uit laten druppelen en zijn daarna de mooie stad Cambridge in gegaan.

Vandaar naar London is het ongeveer 120 km, het ligt eraan welke navigatie je er op zet.

We hebben deze 120 in twee stukken geknipt en overnachten in Stortford, maar dat is al verteld. Eerst nog even iets over mijn fietsmaat.

Gert is een soort van grote verdwijntruc. En dat heeft een oorzaak. Die oorzaak heb ik vannacht ontdekt. Hij leeft in een andere dimensie. Dat is heel moeilijk voor ons, wij kennen er maar drie, Gert meer, vier of vijf, ik weet het niet.

Ik zal het toelichten. Gert is een bereisd mens, is overal ter wereld al geweest en hij heeft ook overal familie. Hij verteld veel over zijn reizen en belevenissen en staaft zijn verhaal graag met zijn iPad, waarin een miljoen foto's staan. Hij verteld dan over een verre tante en zijn vingers razen over de iPad om deze tante op te zoeken.

(Ik heb ook veel foto's op mijn Phone en pc en ik ben soms een uur aan het zoeken naar een specifieke foto.) Gert niet, terwijl hij verteld zoeken zijn vingers naar albums, data, jaartallen en kenmerken, en hup daar is de tante.

Maar voor dat ik gezien heb hoe die tante eruit ziet zit hij alweer bij de Niagara watervallen of ergens in Zimbabwe. Verhalen over Canadese neven of nichten waar hij meegeholpen heeft met de oogst op een grote combine razen voorbij op zijn tablet terwijl de foto's van Zuid Afrika of China met zijn dochter al weer door het beeld schieten. Hij kan, zeg maar, zijn eigen vingers niet bijhouden.

Dat geeft ook zo zijn problemen. We maken samen een verslag, hij op de mail, ik op dit blog. De tweede of derde dag had ik een uur lang onze belevenissen in zitten tikken en wil ik Gert een 'sneak-preview' geven van de story. Gert leest, leest snel en raast met zijn vingers over mijn scherm en geeft mijn telefoon terug met alleen de foto's. Weg verhaal, weg uur typen. Ik ben daarna wel anderhalf uur bezig geweest om de verhaallijn enigszins te reconstrueren.

En zo is het ook met de stekkers vergaan, hij is al weg nog voor de elektronica gedemonteerd is. Gisteren op het terras na het maken van zijn verslag een grote zucht, alle emailadressen kwijt. Zijn bestand van adressen naar wie hij de email stuurt is reeds gekopieerd, hij kent zich zelf wel een beetje. Maar in een andere dimensie verwijderen zijn vingers net zo makkelijk twee bestanden, en zijn ook niet meer te vinden in 'verwijderde bestanden'. Echt een fenomeen die man.

Uiteindelijk heeft hij een oud bestand weer opgepakt, overbodige adressen verwijderd en een aantal nieuwe weer toegevoegd. Bij deze excuus aan degene die er afgevallen zijn.

Ik ben intussen maar gaan douchen en ben al klaar als Gert zijn mail eindelijk verstuurd heeft. Hij staat al poedel voor de douche als hij vraagt: "waar is mijn bagage met de kleding die ik straks aan moet". Ik weet het niet maar help hem zoeken. We hebben maar een kamer van 13 m2 dus dat moet te vinden zijn. NIET, niet in de kamer, onder het bed, in de kast, ook niet onder de douche.

Dan is de bagage elders in het hotel, voor de deur misschien, nog op de fiets maar die staat opgesloten in een kamer, op het terras waar we het verslag gemaakt hebben of bij de receptie. Ga jij of zal ik gaan vraag ik en Gert kijkt mij meewarig aan in zijn blootje.

Het hele hotel op stelten, overal gezocht, geen bagage. In gedachten zie ik Gert al in een badhanddoek London binnenrijden.

Weer terug in de kamer wordt het probleem serieus geanalyseerd. Dan bedenk ik me dat de kamer warm was toen we hem betraden vanmiddag, en Gert een raam heeft geopend en de gordijnen gesloten. Ik geef een ruk aan het gordijn, probleem opgelost.

Als we vanmorgen weg rijden mist hij wel een washandje, laat ik daar nu niet meer van opkijken.

We rijden richting London en Gert heeft een prachtige Google route gevonden. Er is veel water buiten London en langs prachtige kanaalpaden naderen we de stad. Veel mooie bootjes met vreemde afmetingen liggen langs onze route. Tot drie maal toe proberen we ergens een kop koffie te scoren, het is geen koffie vriendelijke omgeving. Pas na een kilometer of veertig zien we een sluisje waar langs een koffietentje staat, en daar maken we onze eerste stop.

Daarna de immense stad in en dat blijkt niet zo'n probleem. Er zijn daar bijna overal busbanen waar geen auto's mogen komen dus we volgen gewoon de dikke dubbeldekkers tot we in Regent's park aankomen. Daarna naar Hyde park waar we een biertje scoren en een onweersbui missen omdat we binnen zitten. Naast ons zitten drie jongens uit Barcelona en we maken een praatje met ze over de aanslagen die daar waren. We hebben er de hele dag aan moeten denken. Kon Gert daar maar wat aan doen, in een van die andere dimensies.