Canterbury - Gravelines

Dag 17. Maandag 21 augustus 2017

Canterbury - Sandwich - Deal - Dover - Calais - Gravelines

123 km in 5 uur en 14 min, 23.5 km/uur gemiddeld, 457 hoogtemeters (42 km met ferry)

Zwaar bewolkt, eerst miezerregen, matige wind van rechts.

We nemen een continental ontbijt als afscheid van ons vertrek van Engeland naar Europa. Telefonisch laat ik mij door een Vlaams sprekende mevrouw van Eurotunnel vertellen dat met de fiets op de trein door de tunnel 48 uur van tevoren geregeld moet worden en het vertrek kan maar 2 maal daags te melden bij Holiday Inn in Folkestone.

Op internet lees ik dat bikers in de Eurotunnel als 3e klas passagiers behandeld worden, wij kiezen nu voor de Ferry vanuit Dover.

Om toch nog iets van de Engelse kust te zien rijden we eerst richting Sandwich door een prachtig natuurgebied over baggerpaadjes. Bij Sandwich Beach aangekomen onder Ramsgate moeten we 5 km over een grof kiezelpad tot aan Deal. Het pad heeft de dezelfde stenen als het strand links,langs een prachtige groene golfbaan rechts.

Zo'n slecht wegdek voor fietsers hebben wij als afscheid in Engeland nog niet meegemaakt. 

1500 km rij ik lekvrij en nu 3 keer lek op zo'n kort stukje.

Er breekt paniek uit als we bij het eerste lek het achterwiel uit de snelspanner halen.

De derailleur valt met ketting en al los op de grond; hij zal toch weer niet afgebroken zijn? 

Gelukkig blijkt bij demontage dat de "emergency hanger" uit Edinburgh tussen de wielas en het frame geklemd wordt door de snelspanner. Een mooi systeem maar je schrikt wel als ineens de gehele derailleur met ketting en al los op straat ligt.

Als je Engeland wilt zien hoef je niet verder te rijden dan Canterbury. Die streek laat alle facetten zien van het landschap en de architectuur van de huizen.

Wel adviseer ik nooit het fietspad tussen Ramsgate en Deal te nemen. 

Trouwens Deal is een leuk kustplaatsje met kiezelstrand waar we koffie drinken.

Een kaartje kopen voor de Ferry op de fiets is ook een ervaring. Je rijdt over een rode lijn kilometers lang langs vrachtwagens en bij het betalen kost een kaartje p.p. zonder fiets 35 pond en met een fiets is het 2.5 pond goedkoper bij P&O ?!

In Calais laten we bij het mooie stadhuis de bandenspanning weer op peil brengen en onze binnenbandvoorraad  wordt weer aangevuld.

We hebben vandaag een uur korter door het tijdsverschil en Willem zet zijn versnelling in de overdrive. De laatste 25 km door het eentonige noordfranse landschap worden ruim binnen het uur weggemaald door onze getrainde benen. 

Gravelines is een stadje uit de tijd van de Duinkerker kapers en dat kennen we nog van onze fietsreis naar Barcelona in 2007. Nu hebben we veel meer tijd om aandacht te geven voor de details. Onder de indruk zijn we van een oorlogsschip in aanbouw op de werf. Ontzettend knap hoe ze dikke eikenhouten balken helemaal krom buigen voor de romp van het schip. 

Slapen doen we vannacht op het stadhuisplein in Hotel du Belfroi.

Nog 2 nachten en we zijn weer thuis in Katwijk aan Zee.

Verhaal van Willem op Facebook.

Vanmorgen bij het ontbijt even op de site van de Eurotunnel gekeken. Het zal toch niet, fietsen kunnen mee, 48 uur vooraf geboekt, geen geld terug, alleen s 'morgens of laat in de middag en er wordt ook nog gegooid met de spullen (fietsen). Voor de zekerheid nog even gebeld, alles klopt. Laat ze verrekken roepen wij in koor, we varen over in Dover.

Maar Gert wil Engeland gepast verlaten in wil door een natuurgebied naar Sandwich aan de kust. Vandaar loopt een kustweg naar Dover, even om, maar we hebben de hele dag de tijd.

Ik start met een regenjas, het is koud en vochtig, maar geen regen. Door de kleine paden in het natuurgebied zitten in no-time de armen en benen weer onder de brandnetels, maar mooi is het wel en er zitten nog een paar stevige klimmen in.

Dan bereiken we de kust bij Sandwich Bay en er blijkt een kiezelpad langs de kust te lopen. Gert durft het aan in een ultieme test voor mens en machine. Het is een pad van zeker 5 km naar Deal, en het is nog niet ZO slecht geweest. Ik moet herhaaldelijk uit klikkers van de pedalen omdat ik in een berg grind dreig om te vallen. Naast ons ligt een golfbaan maar ik heb echt geen tijd om links of rechts te kijken. Omdraaien willen we niet, dan krijgen we toch die klim van 23% naar Inverness ergens voor onze kiezen. We gaan door tot we omvallen. Dat doen we niet maar als we het volgende dorp bereiken met een geasfalteerde weg zijn we wel super blij dat dit achter ons ligt. Gert maakt een praatje met twee wandelaars en verteld dat het een wonder is dat de banden heel zijn gebleven.

Hij stapt op en heeft een lekke achterband.

Op de boulevard de boel gedemonteerd en daar valt tevens zijn derailleur van de fiets, merkwaardig vinden wij. Maar goed, eerst de band, dan het volgende probleem. Bij het monteren goed opgelet dat alle onderdelen het zelfde zitten zoals ze zaten?, maar dat de versnellingsbak zo los tegen het frame aan zit geklemd hadden we ons toch niet gerealiseerd. Maar het werkt, alles doet het. Gert is blij met mij, net Tim en Tom Coronel in de Dakar rally schiet hem te binnen. 

Eerst koffie en handen wassen in Deal en we rusten even uit. Als we opstappen na de koffie roept Gert naar honderd meter, lek, voorband.

Ook deze wordt voorzien van een nieuwe binnenvoering, het pad heeft zijn tol geëist.

Weer een kilometer verder is de achterband weer lek, 5 km voor Dover. We zullen het toch wel halen?

Gert is door zijn voorraad banden heen binnen een straal van 1000 meter, ik kan hem nog redden met een oud bandje wat al een paar jaar onder zadel hangt. Repareren, oppompen, de versnellingsbak er weer tegen aan en GAAN. Er ligt een boot te wachten naar het vaste land van Europa.

Het havencomplex is erg groot maar uiteindelijk vinden we onze weg, de rode lijn volgen en bij een kantoortje betalen voor de overtocht. £65,-- voor twee personen en twee fietsen. Gert vraagt wat het kost voor de fietsen en de man staart hem onbegri jpelijk aan. Hij draait de vraag om, wat kost het per persoon zonder fiets? £35,-- per persoon dus £70,-- voor jullie samen. Heb jij dat ook gehoord vraagt Gert en ik bevestig het. Voordat hij in de aanval gaat zeg ik: “Gert, ze rijden hier toch ook links?” We gaan aan boord en nemen afscheid van een mooie route over slechte wegen.

In Calais eerst maar eens een paar nieuwe bandjes gescoord en wat Franse lucht in Gert zijn banden gepompt. We moeten nog 30 km naar Graveline en proberen dat binnen het uur te halen. Knallen dus, aan de rechter kant en op vlak asfalt.