Scarborough - Kingston upon Hull

Dag 10. Scarborough - Bridlington - Hornsea - Kingston upon Hull

93 km in 4 uur en 50 min, 19.2 km gemiddeld, 469 hoogtemeters 

Waterig zonnetje die later doorbreekt, harde wind pal op kop, 18 graden.

Een "makkelijke" dag.

Gisteravond zijn we pas om half 10 gaan eten na de lange fietsdag en het nabieren.

De keuken van het Clifton Hotel was al dicht, maar een goede chinees is altijd open.

We scoren een rijsttafel, het voorgerecht zijn pannenkoekjes met geroosterde eend en het hoofdgerecht bestond uit gerechten van ei, varkensvlees en beef. Alles ging op, het bord van Willem hoefde niet meer in de vaatwasmachine.

Over geasfalteerde wegen fietsen we met erg zware benen van gisteren naar Bridlington. 

De boulevard heeft Schevenings vermaak, maar de kerk uit 1113 is imposant. We krijgen uitgebreid uitleg over de historie: koning Hendrik VIII liet minstens 5 vrouwen onthoofden en de prior van Bridlington had daarop commentaar en zijn kerk moest dat bekopen met verwoesting van zijn kerk. Gelukkig heeft de burgerij deze misstap van hun koning hersteld.

30 km verderop ligt Hornsea met hetzelfde kermisvermaak. De kliffen van Hornsea worden door de zee steeds verder verzwolgen:Yorkshire wordt zo steeds kleiner.

Het landschap wordt eentonig en regen dreigt, we rijden als een speer naar Hull.

Om 14.30 uur zijn we al bij de haven en binnenstad. Indrukwekkend is de moderne renovatie. 

We genieten in het zonnetje met volle teugen van de omgeving en 2 pinten "terminaal" bier, die uitgeserveerd worden door een Iraanse vluchtelinge.

Zij heeft geen mening over de Brexit, maar iedereen die we spreken noemen het een "disaster" en "Great Britain will be bankrupt" Vooral de Schotten zijn fel tegen.

Na het bier kiezen we de kortste weg naar het hotel over 10 km gelegen aan de rivier de Humber.

We moeten om de snelweg te mijden over een smal geitenpaadje met hoge brandnetels en braamstruiken als begroeiing. 

Nu zit ik met Willem het verslag te schrijven aan de Humber vlakbij de brug. We hebben brandnetelblaren en braamstruikstriemen op onze benen en daarmee moeten we morgen de kolossale brug beklimmen, die lijkt op de verbindingover de Seine en de Loire.

Verhaal van Willem op Facebook

Gisteren nacht kreeg Gert de wachtkamer niet leeg. Het is voor een arts blijkbaar traumatisch dat er meer zieken binnen komen dan hij kan genezen op dat moment. Ik lag vroeger ’s nachts vaak banden te plakken van kranen, shovels en vrachtwagens maar daar ben ik redelijk overheen.

Vannacht geen patiënt gezien (ik ook niet) en we staan fris op. Op de trap denk ik, laat de benen eerst maar gaan draaien vandaag, ze voelen zwaar en loom aan van de rit van gisteren.

Vandaag is een makkelijke dag in de planning, we gaan de 100 km niet halen, als we tenminste niet om rijden. Het is droog en de wind komt recht van voren, weer eens wat anders als mee. De eerste koffiestop plannen we in Bredlington op 1/3 van de reis. De weg er naartoe is niet bijzonder, het stadje al helemaal niet. Je kunt niet alles hebben op zo'n reis.
Met het stevige Engelse 'breakfast' in de buik gaan we snel door naar de tweede geplande stopplek in Hornsea. Daar vlakbij rijden we even naar een klif waar een camping gevestigd is.
Het einde van de weg is daar ook echt het einde van de weg, de rest ligt in zee. Elk jaar verhuizen de campers daar een stuk verder land inwaarts omdat de Noordzee ieder jaar Yorkshire een stukje kleiner maakt door de erosie.
Ook Hornsea is niet echt om over naar huis te schrijven, dus gaan we weer verder met de reis. Hull komt in zicht en we besluiten om daar aan de haven een biertje te doen. De zon verwarmt onze ledematen.
We slapen net buiten Hull dus we kijken even of er geen paadje langs de rivier de Humber loopt, volgens Google wel. Door het industrieterrein en een aantal zijstraten vinden we het pad, een konijnenpad. We hebben het dus weer voor elkaar op de laatste paar kilometers voor aankomst. Het pad is zo smal dat we blij zijn dat het maar bij een biertje gebleven is en de brandnetels groeien aan weerszijden twee meter hoog.
Na bijna 5 uur sturen tegen wind komen we aan op bestemming, wederom slapen we onder een brug. Maar daar gaan we morgen pas overheen.