Dag 9. Dinsdag 13 augustus 2019

Greifswald - Neubrandenburg - Carpin - Himmelpfort - Zehdenick

160 km in 7 uur en 9 min, 22.4 km/uur gemiddeld, 723 hoogtemeters 

Half bewolkt, 20 graden, geen (voorspelde) regen

“ Verbindingsroute tussen de Oostzee en Berlijn”

Gisteren heerlijk relaxed in de tuin van Stettiner Hof, ik deed zelfs een dutje in de tuin op het gras.

Vandaag staat een zware fietstocht op het programma: 160 km richting Berlijn met wind op kop en regen voorspeld in de middag.

We zitten al om 6 uur aan het ontbijt en half 7 op de fiets. In de morgen is de wind minder sterk en alles wat je voor de middag fietst is later in de middag meegenomen. We zijn bang voor heftige regen (zoals in Nederland) en slechte wegen door een groot natuurgebied dat op ons pad komt.

Willem heeft vandaag geweldig zijn best gedaan, hij hield mij continu uit de wind. Het was een goed besluit in één ruk naar Neubrandenburg te rijden, een afstand van 75 km. Tweemaal stuurde Google Maps ons een kinderkoppenweg en een zandweg op. We namen het juiste besluit deze fietsroutes te mijden en de L35 te blijven volgen:een drukke provinciale weg maar met goed asfalt.

Al om 10.15 zaten we aan de koffie bij een van de 4 stadspoorten: de Treptower Tor aan de 2.3 km lange Middeleeuwse stadsmuur, die prachtig gerestaureerd is. Willem had eigenlijk koffie willen drinken met de geneesheer directeur Patrick Zien van het Hospital in Neubrandenburg. Patrick is een aardige Duitse badgast in Katwijk aan Zee. De koffie hebben we bij de Tor gedronken en niet in het ziekenhuis ivm ons drukke programma.

Na de koffie reden we een groot natuurgebied met veel meren in, prachtige natuur, maar geen horeca. Al fietsend maakten we kennis met een Utrechts echtpaar. Zij hadden hun auto in Berlijn geparkeerd en fietsten een rondje Lübeck en Rügen en weer terug naar Berlijn. Zij waren onder de indruk van onze snelle fietsen, navigatie apparatuur en weinige bagage. Verder klaagde de manlijke helft telkens over het feit dat zijn (wellicht 2e) vrouw 5 jaar jonger is en hij haar niet meer kan bijhouden. Gezamenlijk hebben we ons broodje (van het ontbijt) met vocht uit onze bidon in een bushokje van Carpin opgegeten. Er is daar in dat natuurgebied geen horeca, die lunches serveert.

Dat lukte uiteindelijk wel op 130 km in het plaatsje Himmelpfort, het werd een bord mosterdsoep.

Met zware benen slapen we vannacht Resort Kormoran aan een meertje.

Morgen nog maar 60 km naar Berlijn en dan is ons 2e doel bereikt.

Groet van Willem en Gert.

Verhaal van Willem op Facebook 

Ik had er een hard hoofd in gisteren. We hebben gisteren de route bekeken tijdens het eten in de tuin. Het is een schril contrast met de berichten van het thuisfront. Regen en wind teisteren Katwijk, bloemencorso afgelast en het dak van het AZ stadion heeft het begeven.

En wij zitten in de late avondzon in de tuin te eten. Maar er staat wel wind, veel wind. En ook het mooie weer is op, net nu we een etappe van 160 km voor de boeg hebben naar Zehdenick. Goed plannen dus, en de wegen bekijken (dat kan helemaal niet). Je weet niet of een lijntje op de kaart een asfaltweg is of een zandpad. Je kan hier in het voormalige Oost Duitsland alles verwachten. We hebben we een plan B, een andere weg in de buurt waar we naartoe uit kunnen wijken als plan A niet fietst.

We maken nog een afspraak: vroeg weg om zo lang mogelijk droog te blijven. De verwachting is dat we het in de middag niet droog houden. 

5.30 staan we op en zitten om 6.00 uur aan het ontbijt, en om 6.30 op de fiets.

Op naar Neubrandenburg, maar dat is even 77 km trappen. Ik geef aan dat ik graag het tempo wil bepalen, Gert heeft daar totaal geen problemen mee. Na 3,5 uur ploeteren vinden we een koffietentje vlak achter de markante stadsmuur van Neubrandenburg. Hier rusten we even uit.

Na veel asfalt waar veel auto’s op razen hebben we behoefte aan iets anders. De route van, jawel, Google Maps. Prachtig begin, maar na een paar kilometer in een dorpje verandert het wegdek in kinderkoppen. Gelukkig staat er een vuilniswagen en we vragen hoe lang die bestrating door gaat? VEEL te lang is het antwoord, neem maar een andere route. 

Een paar kilometer verderop loopt een grote weg met een pad ernaast. We rijden er naartoe. Het pad begint met asfalt maar verandert snel in steenslag. Een kilometer verder zien we er geen gat meer in, we willen de banden heel houden als het kan. Helemaal weer terug en dan maar weer op een weg met veel asfalt, en veel verkeer.

Als de teller op 100 staat zoeken we een herberg voor een broodje of een soepje, maar die is in dit gebied niet snel gevonden. We hadden gegokt op een ‘grote’ plaats Carpin. Daar zijn twee restaurants, alle twee gesloten. Gelukkig hebben we een extra broodje klaar gemaakt vanmorgen en peuzelen dat maar op in een bushokje, samen met een ander fietsstel uit Nederland die ook geen rustplek kon vinden onderweg.

Daarna gaan we door naar de eindbestemming, het is nog een eind en de (tegen)wind neemt toe. Alleen de verwachtte regen blijft, op wat gespetter na, uit. Donkere luchten, dreigende wolken maar geen plensbui, hoe bestaat het.

De laatste lootjes worden zwaar. We scoren nog een bord mosterdsoep waar behalve de mosterd geen enkele andere smaak aan zit. Nog 26 kilometer, er komt geen eind aan vandaag. Met een paar moeie poten en een zere kont zit ik mijn verslag te schrijven. Morgen de intocht van Berlijn.