Dag 14. Zondag 18 augustus 2019

Sellingstadt - Jena - Weimar - Erfurt

114 km in 6 uur en 30 min, 17.5 km/ uur gemiddeld, 1212 hoogtemeters

Half bewolkt, 25 graden, wind tegen, onweersbui 

“storm tegen, hoge bergen, gravelpaden, kinderkoppen, landwegen, valpartij en een onweersbui “

Alle deze elementen zijn we vandaag tegen gekomen.

De bedoeling is de 75 jarige Andre onbeschadigd in Oss te brengen. We zijn daarom om 8 uur vertrokken. Toril heeft eitjes gebakken en met een gevulde maag en broodjes voor onderweg moet het gaan lukken. Ons tempo wordt aan Andre aangepast.

Google Maps bepaalt de route, allen je weet nooit hoe het pad eruit ziet. Na Weida gaat het fout, want het wordt weer veel steenslag en het pad gaat door een bos omhoog. Daarna worden we echter beloond door een prachtige lange afdaling door een dal lang het riviertje de Roda. Prachtige groene vergezichten als in een Märklin treinlandschap te zien is met schilderachtig huisjes in het berglandschap. Pas na 3 uur fietsen, vlak voor Jena, vinden we een koffie stop en daar nemen we een uur de tijd voor.

Daarna wordt het beuken tegen een storm op een hoogvlakte met veel verkeer tot aan Weimar.

We hebben het allemaal moeilijk, maar Andre vindt dit niet leuk meer. Een uitgebreide lunch in Weimar doet veel goed maar helaas moeten we weer door een boerenlandweg. We kiezen daarvoor om de wind op de hoogvlakte te vermijden. Dat kost Andre een pijnlijke schouder en een schaafwond bij zijn elleboog, omdat zijn voorwiel wegglijdt op de schuine kant van het pad.

Na behandeling met goede medicatie en verband kan hij morgen zeker verder. Alleen zijn zelfvertrouwen heeft een deuk gekregen, maar hij krijgt van ons de beste psychische begeleiding.

Daarna zijn we goed aangekomen in ons hotel Luisenpark, waarin allen maar geestelijk gehandicapten logeren. Het is lastig bier drinken op het terras, want de andere gasten zijn alkoholvrij. Het restaurant is alleen maar voor gehandicapten geopend en nu gaat het ook nog onweren. We moeten nu buiten de deur te gaan eten zonder paraplu en dat op de fiets.

Morgen wordt weer een spannende dag, want het dagprogramma is zwaarder dan vandaag en de wind blijft uit het westen waaien.

Groet van Willem en Gert

Verhaal van Willem op Facebook 

Ik zou nog over de mijnbouw vertellen. André neemt ons mee naar een uitkijkpunt waar we goed zicht hebben op de voormalige mijn en begint zijn verhaal over de Uranium mijnbouw.

Dit was de grootste Europese Uraniummijn en gelukkig wist Hitler niet van de mogelijkheden. De Russen wel en de Amerikanen wisten niet van het bestaan van deze lokatie in Thüringen. Na de oorlog werd onderhandeld over Berlijn. De Amerikanen wilden ook een deel en verruilden het voor het arme Thüringen. Vanaf dat moment was de Uraniummijn DDR gebied en Rusland heeft hier tot de val van de muur in 1989 zijn brandstof voor centrales, bommen, onderzeeërs en vliegdekschepen vandaan gehaald. 

Voor mij een zeer opmerkelijk verhaal omdat ik van het bestaan niet wist, maar ja, de CIA wist het ook niet.

Na de val van de muur heeft de Duitse regering de mijn gesloten en zijn hem tot op de dag van vandaag aan het toedekken met klei en zand voor de straling. En daar slapen wij naast vanavond.......... Dan hebben we de opladers voor de spullen niet nodig denk, die zijn morgen zo wel vol. 

Over de overnachtingsplek ga ik niets schrijven, het zou de mensen te kort doen die ons een onderdak hebben gegeven. Mijn incasseringsvermogen is ten volle gebruikt, dat wel. Vannacht weer een terrorist (of meerdere) op de kamer gehad die mijn nachtrust verstoorden.

Vanmorgen om 7.00 uur een heerlijk ontbijtje met verse broodjes en gebakken eieren, daar kunnen we op fietsen.

Het is weer zo’n Google-dag met veel grindpaden of autowegen. Daar tussenin is toch lastig iets te vinden voor ons. Wat ook niet te vinden is in deze streek is een café met koffie. Pas na 3,5 uur fietsen kunnen we van het zadel om even koffie te drinken. Jena is dan te dichtbij en we besluiten de lunch in Weimar te gebruiken.

Op een kilometers lange zandweg glijdt het voorwiel van André weg en valt. Schaafwonden en schrik maar niks ernstigs. We gaan in aangepast tempo door naar de eindbestemming in Erfurt. Groot is de verbazing als blijkt dat Gert in een ‘Zeehos-achtig’ hotel heeft geboekt. Als we binnen bij de receptie staan krijgen we een sleutel en een waslijst aan voorwaarden omdat anders de patiënten weglopen of onrustig worden. Eten kunnen we er niet, alleen de patiënten en om 8.00 kunnen we pas ontbijten. Je maakt veel mee met Gert maar dit is toch weer iets nieuws op gebied van overnachtingen. We overnachten dus bij een soort Brownies en Downies.

André heeft het zwaar gehad vandaag en we besluiten eerst een biertje te doen. Dat brengt hem weer bij de mensen. Het kletsen en douchen neemt tijd en daarna moeten we de stad nog in om te eten. Dan volgen een paar klappen en begint het te regenen. Een taxi duurt 30 minuten dus we stappen toch maar op de fiets. Hoe we terug moeten in het donker zien we nog wel.