Inverness - Buckie

Dag 2.zondag 6 augustus 2017

Inverness - Brodie Castle - Lossiemouse - Buckie 

110 km in 5 uur en 2 min, 21.9 gemiddeld, 453 hoogtemeters

Zon met sluierbewolking, 15 graden, wind uit alle richtingen

Panne....

Gisteren hebben we Inverness op de fiets verkend en dat valt niet mee als het verkeer plotseling allemaal van de andere kant komt. Als fietser heb ik nogal eens de neiging ergens vlug tussendoor te piepen, dat zullen we hier maar niet doen. 

Willem mag mij continu verbaal corrigeren en ik zal hem bij de les houden.

Na al het bier en de heerlijke pasta zijn we na de lange reisdag al om 21 uur plaatselijke tijd in slaap gevallen. Dat heeft tot gevolg dat ik vanmorgen al om 6 uur gedoucht en wel op bed met mijn Ipad lig te spelen. Het ontbijt is pas om 8 uur.

Vandaag willen we de kustlijn naar het oosten volgen. Door het binnenland was het gisteren 250 km naar Inverness, maar wij volgen de kust en dan is het 500 km naar Edinburgh terug.

Op internet heb ik ontdekt dat het Brodie Castle hier 40 km vandaan ligt, een mooie plek voor de koffieen inderdaad zitten we 3 uur later aan de koffie met almond pie in het kasteel naast lord Brodie aan de muur.

We volgen de kustlijn verder naar het oosten onder een zonnetje met sluierbewolking, heerlijk fietsweer. Op de meest noordelijke punt van de tocht stoppen we bij het haventje van Burghead. De plaatselijke bevolking speelt hier “bowls". Acht teams rollen ovale ballen naar een wit balletje op 30 meter afstand over een glad geschoren grasveld.

Het lijkt erg op het Franse spel petanque, waarbij ze een ronde ijzeren bal werpen.

Veel golfbanen zijn aangelegd langs de kust. De meest luxe in deze regio is de Moray Golf Club op het strand van Lossiemouth. Willem maakt een golfbeweging op de green van hole 14. 

In het clubhuis genieten we van een macaroni met veel kaas en een cola.

Nu nog 30 km te gaan naar Buckie, we willen daar op tijd zijn voor de EK finale dames voetbal. Onderweg daar naartoe worden we vergezeld door de Schotse wielrenner Alison Gilmore. 

Hij vertelde ons alles over de tea-clippers, die hier gebouwd zijn in de 19e eeuw.

In de 2e wereldoorlog waren hier RAF vliegvelden; Nederland is ook vanaf hier bevrijd.

Bij het laatste klimmetje van 20% voor Buckie slaat het noodlot toe voor mijn fiets: 

de derailleur komt bij het terugschakelen in het achterwiel en breekt af.

De laatste 2 km duwt Willem mij naar het hotel. Door dit akkefietje missen we de 1e helft van de finale, maar zijn toch nog getuige van de prachtige 4-2 overwinning op Denemarken.

Vanavond eten we Indisch in het enige restaurantje in dit kleine vissersdorpje.

Morgen gaan we met de bus 30 km terug naar de grotere plaats Elgin. 

Daar hopen we een racefietsen reparateur te vinden en als mijn fiets gemaakt is, vertrekken we maar wat later voor de 150 km naar Aberdeen.

Verhaal van Willem op Facebook

Gisteren waren we te vroeg op bestemming. Vroeg biertje en vroeg eten en daarna vroeg naar bed. Dat betekent vroeg eruit, Gert ligt om 6.00 uur al te stuiteren. Ik ben ook al een tijdje wakker maar kan me inhouden. Gert stelt voor geld neer te leggen en te vertrekken vanwege het mooie weer, afgewezen. 

We gaan lekker ontbijten om 8.00 uur en om 8.30 rijden we Inverness uit.

Het landschap is prachtig en we genieten van de rit. Gert heeft tijdens het stuiteren verzonnen dat we in Brodie Castle koffie gaan drinken, rond 10.30 gaan ze open en zo zijn wij daar de eerste koffieklanten.
Daarna naar een kustplaats met een haventje, de navigatie hebben we vaak genegeerd.
Geluncht op de mooie golfbaan van Morey die uitkomt in het dorp Lossiemouth. Vandaar is het nog maar 30 km naar de eindbestemming.
Na de lunch verder, het is winderig en kouder geworden, meer Schots zeg maar. We maken nog mooie foto's op verschillende locaties als Gert naar de horizon wijst: "bij die twee torens daar moet Buckie liggen", de eindbestemming. 
Ik zeg tegen hem dat er bij ons iemand op de golfbaan roept: "al ziet men kerk en toren staan, dan is de reis nog niet gedaan". Had ik dat maar nooit gezegd.
We rijden Buckie binnen en missen een afslag, keren om en pakken de juiste weg. Een klein straatje met een kleine klim van 20 meter, stelt niks voor. Ik schakel rustig naar mijn kleine blad en begin aan de klim. Achter mij doet Gert hetzelfde maar wat sneller en wat ongecontroleerd. En hij zet kracht met die sterke benen van hem, als de schakeltjes nog niet helemaal in positie staan, arme ketting, arme derailleur.Het is nog 1 km naar het hotel, waar we de dames WK voetbal gaan aanmoedigen. Straks nog een hapje eten en morgen gaan we op zoek naar een nieuwe versnelling voor Gert.