Fietsreis door Schotland en Engeland

Dag 1.  zaterdag 5 aug 2017 

Katwijk - Schiphol - Edinburgh - Inverness 

Taxi 45 km Vliegtuig 900 km Metro  3 km Trein 250 km  in 11 uur

Ons fietsavontuur is begonnen......

Met een padvindersgevoel ben ik aangekomen in Schotland. We zijn gedropt in Inverness en moeten nu maar weer zien thuis te komen. Ik ben nooit bij de scouting geweest,maar van vriend Ed Kuiper weet ik dat padvinders met minimale uitrusting spannende tochtenkunnenmaken.

Dat gevoel is versterkt door het niet communiceren tussen de Mio van Willem en mijn Garmin fietscomputer. Willem heeft de fietsroute in zijn computer gemaakt met Mio kaarten.

Woensdag vroegen we aan ICT-expert Bert Vliegenthart de GPX bestanden van Willems Mio in mijn Garmin over te zetten. Dat blijkt niet te gaan door verschillende protocollen in de systemen. Ook op internet hebben we geen programma kunnen vinden, die dat voor ons gaan doen.

Dus nu fiets ik de komende weken achter Willem aan en dat geeft mij wel rust. 

Hij is nu de wegkapitein, houdt de zee links en de tegenliggers rechts, hij houdt me uit de wind en ik volg hem blind. Fietskaarten hebben we niet bij ons uit gewichtsbesparing.

Zorg heb ik wel over mijn rechterbeen na de 5 operaties in de afgelopen jaren. 

Afgelopen maandag bezocht ik na 45 jaar voor het eerst weer mijn neef Jaap Kok in Oosterhout. 

Bij aankomst stond hij mij al op te wachten, hij had een helpende hand nodig. 

Van iemand van zijn kerk kon hij gratis een 4 meter brede trampoline krijgen voor zijn kleinkinderen in de tuin. Die trampoline moest uit het achtertuintje van de kerkganger getild worden en vervoerd worden op een aanhangwagen naar zijn huis.

Bij het tillen van die onhandelbare trampoline over de heg verdraai ik mijn rechter heup. 

Mijn huisarts Monique heeft mij, tijdens mijn waarneming op haar praktijk, in Steenbergen onderzocht en constateerde een flink overrekte tractus iliotibialis over de trochanter in mijn rechter heup. Fietsen is geen verkeerde beweging was haar conclusie. 

Toch loop ik als een krab om mijn rechter voet te ontzien. 

Er zit namelijk een kloof onder de voorvoet, nadat ik zondag op mijn 68e verjaardagsfeestje voor de kinderen en kleinkinderen tijdens de branding-surfles bij Surf en Beach in de golven op een scherpe schelp gestapt ben: geen goede start voor ons avontuur.

De vlucht naar Edinburgh ging vlot, maar de bagageband liep vast door het grote aantal koffers. Gelukkig werden onze fietsdozen apart bezorgd. Het oppompen van de banden gaf veel problemen, het binnenventiel ging telkens los. Uiteindelijk maar een binnenband vervangen. 

Bij het verlaten van het vliegveld ben ik bijna met fiets en bagage van de elektrische roltrap gedonderd, de trap ging ineens ontzettend steil omhoog en ik kon mijnfiets niet meer houden. 

Een beenbreuk oplopen tijdens een fietstocht, zonder nog maar 1 meter te hebben gefietst, wil ik niet meemaken.

Het verzilveren van de in Nederland gekochte treintickets ging lastig, ik wist de pincode van mijn creditcard niet meer. Alleen de creditcard waarmee de tickets in Nederland gekocht waren mocht daarvoor gebruikt worden. Gelukkig vertrouwde de lokettiste uiteindelijk de blauwe ogen van Willem.

In de shopping mall van het station mag je de fietsen niet in zicht parkeren, terwijl je koffie drinkt. Onze fietsen zijn heilig en werden uiteindelijk geparkeerd in de bezemkast van het restaurant.

Stipt op tijd brengt de ScotRail ons in 3.5 uur naar Inverness langs hooglanden, eerst met loofbomen, dan met naaldbomen en daarna met mos beklede bergen.

Inverness is een stad aan de rivier de Ness met 50.000 inwoners, grijze zandstenen gebouwen  met leien daken, veel kerken en een kasteel op de top.

We drinken bier in het zonnetje langs de rivier, bij het kasteel op de heuvel. 

Het eten is heerlijk in een druk Italiaans restaurant en slapen doen we vannacht in een Bed and Breakfast Silverstrands.

Morgen rijden we 110 km naar het oosten.

Verhaal van Willem op Facebook op zaterdag 5 augustus 2017

Problemen…………

In Katwijk passen de fietsen niet in de bus, liggend wel dus Gert moet in het bagageruim mee. Prima vlucht naar Edinburgh maar daar krijgen ze de bagageband niet aan 't draaien en als de fietsen door de zijdeur komen krijg ik geen lucht in de achterband. Bij het losdraaien van de slang van de fietspomp draait steeds het binnenventiel ermee uit, pffff.

Bij de trein aangekomen, de reis is in Nederland al met een creditcard betaald, moet Gert nog even bevestigen dat hij Cramer heet en de code van zijn kaart invoeren: ehhhh? vergeten !!!! 
We hebben de tickets op onze blauwe ogen  meegekregen. Omdat we vroeg zijn moeten we nog 1,5 uur op de trein naar Inverness wachten en doen dat in een winkelcentrum. Daar mogen weer geen fietsen komen maar de beveiliger is zo vriendelijk om ze in een kast te stallen, zolang.
Op weg naar de trein moeten we met fiets een roltrap slechten, Gert maakt er met fiets bijna een rolderdebolder trap van en kan zich maar net staande houden. 
En in ons hotel blijkt de oplader van de iPhone van Willem niet of slecht te laden terwijl er bijna geen energie meer in zit.
Verder hebben we het naar ons zit, hebben we een biertje gedaan en bij de Italiaan gegeten, morgen om 9.00 uur start de terugreis.