Dundee - North Queensferry

Dag 5. Woensdag 9 augustus 2017

Dundee - St Andrews - Buckhaven - Kirkcaldy - North Queensferry

108 km in 5 uur en 52 min, 18.3 km gemiddeld, 891 hoogtemeters

Half bewolkt, licht windje in de rug, 18 graden

Vanmorgen jarig wakker met Willem naast mij in bed, er wordt niet gezongen maar mijn telefoon blijft berichtjes doorseinen.

Hartelijk dank voor alle felicitaties, ik kan ze helaas niet allemaal persoonlijk beantwoorden.

Vandaag weer een fietsdag om in te lijsten.

We gaan naar de oudste Golf Corse van de wereld in St Andrews, Willem Taat heeft Willem Guyt helemaal voorgelicht.

Maar eerst moeten we de 2 km brede rivier Firth ofTay overbruggen. Dat doen we helemaal verkeerd, we volgen de auto's en rijden op hun rijbaan over de brug. We zien te laat dat fietsers en wandelaars een eigen rijbaan hebben in het midden van de brug. Luid claxonnerend proberen overspannen automobilisten ons op die fout te wijzen, maar wij kunnen geen kant meer op. 

De fietsers en wandelaars worden van de automobilisten gescheiden door een 2 meter hoog hek, kortom een heftige overtocht.

Na de brug blijven we de kust volgen, fietsbordjes 1 zien we niet meer, de Mio vertrouwen we niet, wij blijven het "Coastal Path" volgen.

Dat is voor wandelaars, maar wij vinden het mooi. In totaal hebben we wel 40 km ongeplaveide paden gereden. Een wonder dat de racebandjes geen stootlek opgelopen hebben. 

Gelukkig zijn de paden droog, anders werd het een glijpartij.

Op de bekende golfbaan St.Andrews maken we foto's met de op de SwilcanBridge.

Dat blijkt ongehoord te zijn, want de flight op hole 18 werd door ons gehinderd. Netjes gaven wij gevolg aan hun geschreeuw, maar dames na ons gedroegen zich ongedisciplineerd.

Overal hangen bordjes "members only" en koffie drinken in het clubhuis mag niet, want wij kennen de keycode niet.

In St.Andrews vonden wij een fietsenmaker, Willem zijn versnelling wordt beter afgesteld. 

Mijn derailleur is wel gemaakt maar het padje of hanger is niet goed. Er zijn wel 200 verschillende padjes, ik heb in Elgin niet de goede gekregen en hij heeft ook niet de juiste.

De komende 2000 km moet ik heel erg voorzichtig schakelen, anders slaat mijn derailleur weer in het achterwiel......

Naast de fietsenmaker drinken we koffie in een ijssaloneneen tagiatella carbonare eten we in Kirkcaldy.

Vaak zijn we gestopt er waren wel 100 "fotomomenten".

Nu slapen we in het Ferrybridge Hotel onder de ijzeren spoorbrug uit 1882, een wereldwonder zoals de Eiffeltoren maar niet zo bekend.

Vanavond trakteer ik Willem op een verjaardagsdiner met veel bier en wijn.

Verhaal van Willem op Facebook

Hoe kan ik een mooi verhaal maken als ik niet eens een keuze uit alle foto's kan maken? Vandaag heb ik 68 foto's uit mijn iPhone overgezet naar Gert en hij weer een aantal naar mij. Ik ben dus wel 68 keer afgestapt vandaag omdat ik er gewoon niet voorbij kon rijden. Het geeft gelijk een verklaring voor onze lage gemiddelde snelheid. Gert zijn Garmin staat vanaf het begin van de reis op stand-by en noteert alleen hoe hard, hoe lang, hoe hoog, en daar ook overal het gemiddelde van. Een “geniet-meter” zit er niet op maar die zou in het rood staan.

Ik neem jullie mee van Dundee naar Edinburgh. 

Wij zijn nog nooit in Schotland geweest en blijf het toch spectaculair vinden dat een klein apparaat op het stuur van mijn fiets mij vertelt waar ik heen moet. Het communiceert met een stuk ijzer wat met een zender lang geleden de ruimte is ingeschoten en "thats it". Maar elke voordeel heeft zijn nadeel, verschillende soorten systemen die niet met elkaar communiceren, systemen met oude kaarten, noem maar op. 

Voorbeeld: gisteren veel met mijn navigatie gereden, krijgen we een bordje nscr 1 naar rechts. Op zich is de route mooi aangegeven maar wat te doen? Ik vraag aan Gert en die zet Google Maps erop, is redelijk actueel. 

Rechtdoor, net als de Mio navigatie met als gevolg 6,5 km op de A44 gereden. (Om maar even de verkeersintensiteit aan te geven). Ja en tegen het verkeer in terug is geen optie.

Vandaag een zelfde stomme fout, we starten fris in het hotel, weten de weg naar de brug over de rivier de Tay. Een enorme brug en je moet wel even de toegang vinden als fietser, de navigatie in ieder geval niet, allemaal nieuwe wegen. Je laat je dan maar meenemen door het verkeer, let erop dat je aan de verkeerde kant rijdt en dan op een 4 baan’s weg naar de overkant. Veel verkeer dus we zijn gefocust op snelheid, kant houden en letten op gaten aan de rand. Halverwege de enorme en redelijk moderne brug vind ik het toch stom dat er niet meer rekening gehouden wordt met de tweewielers en kijk even opzij. 

👿Daar in het midden van de brug ligt een fietspad tussen de rijbanen.

Linksaf naar St.Andrews, de bekendste golfbaan ter wereld. Navigatie zegt rechtsaf, bordjes nscr 1 staan op rechtdoor. De Mio navigatie heeft gisteren zijn credits verloren en heeft 

zeg maar 'het nadeel van de twijfel'. Rechtdoor een mooi bos in gereden maar de weg verandert in een grindpad!!! Het was gemaakt van gemalen schotse bergwand, en die breekt vierkant (met scherpe punten). Een uur lang hebben we schietgebedjes gedaan voor de banden en die hebben gewerkt. Waar zijn die dingen (banden) tegenwoordig van gemaakt?

Snel verder, anders gaat het vervelen. De golfbaan is een spektakel, het stadje fraai. De fietsenmaker heeft mijn versnelling bijgesteld (die ratelde tussen een paar tanden) en daarnaast een kop koffie gedronken.

Daarna volgt een straffe klim en paar prachtige afdalingen. We hebben wisselend de route borden, de navigatie en het gezonde verstand gevolgd met als gevolg dat mijn Mio vandaag meer energie is kwijt geraakt aan de waarschuwingsignalen dat we verkeerd reden (piep, pieppiep, pieppieppiep) dan dat hij/zij ons de goede weg wees. Maar de plaatjes spreken voor zich, we hebben weer te veel gezien en beleefd om het allemaal te delen.

Morgen een makkie.