Santiago, Dag 1

Verslag van de pelgrimgangers op weg naar Santiago de Compostela  8 augustus 2003

Dag 1.        Oss- Heeswijk Dinther - Vessum - Berg aan de Maas - Schinnen

Gereden kilometers:    142 km.     Rijtijd:   5.21 uur  gemiddeld 27 km/ uur

Na een zeer warme nacht staan Gert en Wijnie om 6.00 uur klaar met koffie, thee en harde broodjes. Om 6.15 uur slaat voor Gert het noodlot toe. Na een ferme hap in een hard broodje, breekt zijn voortand af. Vlak voor het vertrek naar Santiago is er nu geen tijd meer om naar de tandarts te gaan. Gert is echter een specialist in lijmtechnieken en zijn favoriete keus is HEMA-lijm. Om zijn eigen voortand zelf te lijmen heeft hij 3 handen nodig, hij vraagt dus hulp van zijn vrouw. Wijnie moet uit een tubetje 3 seconden-lijm een dikke druppel knijpen en die druppel op de tand aanbrengen, zodat Gert de tand zelf weer in zijn bovengebit kan plaatsen. Gert heeft de voortand tussen zijn vingers vast, echter de druppel blijkt te groot te zijn. Het gevolg is dat de tand aan zijn vingers hecht en niet in zijn mond. Met veel moeite wordt de tand losgewrikt van de vingers en na 3 pogingen zit de voortand eindelijk weer tussen de andere tanden in zijn bovengebit. 

De dames komen niet meer bij van het lachen en met kreten “tandje erbij, Gert”, “de tand des tijds heeft toegeslagen” en “tanden op elkaar” liggen ze onder de tafel. Gert is echter somber en aangeslagen, hij kan tijdens de fietstocht alleen maar gebruik maken van zacht voedsel. Geen goede start van de reis.

Om 7.30 uur komen de fietsvrienden van Gert: Emiel van Donzel, Rein Broeksteeg, Theo van de Heuvel en Wim Heijmans. Met z'n allen rijden we naar Adriaan in Heeswijk Dinther en daarna door naar de Jacobushoeve in Vessum. Ook de buren van Gert zijn gekomen om de fietsers uit te zwaaien.

Na gisteravond nog een terminaal biertje gedronken te hebben in de prachtige tuin van Adriaan en Margriet, hebben Lambert en Hermine van een goede nachtrust genoten. Om 6.30 uur ontbeten ze in de tuin aan een grote tafel, waarna er nog een aantal "uitzwaaiers" langskomen. Nick Hopstaken en Piet Gielen komen persoonlijk afscheid nemen van Adriaan. Daarna blaast Margriet, de vrouw van Adriaan, op de trompet “the last post” (de lastpost??) onze aftocht.

De eerste 45 kilometer fietsten we soepel weg richting Vessem, naar de St. Jacobushoeve. Het tempo lag volgens ploegleider Gijsbert veel te hoog omdat hij pas 20 minuten na de fietsers, samen met de dames, verschijnt op de hoeve. Hier breekt al direct de paniek uit bij Willem, zijn pelgrimspaspoort is weg en niet te vinden in de koffers. Zonde van zijn eerste stempels en Willem baalt als een stekker. Gelukkig is Cobie er nog, ze kijkt rustig in een zijvakje van de koffer en haalt het document tevoorschijn. Gijsbert zegt toe de rest van de dagen zich over de interne organisatie van Willem te bekommeren. Na de koffie lopen we naar het Stiltecentrum, waar de fietsers allemaal een Jacobsschelp krijgen omgehangen ten teken dat zij nu Pelgrimgangers zijn. Hierna wordt afscheid genomen van onze geliefden en begint de reis pas echt. We zijn opeens met 4 fietsers, omdat Martin er nog niet bij is vanwege het overlijden van zijn schoonvader.

Langs de Zuid-Willemsvaart gaat het tempo gestaag omhoog. Lambert weet de teller, ondanks het warme weer, naar de 36 op te voeren. Later zie ik wat de reden is: het fietspad heet Jaagpad. Bij fietsknooppunt 12 krijgen we onze eerste verschijning. Wij zien in een Yamanouchi-shirt een karakteristiek profiel tegen de geluidsbarrière voor ons uit rijden. Het blijkt Gijsbert te zijn, die de warmte van de bus wil ontvluchten. Na een wilde achtervolging komen we bij de bus, waarna we een heerlijke picknick gebruiken in de schaduw van een enorme boom. We hebben al 100 km gereden, maar moeten nog 40 naar Schinnen, onze overnachtingsplaats.

Het laatste stuk valt door de hitte goed tegen, om exact 16.05 uur bereiken we na een gemeen klimmetje het huis van Gerrit Smans, de broer van Adriaan. Hier worden we zeer gastvrij ontvangen maar mogen pas aan het bier als we zoveel water hebben gedronken, dat een ieder een plasje heeft gedaan (advies van de uroloog). Na het douchen zien we er allemaal een stuk beter uit en beginnen met de verslagen, daarna kunnen we aan tafel. Na een heerlijke maaltijd lopen we naar de deken Schreurs van Schinnen, waar we een stempel halen voor ons paspoort.

Op het terras worden de laatste zaken besproken zoals de starttijd voor morgen. We willen vroeg op, omdat het morgen een zware bergetappe wordt door de Ardennen met een groot aantal gemene klimmen. Lambert meldt na het inschenken van het zoveelste wijntje dat “el vino es el gasolino del peregrino”. Vertaling: “zonder wijn gaan wij het niet halen”.