Santiago, Dag 22 en de rest.

Verslag van de pelgrimgangers op weg naar Santiago de Compostela  4 september 2003

Dag: 22/23/24/25/enz.

Gereden kilometers:    geen         Rijtijd    00.00 uur        gemiddeld 0 km/uur

Regelmatig dook in de verslaggeving de naam van Gijsbert als begeleider van de fietsers op. Velen kennen mij wel maar ik denk er goed aan te doen mij voor het grotere publiek, dat dagelijks werd bestookt met de verslaggeving nader bekend te maken.

Ik ben Gijsbert Meijvogel, woon in Katwijk, ben 59 jaar oud, heb een schat van een vrouw die Ineke heet . En nu spreek ik even over we: We hebben 2 zoons, 2 schoondochters  en inmiddels 2 kleinkinderen, opa en oma dus. 

Zoals jullie al bij de hoofdrolspelers in dag 21 hebben kunnen lezen ben ik ex-ondernemer en beroepswandelaar. Dit dient wel even gecorrigeerd te worden want alhoewel ik gecertificeerd International Master Walker ben, is wandelen niet mijn beroep, ik oefen dit parttime uit en met passie. Vandaar ook, dat op mijn lijstje de tocht naar Santiago de Compostela al voorkwam, maar dan als pelgrimswandelaar. Dat het geen pelgrimstocht te voet, maar per luxe Movano is geworden is de schuld van Gert. Hij is het die mij al zeer vroegtijdig de vraag stelde om hem met een groepje vrienden te begeleiden. Zij per fiets en ik per volgwagen. Aangezien ik weg ben van reizen leek mij dit een grote uitdaging. Ik heb dus ja gezegd, dat is nu inmiddels wel duidelijk geworden. In de verslagen hebben jullie kunnen lezen wat er allemaal door mij uitgevreten werd tijdens de tocht. Vroeg opstaan, ontbijt klaarmaken, opruimen en inpakken, inkopen doen, mooi plekje voor de lunch onderweg uitzoeken, lunch klaarmaken, opruimen en onderweg contact houden met de fietsers voor eventuele calamiteiten, aan het eind van de dag klaarstaan op de camping met een koud drankje en een nootje, een enkele keer gekookt en natuurlijk de mannen regelmatig geestelijk ondersteunen en moed inpraten om vooral de volgende dag toch maar weer te starten. Welnu, we zijn er gekomen na 2700 km trapbewegingen en gas geven. Het was een fantastische ervaring om met z'n zessen op de Plaza del Obradoiro te staan "Het plein van het gouden kleinood".. We bestegen de trappen die ons naar de Portico de Gloria zouden voeren En daar ziet de Heilige Jacobus niet alleen ons, maar ook nog honderden andere pelgrimgangers in de ogen., alsof hij wil zeggen: Kom maar verder, jullie hebben je tocht volbracht. Op deze plaats, waar de hemel de aarde raakt, kun je, als je dat zo voelt afstand nemen van het tijdperk vóór Santiago en beginnen met een schone lei.

Nu zijn we weer terug in Nederland, en een ieder hervat zijn werkzaamheden en gaat over tot de orde van de dag. Zo ook met mij, alhoewel ? Ik loop een beetje verdwaasd door de supermarkt in Katwijk en zie al die stellingen met etenswaren. Als een magneet worden mijn handen getrokken naar de yoghurtjes, de multivitaminen vruchtensappen, de eieren, de fromage blanc, de druiven, de meloenen, de bananen en ham, veel ham voor Martin , mijn handen trillen bij het vak met noten en chips waar Willem altijd naar vroeg aan het eind van de dagrit, en ook de Carlos Primera voor Lambert die daar, samen met anderen, intens van kon genieten, ook het vak met Yop, de drinkbare yoghurt deed mij denken aan Adriaan, het was zijn favoriete drank onderweg, verschrikt sta ik met een tube secondelijm en mijn handen voor Gert, zijn tand zou weer eens los kunnen raken!

Dan kom ik weer bij mijn positieven, neen Gijsbert, het hoeft niet meer er is niets meer nodig.

Niets meer nodig? Mijn gedachten gaan nu uit naar plaatsen op de wereld, waar nog heel veel nodig is. Wij hebben een fantastische reis gemaakt, die geweldig is verlopen met nagenoeg geen lichamelijke of materiële problemen, daar zijn we dan ook uitermate dankbaar voor.

De Heilige Jacobus heeft ons die bescherming gegeven die Rector Lingg tijdens de mis in Oss en Broeder Fons van der Laan ons in "De Jacobushoeve" in Vessem  hebben toegebeden.

Kunnen wij nog meer inhoud geven aan de voltooiing van onze pelgrimage? Ik heb het volgende voorstel: Wij kunnen meehelpen aan de verwezenlijking van een klein project in India. Ikzelf ben al jaren actief in de Stichting "Katwijk voor India", de laatste tijd als secretaris. Onze stichting die al ruim 10 jaar bestaat, helpt bij noodkreten vanuit de achterafgebieden in India. Wij bieden directe hulp door terplekke de projecten te begeleiden. Zo konden wij de afgelopen 10 jaar de volgende projecten ondersteunen: De bouw van een school in Varanasi, een gezondheidskliniek in Kanodi, een kleuterschool in Barmal , een uitbreiding van een ziekenhuis in Undrajavaram,  een klein computeropleidingsinstituut in Sambalpur en vele andere kleine objecten.

Op dit moment hebben wij een aanvraag liggen van Father Ignace Baa, zich dienstbaar makend in Badmal in Zuid India in de staat Orissa . Hij verzoekt ons om financiële ondersteuning in zijn werkomgeving voor het dagelijks eten geven van 60 zeer arme kinderen en ook geld voor het slaan van een bron voor water om een stuk land te bevloeien  om zodoende groenten te telen voor het eten van de kinderen. De kosten voor deze bron zijn begroot op  € 700,00.

Wat zou het prachtig zijn om aan deze pelgrimstocht van onze mannen een koppeling te maken naar deze kleine gemeenschap in India en hen de helpende hand toesteken in hun bijzonder moeilijke leefomstandigheden. Kunnen wij er misschien voor zorgen dat de bron geslagen kan worden en de naam kan krijgen van: Fuente Santiago de Olanda.

Tot besluit wil ik Gert, Adriaan, Willem, Martin en Lambert heel erg bedanken dat ze mij als hun begeleider hebben willen accepteren, en ik bedank ook een ieder die belangstelling voor deze tocht heeft getoond door onze verslagen te ontvangen en te lezen en daar regelmatig op te reageren.

Groeten van Gijsbert.