Ellingham - Sunderland

Dag 8. Ellington - Alnmouth - Warkworth - Newbiggin - Blyth - Tynemouth - Sunderland 

111 km in 5 uur en 41 min, 19.5 km gemiddeld met 624 hoogtemeters

Regen en wind uit het noorden met 15 graden

"Koud en nat"

Bij het opstaan kijk ik meteen op Weeronline en het belooft een droge dag te worden met wind uit de goede hoek.Na het uitgebreide Engelse ontbijt stappen we al om half 9 welgemoed op. 

Na 100 meter fietsen begint het te spetteren en de bui duurt tot ver in de middag; we rijden met de regen mee en de regenjasjes moeten aan, het is waterkoud.

Met dit weer geniet je minder, alles ziet er grauwer uit en je neemt niet de moeite foto's te maken. Je camera zoeken vanonder je natte kleding is niet plezierig, dus laat je het maar. Zonde want we passeren veel kasteel-ruïnes, die gebouwd zijn ter bescherming tegen de Vikingen. 

We stoppen uitgebreid in Alnmouth, Warkworth en Blyth.

De paden zijn smal en hebben kuilen met scherpe steenslag. We besluiten net voor Newbiggin een stukje Highway te nemen en prompt krijgt Willem daar een lekke band. Onbegrijpelijk dat onze smalle racebandjes het houden op mountainbike paden en op de grote weg gaat het fout. 

Erg lastig een bandje te wisselen in de regen bij snel verkeer.

Bij Newcastle steken we de Tyne over met een pontje. We zijn daar halverwege Groot Brittannië en zitten alweer op de hoogte van Kopenhagen.

Om onze elektrische apparatuur op te laden heb je een Engelse adapter nodig. Onderweg heb ik al 2 maal die adapter tijdens de lunch vergeten uit het stopcontact te halen. Gelukkig vind Willem er 2 tegelijk in een Engelse Action winkel.

Ons Marriot Hotel ligt 15 km verder, pal aan zee in Sunderland. Dat luxe hotel komt goed uit: er is een warm bad en al onze baggerwielerkleding kan hier gewassen worden.

Morgen hopelijk een betere dag.

Verhaal van Willem op Facebook 

We starten slecht, het regent. Echt Schots weer terwijl we al in Engeland zijn. Gisteren zijn we de 'grens' gepasseerd, op de foto's van gisteren staat mijn fiets naast een muurtje geparkeerd. Schotten zijn aardige mensen en zeer behulpzaam. In het noorden is de zee een vijand, de huizen die langs de kust staan, staan afgekeerd van het water, bijna geen ramen en de voordeur aan de andere zijde. Op een klif stond een huis met een pracht uitzicht over de baai en toen we er langs liepen kam se bewoner naar buiten. We complimenteerden hem met het uitzicht en hij reageerde: "yeah thanks, butt it's hell in winter". Dat verklaard alles.
Pas na Aberdeen gaan ze pas van de zee houden alhoewel er nog veel plaatsen zijn waar een tankstation, een wasstraat, garagebedrijf of KwikFit aan de boulevard van een kleine plaats te vinden is.

Het slechte weer beïnvloed mijn humeur, ik word er niet vrolijk van. Alles is goed verpakt in plastic en daardoor pak je niet snel de telefoon om even een plaatje te maken. Afdalingen gaan langzaam, je spettert elkaar onder, kortom bagger weer. Na 30 km gaan we voor koffie en blijven wat langer zitten maar dat heeft weinig nut, het blijft spetteren.

En het onvermijdelijke gebeurd natuurlijk op zo'n dag, lekke band. In de regen de boel staan maken, vieze “potanissen” en we zijn aan een pauze toe. Even verderop is een bar waar ook gegeten kan worden. Na een bezoek aan het toilet komen we tot een eenduidige conclusie, we gaan hier NIET eten. Door gefietst naar Blyth, een grote havenplaats met maritieme industrieterreinen. Op zaterdag wordt er blijkbaar niet gewerkt. We eten een pizza in een haven café en stappen weer op voor de laatste etappe naar Sunderland. Het is inmiddels wel droog geworden, dat mag ook wel een keer. We moeten nog wel de rivier de Tyne oversteken en doen dat met een Ferry die elk half uur vaart. Aan de andere kant van de rivier waar de schepen liggen die Newcastle met IJmuiden verbinden, is het nog maar 12 km naar de eindbestemming. We hebben hier een fraai hotel geboekt met zelfs een was-service. Terwijl wij een biertje zitten draait onzefietskleding vrolijk in het rond. En daar word ik weer vrolijk van.