Dag 2. Dinsdag 6 september 2019

Harlingen - Moddergat - Lauwersoog - Zoutkamp - Uithuizermeeden - Delfzijl 

156 km, gemiddeld 25 km/uur, 6 uur en 15 min, 162 hoogtemeters 

Half bewolkt, 23 graden, wind in de rug

“ Langs de Waddenzee over schapenkeutels”

Na een verkwikkende nachtrust en een heerlijk ontbijt hebben we vandaag meer dan 100 km over en achter de dijk langs de Waddenzee gefietst. Friesland en Groningen worden tegen zee-overstromingen behoed door een 10 meter hoge dijk. Aan de zeekant is deze dijk met asfalt bekleed, maar boven en achter de dijk eten duizenden schapen het gras kort dat deze dijk verder bekleedt. Fietsers kunnen aan de zeekant over een hobbelig asfalt rijden. Achter deze zeedijk loopt een prachtig fietspad, dat echter met heel veel schapenkeutels is bedekt. 

Regelmatig moesten we met een stokje de stront verwijderen bij onze remblokken, want anders blokkeerden de buitenbanden. Ook hebben we tientallen hekken moeten openen en sluiten, die ons fietspad blokkeren. Aan de zeekant moet je de fiets over de hekken tillen.

Gelukkig geen lekke banden gekregen op de tientallen metalen veeroosters, die boeren gebruiken om hun eigen schapen van de buren. 

We hebben bij vertrek uit Katwijk een fietspomp vergeten en pas in Appingedam een pomp gekocht. Het onheil van een lekke band is ons gelukkig tot op heden bespaard gebleven.

Willem had een heerlijke lunch geregeld bij Heiploeg, het grootste garnalen verwerkings-bedrijf van Europa. Natuurlijk veel Hollandse garnalen, in de Noordzee gevangen, in Marokko gepeld en in Zoutkamp verwerkt. Willem’s neef Dirk Jan Parlevliet van P&P heeft dat failliete bedrijf in 2014 overgenomen. Per dag worden er 100 ton garnalen verwerkt door 500 medewerkers, die 6 dagen per week in continu dienst werken. De economie van Noord Groningen is voor de toekomst door P&P gered. Na de lunch kregen we een rondleiding door de fabriek in quarantaine pakken tegen Salmonella besmetting. Een leerzame fantastische ervaring, waarbij continu het water je in de mond loopt door de heerlijke producten, die over de lopende band liepen.

Op weg naar onze eindbestemming Delfzijl hebben we nog koffie gedronken bij Arie Langhout en zijn vrouw Marian. Arie is een neef van Wijnie, hij is econoom, arts en boer met 35 hectare land. Hij woont met zijn gezin al meer dan 30 jaar op een prachtige Groningse boerderij achter de dijk van de Waddenzee in Uithuizermeeden. Tijdens ons bezoek werd door een expert een nul-meting van de aardbevingschade gemaakt. Ze wonen in het epicentrum van de aardbevingen bij Loppersum. De bevingen worden veroorzaakt door het onevenredig oppompen van aardgas uit de gasbellen onder zijn land. We zijn getuige geweest van het leed dat Groningers ondergaan van het ongecontroleerd oppompen van aardgas door de NAM, waar de Nederlandse economie al jaren van profiteert. Gelukkig zijn deze aardbeving slachtoffers in een goede geestelijke en lichamelijke gezondheid.

Wij zijn echter uitgedroogd en ondervoed aangekomen in het Eemshotel na 156 km fietsen. Het Eemshotel staat op palen buiten de dijk van Delfzijl met uitzicht op de Waddenzee en Duitsland.

Morgen fietsen we naar Bremerhaven een stad aan de Waddenzee en de rivier de Wezer.

Groet van Willem en Gert.

Verhaal van Willem op Facebook

Dag 2 naar Berlijn

Waar moet ik beginnen? Mijn fietscomputer wordt vandaag baas over de route. Het eerste deel loopt via de buitendijk van ons land. Indrukwekkende natuurgebieden langs de wadden, uitgestrekte landerijen aan de binnenkant. Soms rijden we op de dijk, soms aan de binnenkant en af en toe ook aan de buitenkant. Het enige lastige is dat onze dijken begraast worden door schapen, honderden. Ze houden de dijk netjes kort van gras maar schijten de rijbaan onder. Niet lekker als je met de fiets de stront niet meer kan ontwijken en je zo nu en dan de remmen vrij moet maken met een stokje of een takje. Ook moeten de families schaap gescheiden gehouden worden met roosters in het wegdek waarvan we er honderden geslecht hebben. En ze liggen niet allemaal mooi in het wegdek. Ik kijk dan met spanning naar mijn banden onder mij, maar ze houden het.

Het is zo’n wonderbaarlijk landschap dat we besluiten de rest van de dag ook langs de kust te blijven rijden. Een ‘DIJK’ van een rit dus. En dan kom je in plaatsen als Moddergat, richting Lauwersoog.

Om half 1 komen we aan bij Heiploeg, het grootste garnalen bedrijf van Europa in Zoutkamp. Via familiaire contacten kunnen we een lunchstop maken hier en tevens het bedrijf bezichtigen. Dit gaat echter gepaard met de hoogste hygiënische voorzorgsmaatregelen en we worden gewassen en verpakt alsof we zelf garnalen waren. Het bedrijf is indrukwekkend en niet zomaar even uit te leggen maar ik heb diep respect voor de organisatie en de manier van werken.

Maar we moeten door. Gert schoot het vanmorgen te binnen dat hij hier in Groningen nog een neef heeft wonen, bijna op de route, of we langs kunnen komen. Een en ander zorgt er toch voor dat de geplande rit van 125 km uitloopt op een rit van 156, maar wind mee dus niet zeuren. Gisteren kwamen we er achter dat we allebei op pad zijn gegaan met luchtpatronen voor de bandenspanning maar geen fietspomp. Das nie handig dus die moeten we die nog even ophalen in een fietswinkel in Delfzijl. Echter dit gebied schijnt een ‘krimpgebied’ te zijn dus er is hier geen fietsenmaker hier. Even doorrijden naar Appingedam, vandaar al die kilometers. Toch wel weer een beetje MOE komen we aan bij het Eemshotel en we storten we op ons biertje.