Santiago, Dag 3

Verslag van de pelgrimgangers op weg naar Santiago de Compostela 10 augustus 2003

Dag    3.  Baraque de Fraiture - Montleban - Bastogne - Léglise - Orval - Avioth - Montmédy

Gereden kilometers:    130 km.        Rijtijd:    5.31 uur     gemiddeld  25 km/uur

Excuus voor de omissie in het verslag van gisteren: Martin heeft zich om 16.30 uur bij ons aangesloten! Na de begrafenis van zijn schoonvader heeft zijn zoon Benjamin hem met de auto gebracht naar de Baraque de Fraiture. Hij heeft een moeilijke drukke week achter de rug, maar heeft er veel zin in.  Martin ziet er toch tegenop mee te gaan fietsen met mannen, die al 2 etappes gereden hebben en er toch nog monter uitzien.

We hebben de nacht in de buitenlucht doorgebracht. Gijsbert kon na de nodige cognac zijn slaapzak niet vinden. Hij dacht na zo’n warme dag wel zonder slaapzak te kunnen, echter om half 4 was hij zo erg afgekoeld dat hij de nacht verder in de bus heeft doorgebracht. Om 6 uur vond Gert hem als een clochard slapend in een korte pyjamabroek en een jas aan. Alle slaapzakken bleken nat van de dauw en de spieren waren stijf, maar het idee onder Gods sterrenhemel zo wakker te worden gaf een uitgerust verkwikkend gevoel. Overigens heeft Gijsbert s’ morgens zijn slaapzak terug gevonden ingepakt en wel naast het luchtbed van Gert!!!!!!!!!!!!! Het ontbijt bestond uit cruesli met yoghurt, broodjes met ham en kaas.

Om half 8 hebben we Gijsbert achtergelaten met de vaat en de rotzooi. Hij weet als geen ander hoe de bus weer volgepakt moet worden maar kwam daardoor wel te laat voor de lunchafspraak in les Fosses. We rijden nu met 5 fietsers: Martin, Willem, Adriaan, Lambert en Gert. De zon slaat al laag aan de hemel met dauw over de velden. We pakken de route weer op bij Montleban. Gelukkig zijn we hoog gebleven, dus de laatste klim van gister was niet voor niets. Daarna een afdaling en we rijden langs de Ourthe. We zien een prachtige camping langs dat riviertje; een tip voor volgende Santiago gangers. Dan volgt een zeer pittige klim waar Adriaan tijdens zijn vorige reis een spaak brak. We komen goed boven en tijdens het uitrusten passeert een groep ruiters. Hierna volgt nog een kleine klim waar Martin vertwijfeld aan de laadbak van een tractor gaat hangen om zich naar de top te laten slepen. Wij kijken hem met jaloerse blikken na. Het landschap is erg heuvelachtig tot aan Bastogne, hetgeen een aanslag is op onze dwarsgestreepte koteletspieren. Het is echter de moeite waard om door dit prachtig glooiend landschap te rijden. Tijdens de klimmetjes wat minder en in de afdaling wat meer. Op het fietspad naar Bastogne passeren we een Luxemburgse wielrenner. Op het Place Mc.Auliffe is een boulangerie / patisserie; we kiezen voor broodjes gezond, koffiebroodjes en croissants met heerlijke koffie. We spreken daar Nederlanders, die een fietstocht maken van de Pyreneeën naar Nederland. Foto’s worden gemaakt bij een Cherman tank uit de 2e wereldoorlog.

Gijsbert rijdt dan van de camping. Hij betaalt daar maar 10 euro,  omdat we geen tenten hadden?!

Martin krijgt het moeilijk op de heuvels rond Remichampagne. We passen ons tempo aan, we zijn nog niet eens op de helft van ons dagprogramma…. Rustig fietsend, proberen we nu van de omgeving te genieten onder de brandende zon. Na Léglise picknicken we op een landgoed wat te koop staat. Lambert wil het kopen en maakt er dan een praktijkpand van. Gert vindt dat dat niet kan vanwege de trappen, maar hij wil zijn invalide patiënten met een VOC takelsysteem naar boven hijsen, waar hij ze dan kan aanhaken met een vishaak om ze door het reeds aanwezige houten opslagluik naar binnen kan trekken voor adequate medische behandeling. Gijsbert heeft ons namelijk ingehaald en verwent ons met zijn soepen. Om half 2 fietsen we verder en nu blijkt dat we alleen maar afdalen.

Na 25 km bereiken we de Abdij van Orval. Gijsbert heeft inmiddels een cantate bijgewoond van 8 monniken. Wij zijn helaas te laat, want de volgende zang is om 17 uur. We kiezen nu voor Orval Trappisten bier, hetgeen ons zoveel energie geeft dat we als een speer de laatste beklimming nemen en daarbij de Franse grens passeren. In de afdaling passeren we een dromerig dorpje Avioth aan de Thonne. Het is een bedevaartscentrum met een prachtige kerk. We vragen op het kerkplein naar de Curie (pastoor). Hij woont naast de kerk en blijkt nonante-trois ( 93 jaar) oud en 145 cm lang. We worden hartelijk ontvangen en hij tekent ons pelgrimspaspoort. We moeten elke keer bij het tekenen het jaartal 2003 noemen. Bij het verlaten van de pastorie mogen we enkele zure gevallen appels uit zijn boomgaard meenemen. Hij blijkt erg fotogeniek. Als we de foto’s laten zien op de digitale camera vraagt hij of hij in dat doosje zit. Montmedy is niet ver meer, maar de laatste klim blijkt 13% en meer dood dan levend komen we aan op de camping. 

Lambert is half necrotisch en trekt met zijn voortanden een dubbel spoor door het zand. Een douche van de jerrycan, bier, worst en brie brengt hem weer tot leven.