Rome, Dag 5

Verslag van de pelgrimgangers op weg naar Rome. Datum:  dinsdag 16 augustus 2005

Dag  5.   Nennig-  Schengen- Sierck les Baines- Vigy- Arriance- Mittersheim 

Gereden: 146 km      Rijtijd:  6,24 uur   Gemiddeld:  22,8 km/uur

Vandaag is de 5 fietsdag. We hebben de nacht doorgebracht in Nennig, een sfeervol plaatsje aan de Moezel. Het staat in het kader van wijn met name de Riesling. Aanstaand weekend zijn er wijnfeesten. We kwamen aanrijden op een fietspad langs de Moezel met kilometers lange campings langs de oevers. Doet gezellig aan. Over de Moezel varen veel schepen, plezierjachten en toeristenboten. We overnachten in twee drie persoons- appartementen gelieerd aan Hotel “ Zur Traube”, een typisch Duits restaurant met hanggeraniums. Dat kwam toevallig goed uit, want we zijn met zijn zessen. Eerst bier gedronken en daarna een heerlijk menu in het restaurant.

We ontbijten in een sfeervolle ontbijtzaal. Mooi gedekte tafel, met bloemenservies, verse broodjes en zacht gekookt ei. Voor de bedienende mevrouw doen we de “ONGEKOOKTE EIEREN TEST volgens Cramer/Meyvogel. De geleiachtige massa van het eiwit binnen de eierschaal dempt de roterend beweging van het ei af. De vrouw bekijkt ons verrast en verbijsterd. Bijzondere fietsers. Na het ontbijt gaan we onze fietsen reinigen. 4 dagen gefietst drie dagen regen. De ketting en derailleurwieltjes zijn verbakken in een ranzige prut van teflon, slijk en vele andere ongerechtigheden, gelijkend op de cerumenprop van een niet horende patiënt. Soepel snorrend vertrekken we naar Sierck les Baines. We rijden niet rechtdoor naar Schengen, wat maar 0.3 km verwijderd is. Hier is het beroemde Europese verdrag afgesloten door de Europese lijders in het schip ‘’ Princesse Marie Astrid dat nog steeds in de Moezel ligt. Wij dachten dat ons dagparcours redelijk vlak en gemakkelijk te befietsen was voor onze gegeselde lijven door de afgelopen dagen. Niets was minder waar. Het is fors klimmen en er staat een straffe wind. Er moet stevig gestoempt worden. Gelukkig hebben we een paar goede voortrekkende buffels in ons groepje.

Na 50 km drinken we koffie in Vigy. Gert haalt een karakteristieke franse appeltaart, die we zelf in zes punten verdelen. We drinken er koffie bij in een even karakteristiek Frans cafeetje met rieten stoelen en hanggeraniums. Voor deze pauzestop hebben we stevig gereden. Bert vestigde op de D 61 een snelheidsrecord van 65 km/uur. Als hij een meer aërodynamische helm had gehad was hij door de geluidsbarrière gegaan. Voor Vigy reden we als treintje tegen de 50 km/uur. Na de pauze richten we onze horens richting Arriance. Gisteren zijn we vijf maal Duitsland in en uit gereden. Vandaag zijn we bij Schengen Frankrijk in gereden. De wegen zijn lang glooiend en golvend. Erg fraai voor de visuele perceptie.

Na 88 km gaan we lunchen bij Arriance, fraai gelegen bij de kerk en schitterend uitzicht over de velden. De lunches van Gijsbert zijn heerlijk en wereldberoemd net als de alfa-sound. Veel brood, salades en je kunt tegenwoordig kiezen uit drie soorten soep. Gert is voor mij altijd ondersteunend als collega en fietsmaat. Tijdens de lunch zei hij dat ik volgens mijn manier van lopen in een verpleeghuis thuishoorde maar mijn fietsen is weergaloos. Een hartverwarmende man. Boven mijn vleessalade moest ik een traantje wegpinken. We vervolgden snel onze route. Nog 57 km te gaan.

Gert is onze route-koers-begeleidingsmanager. Hij corrigeert ons veelvuldig als wij voor de zoveelste keer een afslag voorbij stuiven. Toch laat hij wel eens een steekje vallen, zo ook vandaag. In de ochtend liet hij ons tien minuten verkeerd tegen de zon in fietsen. Na de pauze vergiste hij zich in de richting van de D76. Deze weg ging niet een kant op maar twee. Hij koos de linker rijrichting, doch hij corrigeerde dit snel in de rechter rijrichting. Helaas kwamen wij uit op een muildierenpad wat later overging in uitbundig grasland. Het was een soort golf op de fiets maar dan zonder racket. Wij zeiden: verliezen we nu tijd of winnen nu tijd.  Bert zei: dat is niet belangrijk het gaat om de belevenis, het gevoel, het verhaal. Vrolijk liepen we verder op onze hoefijzers over de scherpe rotsstenen met de fiets aan de hand. We komen er wel. Als begeleider qua route geven wij hem als groep toch een voldoende. 

Adriaan werd na de lunchpauze, die kwalitatief goed genoemd mag worden, getroffen door een acute gastroenteritis. Vanwege zijn algemene malaise werd het fietstempo iets trager. Wij bereikten de camping (lekker ouderwets, net als vroeger) rond 17.30 uur. Hier werd de kathedraal opgericht en voor Gijsbert een klein basiliekje. De binnententen van de kathedraal zijn nog waarschijnlijk gesitueerd in Katwijk. Dit wordt lekker relaxen op onvervalst zeil van de Gamma. We staan dus op een camping maar niet met het juiste materiaal. 

Komen de binnententen morgen nog uit een tas of worden ze nog ingevlogen?  Komt Adriaan morgen weer fit op de fiets?