Rome, Dag 21

Verslag van de pelgrimgangers op weg naar huis.    Donderdag 1 september 2005

Dag 21.   Een dag in Rome    Gereden fietskilometers: geen    Rijtijd  0 uur    Gemiddelde snelheid: traag

Gisteren kwamen wij rond half drie op de Camping Roma aan. Wij hadden een erg tevreden en harmonisch gevoel over onze aankomst, afgerond in de Kerk der Friezen en het St. Pietersplein. We relaxen op de camping. Om ongeveer 17.15 uur weer het gebruikelijke onweer. Eergisteren op dezelfde tijd.

Gijsbert kookt om onze succesvolle aankomst te vieren een heerlijke maaltijd, voorafgegaan door een bruisende champagne met de naam St.Martin. Onze vriend Martin maakt zo deel uit van onze succesvolle tocht. Voldaan leggen we ons neer, één van de laatste keren, in onze kathedraal.

Bij het ochtendgloren ontwaken we anders dan voorheen. Je hoort het meteen aan de intonatie van de ochtendbegroetingen. Het gezwoeg in de bergen is voorbij. Dit wordt een dag van relaxatie en ontspanning, tot ons genoegen regent het deze morgen niet eens. Heerlijk zonnig weer.

Iedereen is losser en luchtiger in zijn attitude en de stemming is luidruchtiger. Dit is te merken onder het ontbijt. We draaien een CD van het vaderlandse levenslied uit de jaren 60, die ons in de diepere emotionele lagen gebeiteld zijn.

“Bij de muur van het oude kerkhof “ ,”Toe vader lief, drink niet meer” en “Als het Angelus klept”. Adriaan wist niet meer wie er lag bij die oude muur. Ikzelf heb toch een formidabel geheugen, maar ik wist zelfs niet meer wie er lag bij die oude muur. Een ding is zeker, dat in deze fase de geneeskundige praktisch aan het einde van zijn Latijn is.

Daarna nog swingende James Last-achtige muziek. De stemming kwam er lekker in. Adriaan kwam helemaal los, vruchtenyoghurt droop uit zijn snor.

Om 8.45 uur stijgen we monter in de shuttlebus naar het centrum van Rome. Deze stopt bij de Vaticaanse muur. Omdat er geen lange rij is, het is pas negen uur, bezoeken we meteen het Vaticaans Museum. Heel prachtig en indrukwekkend. Schitterende afbeeldingen en uitbeeldingen in marmer, brons, wandtapijt en schilderijen. We blijven een tijd in de Sixtijnse Kapel en verwonderen ons over de inhoudelijkheid en perfecte anatomische vormgeving van de schilderwerken. Heel de basis van ons christelijke denken is hier afgebeeld.

Op  weg naar de koffie zeg ik tegen Adriaan: “Japanners zijn toch uniforme mensen, ze lijken allemaal op elkaar”. Adriaan zegt: “dat is voor de oppervlakkige waarnemer”. “Als je kanaries hebt of schapen fokt, ga je elke dag met ze om”. "Je ziet dan verschillen tussen ieder individu”. “Ze zijn dan geen eenheidsworst meer”. Dit is weer een leermoment, fietsen is toch ergens goed voor.

Om elf uur koffie. Om 11.15 uur treffen we onze gids bij de Kerk der Friezen, die we gisteren besteld hadden. Een uitwendige deskundige leek ons beter en afwisselender dan zelf afgestompt na 2400 km fietsen rond te dwalen. Het was een ernstig aardige vrouw, Annemieke Breijer.

We begonnen bij de St.Pieter. Ze vertelde allerlei details. Voor het baldakijn, waar de paus audiëntie hield, stonden 25000 stoelen. Zelf zou ik gezworen hebben dat het er 12873 waren inclusief kinderzitjes en bejaardenplaatsen. Je verkijkt je erop.

Ook verkijk je je op de dimensies van de St.Pieter zelf, de grootste Kerk der wereld. Het baldakijn boven het middenaltaar is vijf verdiepingen hoog, rustend op 4 enorme bronzen zuilen. Opgericht door Paus Urbanus VIII, die voor zijn pausbenoeming vliegen in zijn banier had, hier gruwde hij van. Na zijn benoeming heeft hij die veranderd in bijen. De bronzen zuilen zijn bezaaid met bijen. Het moet hem veel rust gegeven hebben. De zuilen zijn een ontwerp van Bernini uit de 17e eeuw en elk 20 meter hoog.

Zij bracht ons bij dat de “schilderijen in de kerk geen schilderwerken waren maar mozaïeken. Dit is nauwelijks zichtbaar, ze zijn erosie-vast voor de vochtige kerkatmosfeer.

Daarna nog een wandeling door de Necropolis waar vele Pausen begraven liggen. De zalig verklaarde Pausen liggen gebalsemd in sarcofagen, net als de Egyptische farao’s. Zij zijn in de St. Pieter zelf zichtbaar in glazen kisten oa Paus Johannes XXIII en Paus Pius X.

We liepen op afstand langs het graf van de apostel Petrus. Hij is rond 64 gekruisigd en op zijn graf is de Sint-Pietersbasiliek gebouwd. Sint-Paulus is onthoofd en begraven in de basiliek Sint-Paulus buiten de Muren. Zijn hoofd is na onthoofding 3 maal gestuiterd en op die plaatsen zijn kerken opgericht. Er zijn dus 4 basilieken in Rome.

Daarna een wandeling door Rome naar de Engelenburcht, over de Engelenbrug naar het Pantheon. De enorme koepel is uit het jaar 125 n.C. en heeft een diameter van 43,5 meter en is ook 43,5 meter hoog. Het gat in de koepel van het Pantheon heeft een diameter van 9 meter. Op Eerste Pinksterdag worden hierdoor miljoenen rozenblaadjes gestrooid op de vloer van het Pantheon als symbool voor de vurige tongen. Een dik rozenbladtapijt bedekt dan de vloer.

In het Pantheon geeft zij ons een boek over hun rondleidingen in Rome als gidsen. Zij zegt ons haar honorarium dat ze van ons krijgt over te dragen aan ons goede doel voor Ghana. Wij zijn ontroerd en verrast, zeggen dat dit niet hoeft maar ze blijft heel beslist hierin. In heel vriendschappelijke sfeer drinken we tot slot iets met haar op een naburig terras.

Wij maken dit bedrag over op giro :9153665 t.n.v. stichting Ananse. Ons goede doel staat bij ons nog even hoog in het vaandel als bij ons vertrek.

Wij willen bij U als lezer in herinnering roepen uw bijdrage die u in gedachten heeft, zeker niet vergeten over te maken . Wij gaan bij thuiskomst, die spoedig is, de totaalstand opmaken en u die mede delen. ZEKER DOEN.

Wij vervolgen onze wandeling door Rome oa winkelgalerie, Trevifontein, sommigen kopen souvenirs voor de kleinkinderen. Vermoeid, net alsof we gefietst hebben, nemen we een taxi –busje voor zes naar Camping Roma.

Wij fietsten naar Rome voor Ghana, en u volgde ons!

Gert, Bert, Lambert, Gijsbert, Adriaan en Willem.