Rome, Dag 13

Verslag van de pelgrimgangers op weg naar Rome.    Woensdag 24 augustus 2005.

Dag 13.   Modena- Vignola- Guiglia- Zocca- Silla- Suviana

Gereden; 113 km.   Rijtijd;  5,10 uur    Gemiddeld;  22,1 km/uur

We zitten nu aan een biertje bij het meer van Suviana, prachtig gelegen. Om dit te bereiken moesten we nog een venijnige slotklim overwinnen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat we allemaal wat zwaar in spieren en skeletdelen zijn geworden. Volgens Gijsbert bewegen wij, na nauwgezette observaties van klimmende Italiaanse wielrenners, ons wel erg lomp volgens het Hollandse poldermodel bergopwaarts. Het eentonige stampen van Hollandse kuiten steekt wel schrijnend af tegen de hinde-achtige klimstijl van de Italianen. Een schriftelijke LOI-cursus in klimtechniek is voor ons in Nederland ernstig aan te bevelen. Eergisteren stond in het teken van de duurafstand met veel regen in de eindfase. Gisteren stond in het teken van stoempen, beuken, jagen en snelheid om op tijd bij de Opera te zijn. Vandaag begon ontspannen, maar de voorlopers van de Appenijnen zetten al pittig in.

Nog even terug naar gisteren: de camping in Modena, karakteristiek gelegen tussen drie snelwegen, was praktisch onvindbaar. Wel een goede camping met een ruim grasveld, maar wij stonden er alleen vanwege de onvindbaarheid ervan. Gijsbert bereidde een heerlijke pastamaaltijd met geconcentreerde tomatensaus met vlees en kaas. Goed voor jetlag’s en langdurig fietsen. Hij had er een verrukkelijke Chardonnay wijn uit 2005 bij, die nog geoogst moest worden. Dit kan omdat deze wijn uit Chili kwam. Daarna vertrokken we met de bus en kwamen ruimschoots op tijd in Verona aan. Gijsbert had nog een verrassing in petto. De opera “Nabucco” begon niet om 20.15 uur, maar om 21.00 uur. Tegenover de arena dronken we nog koffie op een van de vele sfeervolle terrassen.  Heerlijke temperatuur, de schemering begint in te treden en allemaal opera-gangers om ons heen in sfeervolle kleding. We zaten hoog in de arena. Het is een geweldig imposant decor waarin we ons bevinden, Romeins amfitheater, groot orkest, overweldigend gezang met een wisselend tevoorschijn komende maan erboven. We liggen om 2.30 uur in onze kathedraal. 

Om 8.00 uur weer op en aansluitend ontbijt. Vertrek om 9.30 uur. 

De beginfase van onze tocht vandaag gaat door het centrum van Modena. We genieten op het mooie plein de Piazza Grande van de sfeer en de architectuur van de gebouwen. De kerktoren is krom naar links en buigt vervolgens weer naar rechts. Hij helt waarschijnlijk ook nog iets naar voren. Een kypho-scoliotische toren. Te veel druivensap van de aannemer of bouwvakkers of drassige ondergrond. Het Ferrari museum laten we voor wat het is. Op de terugreis gisternacht hebben we al enige rode Ferrari”s aanschouwd. Je moet kiezen in het leven. We rijden nog relaxed door het laatste staartje van de Po-vlakte en drinken koffie in Vignola. Op weg hierheen keek Gert repeterend achterstevoren op zijn kaart waardoor we weer enige malen verkeerd tegen de zon in reden. Hij corrigeert dit behendig door de tekst van rechts naar links te lezen. In Vignola begint het voorspel van de Appenijnen. Het gaat fors klimmen met lange hellingen. Miljoenen vliegen, muggen of vliegende mieren belemmeren ons gezichtsvermogen. Normale insecten vliegen langs en om je heen, maar deze penetreren alle openingen van je aangezicht. We moeten de beesten uit onze ogen verwijderen en van onze schedels schrapen.

In Guiglia eten we ijs. Iedereen neemt een ijs met bakje alleen Lambert een hoorntje met chocolade-ijs. De temperatuur is zo hoog, dat hij het druiptempo niet kan bijlikken zodat hij helemaal een negroïde uiterlijk krijgt wat hij bij de pomp weer wijzigt in Europees. Lambert wordt tevens lichtelijk terminaal tot Zocca. Na de lunch is hij weer normaal. De anderen zijn wel zwaar in de botten maar niet pre-terminaal. Gelukkig is er een grote afdaling tot Silla waar we bier drinken tot Gijsbert belt over de definitieve overnachtingplaats. Dit is Suviana. Voor de volledigheid, voor Silla begon het weer heftig te regenen. Hierdoor ontstond er flinke twijfel over de overnachtinggelegenheid. We kozen voor een compromis. Een camping met stapelbedden. We  liggen binnen en hebben het ongerief van buiten, net zoals we het altijd graag in ons scenario zetten. Pelgrimeren is ontberen.