Dag 9. Zaterdag 30 mei 2009. Rothenburg - Ansbach - Retzeldorf - Nürnberg

30 mei 2009 - Nürnberg, Duitsland

Gereden: 119 km in 5.14 uur, 22.7 km/uur gemiddeld, zonnig weer, weinig wind.

Vlak bij de camping Romantica aan de Tauber is een restaurant genaamd ‘das Swartzen Lamm’, waar we ons avondeten gaan nuttigen, lekker dichtbij. Om 20.00 uur lopen we de camping af en bestellen meteen broodjes voor het ontbijt morgenvroeg. Als we terugkomen op de camping is er een Duitse nederzetting naast ons ontstaan met veel luidruchtige bewoners. We drinken het laatste beetje Carlos I op en wensen elkaar een goedenacht. Persoonlijk had ik geen last van de buren maar anderen wel en zij vertelden vanmorgen dat het gelal wel doorging tot 1.00 uur ’s nachts.

Na het ontbijt fietsen we direct vanuit het Tauber-tal naar het stadje Rothenburg, een flinke klim. De kilometerteller van Lambert heeft het gistermorgen tijdens het rijden spontaan begeven. Hij loopt/fietst hier over te mopperen, hij wil graag weten wat hij doet als hij trapt. Lambert heeft het gevoel dat hij zijn energie voor "Jan met de kort achternaam" aan het geven is. Iedereen heeft zich gedurende de dag over zijn probleem gebogen zonder dit op te lossen helaas, zijn meter blijft op 0 staan. Tijdens de klim naar Rothenburg klinkt een groot gejuich, de meter van Lambert gaat even plots weer werken als hij gisteren gestopt is, hij fietst ineens een stuk beter.

We komen boven op de berg in een historische stad waar vanmorgen een groot feest gehouden wordt, de voorbereidingen zijn in volle gang. De hele stad is een ommuurd historisch museum en we fietsen over het marktplein waar veel Japanners staan om het speciale klokwerk van de stad te bewonderen. Tijdens het fotograferen moet Lambert de batterijen van de camera verwisselen en daarna blijkt dat hij veel helderdere foto’s maakt. Hij zegt: "‘ik voel me goed, al mijn apparatuur gaat weer werken, het lijkt wel Maria-Hemelvaart" Daarna rijden we de stad uit, we kunnen hier vandaan de campingplaats beneden in het dal nog zien liggen. De dagafstand wordt geschat op 120 tot 130 km.

We besluiten de koffie in Ansbach te drinken en passeren talrijke mooie dorpjes, lijkend op Rothenburg, maar dan kleiner. Als we in Ansbach aankomen moeten we volgens de route rechts een klein bruggetje over en komen direct op een druk marktplein. We staan even rond te kijken en worden onmiddellijk aangesproken door een paar mensen aan statafels vlakbij een oude kerk. Deze kerk bestaat dit jaar 200 jaar en de kerkgemeente, pastoor en vrijwilligers hebben besloten iedereen op gratis koffie te trakteren, dus ook passerende Nederlandse fietsers op doorreis naar Praag. We staan even gezellig te kleppen, maar hebben toch trek in een stuk koek, dus doen nog een bakkie bij de bakker met een vruchten-dingetje. Ook Gijsbert komt hier even naartoe lopen en we maken een lunchafspraak met hem vlakbij het dorpje Retzeldorf.

We hebben inmiddels een record te pakken, we fietsen al zo’n 8,5 dag vanaf huis, hebben per persoon nu ruim 1000 km gefietst en met nog maar 1 lekke band, maar dat zal snel veranderen. We fietsen lekker door volgens de routebordjes van de Burgenstrasse, die ons soms over mooi plaveide wegen leidt maar soms ook over slechte, we hebben het al eerder over het wegdek gehad deze week. Vanaf een geasfalteerd stuk door een dorp, waar we met 35 km/uur doorheen denderen, komen we plots op een onverhard stuk weg met zeer scherp split bestrooid. Na 30 meter staan 3 man met lekke banden, Lambert en Martin eerst en als Willem na het plakken op de fiets stapt, blijkt hij ook plat. Iedereen heeft natuurlijk een reserveband bij zich, maar door de voorspoedige reis tot op heden hebben een aantal van ons reservebanden in de bus laten liggen. De banden worden verwisseld en tijdens dit proces worden onze warme en goed doorbloede kuiten aangevallen door een horde muggen en andere steekbeesten. Ook komt er een plaatselijke poedel aanlopen met een kapotte bal in zijn bek. Lambert is de eerste die reageert en geeft de bal een trap de sloot in en de poedel duikt er vol in om er zwart, nat en met de bal weer uit te komen. De hond is speels en Lambert ook, dus van die 2 hebben we tijdens het repareren geen last. Wanneer we wegrijden roept Lambert; "lek nummer 4" We besluiten geen muilezel-paden meer te nemen, dus proberen op de provinciale weg te komen maar voordat we de kans krijgen roept Adriaan "lek" maar dat horen we niet. Als we na 2 km de ‘koppen’ tellen missen we er één en gaan terug. Tijdens het oplappen van band nummer 5 van Adriaan besluiten we de lekke banden maar te gaan plakken, zo halen we het einde van de dag niet. Na de nummer 5 van Adriaan rijden we het strakke asfalt op richting Gijsbert maar vlak voordat we er zijn is de lucht weer uit de band van Adriaan gelopen (nummer 6) We pompen hem op voor de laatste km en repareren de band pas na de lunch. Met deze score gaan we hoog eindigen in onze totaallijst van plaknarigheid.

Na de plak-lunch-stop besluiten we de fietsen de rest van de zaterdag een beetje te verwennen en over de provinciale wegen naar de eindbestemming Nürnberg te rijden, nog zo’n 50 km. We beginnen direct met een klim van 16% om de spijsvertering maar even goed op gang te brengen. Daarna zijn we niet meer van het asfalt af te slaan, snijden daardoor een stuk van de officiële route af en schieten daardoor flink op.

Om 17.00 uur komen we aan op de camping en beginnen direct aan ons avondritueel.

Rehabilitatie

Heel soepel draaien de pedalen

Wij zijn al ruim een week op weg

Hoe zouden wij de eindstreep halen?

-Wat komt is zonde dat ‘k het zeg–

Niet zonder pijn, diverse malen

Stonden wij stil met bandenpech

Nu zoveel lek al, dat is balen

Hoe moet het straks dan bij de Tsjech?

De Hejgers echter, vakbekwaam,

Plakten de banden, weg was ’t leed