Dag 23. Zaterdag 13 juni 2009. Terugreis Passau naar Nederland.

Dag 23. Zaterdag 13 juni 2009.  Passau naar Nederland.

Gereden: 850 km gezeten in de volgwagen met de fietsen in de bus, zonnig weer.

Vandaag is het de laatste dag van de 3e tocht met de volledige Hejgers fietsgroep. De eerste reis was naar Santiago de Compostela in 2003, daarna fietsten we in 2005 naar Rome en nu gingen we naar Praag/Wenen/Passau via de Bürgenstrasse.

Deze reis hebben we gekozen voor de eindbestemming Passau. Terugrijden van Passau naar Nederland is 850 km en in de volgwagen is dat in één dag goed te doen. Als we deze reis doorgefietst waren van Wenen naar Boedapest langs de Donau, zou de terugreis wel 1400 km geweest zijn. Een terugreis met 6 man, fietsen, bagage, alles opgepropt in een bus is wel een erg grote afstand voor 1 dag. Bovendien is Passau - Wenen langs de Donau een populaire route, die meestal gefietst wordt in één week. Wij Hejgers fietsen zonder bagage in een treintje en doen deze afstand in 3 dagen. Het grote voordeel van de route in omgekeerde richting fietsen is tevens dat we nu geen onervaren fietsers, meestal met bagage, hoeven in te halen. Wij hebben deze onervaren fietsers nu als tegenligger en met een fietsbel of een roep gaan ze aan de kant. Dat is voor beide partijen veel minder gevaarlijk.

Na een heerlijk ontbijtbuffet in Passau rijden we nu in de volgwagen, met een lunch in Duitsland, naar Nederland. Gijsbert bestuurt de bus en Martin mag voorin zitten, met zijn gewonde rechter onderbeen op het dashboard.

In Hoevelaken worden we bij Nelleke, de vrouw van Martin, om 16 uur in de tuin verwacht. Alle dames Wijnie, Ineke, Marian, Hermine, Margriet en Nelleke kunnen we daar weer in de armen sluiten. Cobie heeft dat gisteravond al in Pals met Willem gedaan.

Het is prachtig zonnig weer in Hoevelaken. De tuin van Martin en Nelleke ziet er prachtig verzorgd uit met zijn vele waterpartijen, bloemenperken en gazons. Een prachtige entourage om de slagroomtaart, met een afbeelding van de Hejgers fietsgroep in marsepein, aan te snijden. Gert biedt daarna, namens de Hejgers, alle dames een prachtige bos bloemen aan. Deze bloemenhulde is door Ineke gemaakt. Een mooiere thuiskomst hadden we ons niet voor kunnen stellen.

Zo is er een eind gekomen aan een fantastisch geslaagde fietsreis met veel sportieve, familiaire, culturele en emotionele hoogtepunten. Het is bijzonder dat tijdens de tocht 3 van de 6 Hejgers grootvader zijn geworden. Gert en Martin hebben de reis er zelfs enkele dagen voor onderbroken. Lambert ziet het 7e kleinkind bij zijn thuiskomst en de 4e Hejger Willem ziet zijn 1e kleindochter een maand later in Katwijk aan Zee.

Bijzonder is natuurlijk ook dat Martin de tweede Hejgers fietstocht in 2005 naar Rome helaas vlak voor het vertrek verstek moest laten gaan door een ernstige ziekte. Gelukkig heeft hij nu, volledig hersteld, deze tocht mee mogen maken, helaas echter de laatste 3 dagen in de volgwagen.

We denken nu al na over een volgende Hejgers fietstocht in 2011 naar de Zwarte Madonna in Montserrat.

Ere wie ere toekomt

Aan alle mooie dingen komt een eind

De laatste kilometers zijn gereden

Toch kun je ook wel blij zijn en tevreden

Dat je vandaag weer aan je vrouw verschijnt

Die fijne weken waren welbestede

Je buikomvang is met een maat verkleind

Je leven wordt als vroeger, vastomlijnd

De vrijheid hoort nu weer tot het verleden

Die  hele tocht was echt geen sinecure

Na ’t fietsen ging je lekker onderuit

Maar wie kon op onmogelijke uren

Via de mail zijn dagverslag versturen?

Vandaar dat ik heel graag hiermee besluit:

Je deed je werk fantastisch Willem Guyt

En jullie ook Gert,  Gijsbert, Lambert, Martin, Bert en Adriaan