Buckie - Aberdeen

Dag 3. Maandag 7 augustus 2017

Buckie - Elgin - Buckie - Fyvie - Aberdeen 

127 km in 6 uur en 9 min, 21.3 km gemiddeld, 1536 hoogtemeters.

Half bewolkt, daarna regen, 15 graden

Bij het wakker worden hebben we meteen zicht op de waslijn, de kleding is droog!

Om half 7 zaten we al gedoucht en half geschoren in het zonnetje in de serre te genieten van het uitzicht op zee. 

In de Volkskrant lees ik uitgebreid over onze Leeuwinnen, die goud gewonnen hebben. 

Ook Daphne Schippers is goed voor bronsop de 100 meter.

Na een Scottish breakfast met een eitje, champignons, bonen, bloedworst, worstje, bacon en een gebakken tomaatje stappen we om 9 uur op de bus naar het stadje Elgin voor een rit 30 km terug richting Inverness.

Ed van de Berg en Gijsbert Meijvogel hebben voor ons op internet een fietshersteller gevonden, Bikes en Bowls in de Highstreet. Angy kan het fixen, hij vervangt de derailleur en de ketting. 

Onze reis kan om half 12 vervolgd wordenende Mio wijst de weg.

De route gaat na Buckie van de kust af het binnenland in richting Aberdeen. De blauwe bordjes met een fiets en een rood nummertje 1 zullen we vandaag niet meer zien, want de Mio neemt de kortste route. Veel korte klimmetjes door een Zuid Limburgs landschap  met eerst nog de zee aan de linker hand. Het is ongelooflijk maar pas na 85 km komen we door het eerste dorpje Fyvie met een pub. Er zitten 4 alcoholici aan de bar, we kunnen alleen bier en whiskey krijgen, geen eten. We bestellen cola, gelukkig heeft Willem nog wat zoute pinda's meegenomen van gisteravond.

Er is nog 27 Miles te gaan, we rijden een regenbui in en die ons blijft volgen. 

Inmiddels zijn we op de A96 gekomen, het verkeer raast ons rechts voorbij.

Vlak voor Aberdeen stuurt de Mio ons naar links en we komen bij een Highway in aanleg waar de brug nog niet klaar is. Wegwerkers staan ons toe tussen de shovels door te manoeuvreren. 

In Aberdeen is de Mio helemaal de weg kwijt, maar gelukkig stuurt de Google Maps op mijn IPhone ons naar hotel Carmolite van Booking.com

Wel stuurt hij ons over kinderkoppen langs Kings College, hetgeen erg gevaarlijk is door het gladde wegdek.

Voor het hotel fatsoeneren we ons, omdat het publiek in de lobby er nogal chique uitziet. De fietsen staan nu in de kelder, Willem ligt in bad en ik schrijf het verslag.

Verhaal van Willem op Facebook:

Waar zal ik beginnen?

Eerst maar een beeld wat we zien als we de ogen openen en de wetenschap dat we met de bus 30 km terug moeten om de fiets van Gert aan het rijden te krijgen. Schrik als de deur van de fietsenmaker om 9.45 nog op slot is maar gelukkig komt hij na 10 min aan lopen met wat boodschappen.

Hij kan het fiksen, kost een uurtje dus al vroeg, zonder km in de benen aan de koffie.

We hadden alle opties al bekeken, met de bus of met de trein naar Aberdeen behoorde tot de mogelijkheden.
Maar met een zonnetje en wind mee ga je toch niet in een trein zitten? Om 11.00 uur rijden we weg, een kortere route gezocht want we gaan geen 30 + 125 rijden als we zo laat starten. 

De Mio navigatie doet het goed en stuurt ons weg van de snelweg door een prachtig natuurgebied. De heuveltjes zijn wel pittig en in ruime mate aanwezig in the Highlands.
Na verloop van tijd willen we toch even van de bike en wat eten maar er is al die tijd geen dorp aangedaan, voor twee uitgehongerde fietsers is er niets, heel veel niets.
En dan komt er weer een klim, een Chinees spreekwoord zegt: "een zwale fietsel komt zichzelf tegen op het stijlste deel van de belg”. En ja hoor, daar stond hij, Willem Guyt, en een berg later stond hij er weer.
Na 90 km aaneengesloten gereden te hebben, het is nog maar 40 km naar Aberdeen, is daar opeens een Castle met een local bar, en het begint te regenen. Wat denken jullie?, snel naar binnen dus. Meer als bier en cola is er niet te krijgen dus we rusten met een cola even uit en lachen met een paar locals die het meer op biertjes hebben.
Dan op weg voor de laatste loodjes, en die zijn zwaar, dat weet iedereen. Nog een paar bulten, een weg waar ze het viaduct van hebben weggehaald en in Aberdeen begint mijn Mio navigatie ons alle kanten op te sturen, behalve de juiste.
Gert brengt ons thuis met Google Maps over de natte kinderhoofdjes van Aberdeen, dat kon er ook nog wel bij.
We zijn trots, hebben het gehaald maar ik ben te moe voor een maaltijd. Dat zal toch moeten, voor morgen.