Aberdeen - Dundee

Dag 4. Dinsdag 8 augustus 2017

Aberdeen - Stonehaven - Donnottar Castle - Montrose- Arbroath - Dundee

134 km in 6 uur en 39 min, gemiddeld 20.2 km/ uur, 1030 hoogtemeters 

Zon met windveren, windje in de rug.

Deze dag komt in de top 10 van mijn fietsreizen.

De Mio stuurt ons vanuit Aberdeen het binnenland in, maar Andy (een locale ambtenaar op de fiets op weg naar zijn werk) brengt ons op de coastal bike 1 route langs de kust naar Dundee:  prachtige goed gepijlde fietspaden, we hebben de Mio vandaag niet meer nodig. 

Willem en ik houden van kusten, de zee blijft bijna continu links in zicht.

In Stonehaven houden we de koffie stop en constateren dat de Schotten geen strandliefhebbers zijn, niemand is in badpak te herkennen. Wel spreken we Duitse wandelaars uit Viersen; Willem spreekt goed Duits, maar 1 dame probeert Nederlands vanwege haar Nederlandse betovergrootouders.

We zijn onder de indruk van de ruïne Donnottar Castle, door Queen Marie gebouwd op een rotspunt. Ze heeft haar Schotse kroonjuwelen kunnen beschermen tegen de Engelsen. 

Een Schot in kilt speelt op de doedelzak.

In Montrose eten we een broodje Subway, daar wil je nog niet begraven worden.

Hadden we dat maar in Arbroath gedaan, maar Willem zou dat op 100 km niet gehaald hebben. Vanaf die plaats loopt het fietspad strak langs de kust door golfbanen.

Bij Dundee dreigt de lucht met rolwolken, maar gelukkig kunnen wij om de bui heen rijden. 

In ons hotel is geen bar en geen restaurant, dus vermaken wij ons vanavond buiten de deur.

Morgen wordik jarig wakker naast Willem, die dag wordt qua fietsen menselijk gemaakt.

Verhaal van Willem op Facebook

Vannacht heerlijk geslapen ondanks mijn buurman. Gert kan als hij slaapt allerlei dieren nabootsen, leeuwen, Bengaalse tijgers, hyena's, soms olifanten. Vannacht deed hij een kikker na, zo'n grote. Maar mij maak je niet gek, het is gewoon Gert. Hij heeft een snurk-app aangeschaft en die geeft aan dat er niets met hem aan de hand is, dus moet het aan mij liggen als ik me er aan ga storen. De Noortukkers zijn gewaarschuwd. Stop hem in een kamer met fietsers die de meeste gehoorschade hebben.

De zee, we hebben er samen wat mee. We worden er door aangetrokken en we wonen allebei ook aan zee. Op Gert zijn verlanglijst staat al heel lang de NSCR te fietsen of te wel de Nord See Cycle Route. Het hoeft niet gelijk in een keer want dan ben je wel erg lang van huis. Maar om te beginnen in Schotland en dan naar huis rijden is al een mooi begin. 

De zee is mooi en veranderlijk en meeuwen zijn hier onlosmakelijk mee verbonden. Ondingen vind ik het, rovers, schreeuwers, brutaal als geen ander dier. Hoe vaak zie ik ze niet bezig in mijn woonplaats Katwijk, krentenbollen stelen uit de kinderwagens, niets vermoedende toeristen beroven van hun ijsco en een broodje haring en ze vallen nu ook de mensen op de terrassen aan. Afschieten zeg ik, we moeten ons verdedigen tegen dit ongedierte.

Vanaf het begin van de reis kom ik ze tegen, in Edinburgh op de luchthaven, in Inverness en op alle plaatsen waar we tot nog toe gestopt zijn. Dat heb je als je langs de kust rijdt. En overal schreeuwen ze en stelen ze, en overal hebben ze een hekel aan die krengen.

Je kunt ze geen kunstjes leren, of leren praten, en ze schijnen ook voor geen meter te smaken.

Maar ja, ze zijn onlosmakelijk verbonden aan de zee dus we doen het er maar mee.

Vandaag een fantastische rit van Aberdeen naar Dundee, zon in het gezicht, wind mee. Prachtige paden en mooie kustplaatsen, Genieten met een grote G. Bij binnenkomst van Dundee dreigt het mis te gaan, een grote rolwolk boven de stad kondigt nattigheid aan maar we hebben na 134 km het hotel droog bereikt.