Dag 2. Zaterdag 23 mei 2009. Heeswijk - Helmond - Weert - Maaseik - Schinnen

Dag 2. Zaterdag 23 mei 2009. Heeswijk - Helmond -  Weert - Maaseik - Sittard - Schinnen

Gereden: 111 km in 4.45 uur, gemiddeld 23.6 km/uur, zonnig met lichte tegenwind.

Na een stevig ontbijt moet ook Adriaan nu zijn koffer pakken, vanavond slaapt ook hij niet meer thuis.

Bert was gisteren aan de tocht begonnen met een bacteriële infectie, die hem al fietsend dwars zit. Gert, één van onze genezers, heeft wel een pilletje voor hem in de aanbieding, waardoor hij zich morgen een stuk beter zal voelen. Zowel Bert als Marian hebben een goede nachtrust gehad en Marian besluit zelfs het eerste deel van de tweede etappe nog  een keer mee te rijden, tot aan Weert.

We besluiten vandaag voor een 1-stopstrategie, daar waar we normaal voor een koffiestop en een lunchstop gaan. In Weert is dus de eerste stop in de Smans-route op een geschatte afstand van 60 km. In Helmond, waar Willem nog 1 jaar voor Essent heeft gewerkt, besluiten we toch nog voor een snelle koffiestop in het Golden Tullip Hotel Rubenshof.

Het weer is nog mooier dan gisteren maar de wind is gedraaid, we hebben hem licht van voren. Naarmate de dag vordert neemt de (tegen)wind iets in kracht toe. Bert en Willem zijn de meest regelmatige fietsers en doen op de lange stukken het kopwerk en proberen het tempo op 25/26 te houden.

Om 6 minuten over 12 exact worden verwacht in Weert waar 2 zussen van Adriaan ons verwennen met koffie, vlaai, broodjes, soep, fruit en andere voedzame middelen. Waarom precies op dit tijdstip is ons nog steeds niet duidelijk, maar we houden ons eraan. Na 1,5 uur kletsen, heerlijk in de tuin, wordt het tijd om weer op pad te gaan voor de tweede en laatste etappe naar Schinnen. Maar eerst moeten er foto’s gemaakt worden en deze actie heet in het plat Limburgs ‘aftrekken’. Met licht rode konen vragen wij ons af of we dit goed hebben vernomen maar het klopt. In de tuin van de familie van Adriaan worden de fietsers dus diverse keren ‘afgetrokken’ voordat we op pad gaan.

Er wordt ons afgeraden via Maaseik te rijden, omdat de markt daar ernstig gezellig is op een mooie zaterdagmiddag als deze en wij kennelijk de indruk wekken niet serieus met fietsen bezig te zijn. Maar eerst gaan we afscheid nemen van Marian, die we in Weert op het station afleveren. Via de routeplanners Adriaan en Gert komen we toch op het plein van Maaseik terecht maar we weerstaan alle verleidingen. Daarna rijden we door en komen een half uur later door het centrum van Sittard. Hier breekt onze weerstand en nemen plaats op een van de vele terrassen. We hebben nog maar net de bestelling voor ons staan en worden benaderd door een fanatieke Fortuna-Sittard fan met een A4-tje waarin wordt uitgelegd waarom deze voetbalclub niet mag verdwijnen na het faillissement. Lambert stelt voor dit stencil als verslag vandaag door te sturen, ‘dat scheelt een hoop gezeik’.

Het laatste stuk naar de broer van Adriaan, Gerrit (deze dag is niet voor niets de Smans-route gedoopt) in Schinnen is nog 25 kilometer. Na 10 km bij Doenrade krijgen we de eerste klim met een hoogteverschil van 40 meter (volgens de geavanceerde meters gemonteerd op Gert zijn nieuwe Colnago) Daarna buigen we af en komen bij een bordje, Schinnen nog 4 km. Dit kan niet volgens de afstandsberekening, maar na een paar bochten komt Schinnen toch in zicht. Vlak voor de laatste klim naar het huis van Gerrit en Lies Smans waar we vanavond te gast zijn raken we Lambert op de valreep toch nog kwijt. Na wat telefoontjes en een zoekactie van Bert vinden wij hem dwalend door het centrum van Schinnen.

In de tuin bij Gerrit komt Gijsbert tijdens het garnalenachtige voorgerecht tot de conclusie, dat er twee wegwerptenten te kort zijn in de bus die hij zojuist heeft opgeruimd. Gert, die op iedere hoek van de straat een demonstratie geeft van het uit- en invouwen van zijn slaapgelegenheid, neemt geen enkele verantwoordelijkheid in deze. 

Waar zijn de tenten gebleven, wie laat zich eruit lokken en welke koppels melden zich aan om dan maar bij elkaar te slapen?

Wie sjoen os Limburgs is

Vanmorgen vroeg, na het ontwaken

Zegt Bert dat iets hem hevig stoort

Maar ‘t is dan een van Gert zijn taken

Dat hij geneest; we kunnen voort

Naar Weert, daar wil men foto’s maken

Maar, hebben wij dat goed gehoord?

En met het schaamrood op de kaken

Herhalen wij dat Limburgs’ woord

Want daarvan zijn wij zeer geschrokken

Ja, de verwarring is compleet

Het doet bij ons de adem stokken

Maar eindelijk staan wij gereed

En worden daar, zoals dat heet

Diverse keren afgetrokken