Dag 12. Dinsdag 2 juni 2009. Marktredwitz - Cheb - Marianske Lazne - Stribro - Plzen

2 juni 2009 - Plzen, Tsjechië

Gereden: 155 km in 7 uur, gemiddeld 22.2 km/uur, zonnig weer

Sorry Martin, we hebben geslapen in Hotel Bär, tegenover het station in de stad, wegens het totaal afwezig zijn van een georganiseerd grasveld met wasmachine in deze buurt. De eerstvolgende plaats, waar een camping was, is 20 km verderop maar dan zitten we al in Tsjechië, en dat wilden we nog niet gisteren. Heel apart was de bergrug waar we gisteren over fietsten, maar 777 meter hoog. Er was op een enkel bord na niets te zien dan alleen maar bomen, het idee dat vanaf deze plek het regenwater naar de andere kant van Europa de Zwarte Zee inloopt, is toch wel apart.

Gisteren zijn we nog langs een hele grote winkel gereden, met mooie sortering Märklin treintjes met toebehoren en ik kneep vol in de remmen. Willem moest hier als liefhebber van modelspoorbanen even stoppen en heeft genoten van de uitgebreide collectie. Bij aankomst in het hotel laat Gijsbert een advertentie zien van nieuwe, gebruikte, inkoop en verkoop van treintjes in de straat vlak achter het hotel. Willem is nog even gaan kijken, maar het was een aanfluiting vergeleken bij de winkel van gisteren.

Na een heerlijk ontbijt rijden we om 8.30 uur de stad uit, maar niet zonder meer. Een grote stad heeft vele wegen en de voor ons juiste, zit daarin verstopt. Omdat we een beschreven route volgen, moeten we de juiste weg dus eerst zien te vinden en hebben gevoel, intuïtie, kaart en bewegwijzering hard nodig, om op het juiste punt te komen. Voor onze reis zijn er al verschillende boekjes aangeschaft en de meest actuele is gekopieerd en op de rol van Gert zijn stuur gemonteerd. Toch blijft het een kunst om zonder al te veel om te rijden de meest prettige route te rijden, rekening houdend met de te overbruggen afstand en de klimpartijen onderweg. Bij het uitrijden van Marktredwitz treffen we dus veel obstructies. We moeten veel kronkelen om hekken, wegversperringen, bull-dozers en uitgravingen over de hele breedte van de weg. We steken het Roslau riviertje over, richting Arzberg. Het landschap is heuvelachtig glooiend met mooie uitzichten en het gaat continu berg op berg af, dan richting Schirnding.

Na 1 uur fietsen (20 km) bereiken wij de Tsjechische grens. Er is geen kale kip te zien, ook geen auto’s en vrachtauto’s, de weegbruggen zijn leeg. Geen humane wezens in de vorm van douane-beambten met veel bureaucratisch geneuzel. We rijden gewoon door, dan hebben we meer tijd voor een 18% hellinkje. Gijsbert verging het anders.

Wij gaan koffie drinken in Cheb. In Cheb werd Gijsbert aangehouden door politie in luxe auto. Zij vertelden dat er in dit land met licht aan gereden moest worden, hij moest maar 6000 kronen betalen. Gijsbert vindt dit onzinnig. Er werd ook nog een ouder Nederlands echtpaar aangehouden voor hetzelfde. Er kwam een Tsjechische vrachtauto aan zonder licht. De man zei toen: "geef dan maar 1000 kronen". Uiteindelijk zijn Gijsbert en het Nederlandse echtpaar doorgereden zonder te betalen.

Cheb is een oude vestingstad, die handel dreef met Bohemen en Beieren. Cheb heeft een chronisch structureel identiteitsprobleem, moet het Duits worden of Tsjechisch. Dit identiteitsprobleem komt me bekend voor, net als de Nederlandse huisarts. We rijden richting Lipova in een nog steeds glooiend heuvellandschap, permanent stijgen en dalen. Je voelt het goed in de dwarsgestreepte skeletspieren en de grote scharniergewrichten. Net voorbij het gehucht Salanja rijdt Lambert zijn voorband lek, de elfde. Nog net niet gemiddeld een lekke band per dag. Dan gaan we de grote weg op, dat schiet lekker op. Met hoge snelheid passeren we Stara-Voda, we doorbreken net niet de geluidsbarrière.

We lunchen langs de route in Marianske Lazne. In dit kuuroord staan heel veel prachtig gerestaureerde hotels in pasteltinten en er ontspringen in de buurt wel zo’n 140 bronnen. Na de lunch rijden we hier even rond om al deze pracht te bewonderen en daarna zoeken we de route weer op, nog maar 70 km naar Plzen.

Weer heftig heuvel op, heuvel af met lange afdalingen, daardoor schieten we toch redelijk op, drinken nog cola in Stribro. Voor de camping dreigt er onweer. Om de ellende hiervan voor te zijn drinken we een terminaal biertje in een cafeetje, waar we tegenaan rijden.

Het klaart op en rond 18.30 uur bereiken we de Camping met de mooie naam: “ Ostende”. Gijsbert zit al vanaf 16.00 uur op ons te wachten, hij begrijpt niet dat we er zo lang over doen, zo’n kort stukje fietsen na zijn passeren van ons onderweg.

Ik voel me na deze 155 km fors uitgewoond en de anderen ook wel. We eten heerlijk in het restaurantje van de "camping"

De puntjes op de a

Wij wilden ’s nachts heel graag gaan pitten

In een hotel “Bar” deze keer

Als Guyt de umlaut wist te zitten

Op ’t toetsenbord, dan lees je “Beer”

Thuis moet hij maar in ’t handboek spitten

De trema vindt hij heus wel weer

Maar goed, nu volgen er weer ritten

En één herinner ik me zeer

Want toen deed een agent heel gek

Zag graag veel geld, of dikke cheque