Dag 13. Zaterdag 10 augustus 2013. Le Barroux- Bédoin- Mont Ventoux- Malaucene- Le Barroux

Dag 13. Zaterdag 10 augustus 2013. Le Barroux- Bedoin- Mont Ventoux- Malaucene- Le Barroux

Stralende zon, 16 tot 26 graden, 63 km met 18.2 gemiddeld, 1897 hoogtemeters.

“De Mont Ventoux wordt bedwongen”

We waren pas om 17.45 uur in het hotel aan de voet van de Kale Berg. In de afdaling vlak voor de aankomst in Le Barroux is mijn Thule stuurtas afgebroken. Ternauwernood kon ik de vallende tas voor zijn voorwiel ontwijken. Gelukkig heb ik na de spaakbreuk, de parasols ook deze aanslag overleefd.

Via Booking.com hebben we weer een superlocatie. Met uitzicht over het dal kan ik in de zon onder het genot van enkele Heinekens het dagverslag afmaken. Adriaan en Bert brengen ondertussen de fietsen naar de garage. Gierend van het lachen komen ze terug. In de garage hebben ze een jonge magere Belg ontmoet. Hij was emotioneel en in abdominabele toestand en kon ternauwernood een traan onderdrukken. Hij sprak: "awel mijne motor is na 10 km opgeblazen op de berg" Vol medeleven hebben ze zijn verhaal aangehoord. Adriaan zag zijn nieuwe Kia en vroeg zich af hoe dat kon. Na enige tijd kwamen ze erachter dat het niet een kapotte automotor was, maar zijn hart. Zijn hart gaf het op in de aanloop naar de Mont Ventoux op de Col de la Madeleine hier vlakbij. Deze col moet je vanuit Le Barroux eerst over, voordat je bij de Kale Berg zelf aankomt. De Belg is niet eens aan de beklimming van de Mont Ventoux toegekomen vanuit Bedoin! Tijdens het diner zien we hem daar zitten met zijn mooie vrouw. Ontzettend hebben we nu met haar te doen.

Na het douchen, kleding wassen en mijn vele telefoontjes hebben we een verjaardagsdiner voor 3 gasten. Het diner was voortreffelijk; bij het voorgerecht was de zalm op 3 verschillende manieren bereid en het hoofdgerecht was een eend, zoals je hem in Nederland niet eet. Zoals gebruikelijk heeft Adriaan daar een passende witte en rode wijn uit deze streek bij gezocht.

Na een grandioos dessert gaan we kruipend de trap op naar boven. Dit is de meest ideale voorbereiding van de Mont Ventoux beklimming hebben we tijdens het eten bedacht, terwijl we naar de zielige Belg en zijn mooie vrouw kijken.

Vanochtend zitten we pas om 8.30 uur aan het ontbijt. Het is tenslotte een soort rustdag. Bij het vertrek richting Bedoin komt de Belg met zijn vrouw ons succes wensen voor de beklimming van de Kale Berg. Via de Col de la Madeleine komen we na 13 km in Bedoin. Daar laten we Bert los, hij wil een tijd onder de 2 uur neerzetten. Adriaan en ik rijden onze eigen "wedstrijd" Adriaan kan de lift naar boven niet vinden, dus neemt toch de fiets naar de top. De eerste 4 km kan ik het tempo van Bert nog redelijk volgen, maar in het bos gaat het stijgingspercentage naar de 10%. De hartslag probeer ik tussen de 140-145 slagen te houden, maar dan gaat de rijsnelheid terug naar de 7 km per uur in het lichtste verzet. De top ligt op 21 km afstand, pas 6 km voor het eind kom je bij Chalet Reynard op de kale vlakte. Vanaf daar gaat het stijgingspercentage naar de 7%, maar dan komt ook een frisse harde wind om de hoek. Gelukkig hebben we de wind in de ene bocht op kop en bij de volgende bocht in de rug.

Na 2.30 uur ben ik eindelijk boven. Ik zie op de top een blauwbekkende gelukkige Bert. Zijn tijd is 1 uur en 51 minuten, maar daar moest hij erg diep voor gaan. Zo diep zelfs dat het met een blik op oneindig het grafmonument van Tommy Simpson gemist heeft. Bert en ik gaan een colaatje drinken met erbij een crèpe. Het plan is om 3 uur na de start Adriaan tegemoet te fietsen om hem te motiveren bij zijn laatste loodjes. Ongelooflijk verrast zijn ze als Adriaan al na 2 uur en 50 minuten om de hoek aan komt rijden. Wat een prestatie voor die bijna 69 jarige man. Hij heeft zelfs nog praatjes bij aankomst.

Na een rustmoment op de top wil ik naar de plek waar de as van Frank Rassaerts uitgestooid is. Quirin de Veer heeft die plek over de top richting Malaucene goed uitgelegd. Op de stenige vlakte tussen grazende schapen heb ik een stilte-moment voor Frank.

De lange afdaling naar Malaucene wordt zo voorzichtig mogelijk gedaan. In dat dorpje feliciteren we elkaar, het hoogtepunt van de reis is bereikt, nu het einddoel van de Montserrat nog. Om 4 uur zijn we voldaan weer terug in het hotel.