Dag 1. Vrijdag 22 mei 2009. Katwijk - Hazerswoude - Noordeloos - Vught - Heeswijk

22 mei 2009 - Heeswijk Dinther, Nederland

Gereden: 155 km in 6 uur, gemiddeld 25.5 km/uur, zonnig en wind in de rug.

We voelen het aan de benen en de benen voelen het aan ons, er moet weer gewerkt worden. De komende drie weken zitten we weer op de fiets, naar Praag deze keer.

Laat ik even uitleggen hoe we aan de naam ‘de Hejgers’ komen. We zijn op zoek naar aan korte, ludieke en passende naam voor onze groep om deze later te gebruiken voor het maken van een website. Er zijn diverse voorstellen gelanceerd maar geen ervan ‘klikte’ direct. We zijn oorspronkelijk (in 2003) begonnen met een teambuilding weekend in Sint Geertruid in Limburg, op een camping met een klein maar bijzonder restaurant met de naam “Op de Hej”, om kennis te maken met de andere fietsers en te oefenen voor onze rit naar Santiago de Compostela. Wij zijn daar dermate onder de indruk geraakt van het geboden voedsel, dat wij toen al besloten hebben het evenement ieder jaar het eerste weekend in mei te herhalen. Wij hebben dus een binding met ‘Op de Hej’ Wanneer we tochten plannen, in Limburg of een langere door Europa, zitten er steevast klimmen in of lange stukken tegen wind en daar gaan fietsers nogal eens van hijgen. Vandaar dat wij de naam ‘de Hejgers’ hebben vastgelegd als koosnaam voor de groep.

We beginnen vandaag weer aan een bijzondere reis, via de Bürgenstrasse naar Praag, een rit van ongeveer 2500 kilometer in 3 weken tijd. Gisteren hebben we met onze vrouwen een boottochtje gemaakt onder prima omstandigheden en daarna nog gegeten in een van de Katwijkse strandtenten.

Om 9.00 uur staan familie, bekenden en andere belangstellenden ons uit te zwaaien op de parkeerplaats tegenover Hotel Noordzee aan de Boulevard. Even over tijd vertrekken we om eerst nog een foto te maken bij Paul Tweewielers naast de Vuurtoren, die de hele groep heeft voorzien van geel/blauwe sponsorkleding. Daarna op weg via Leiden naar Hazerswoude voor de eerste familiaire koffiestop bij Wil en Kees Mourits. Gijsbert is er nog maar net, want hij kon de plaats maar moeilijk vinden zonder Tom-Tom.

Tijdens de koffie met appeltaart laat de niets vermoedende gastheer Kees per ongeluk vallen dat hij vanmiddag nog naar het ziekenhuis moet om 3 hechtingen te laten verwijderen. DAT had hij beter NIET kunnen zeggen. Spontaan springen er 3 geneesheren op van de koffietafel en Lambert is al onderweg naar de bus om zijn tas met hulpmiddelen te halen. Hij komt terug met een koffer, zwaait met een groot mes en roept dat de patient eerst beademd moet worden. Lambert heeft echter de bril niet op, kan maar net het hoofd van Kees vinden maar niet de hechtingen, waarop Adriaan het van hem overneemt. Het vertrouwen in een adequate behandeling is bij Kees dan teruggelopen naar nul en roept angstig dat hij graag naar het ziekenhuis wil. Er is echter geen weg meer terug en na twee spannende minuten is Kees volledig ‘onthecht’. We zijn pas dertig kilometer op weg, deze reis belooft nog wat.

Na de koffiestop leidt Gert ons door kleine bijzonder paadjes in zijn geboortestreek richting Schoonhoven, waar we de veerpont naar de overzijde van de Lek nemen, Gijsbert komt gelijktijdig aan rijden. Gert legt nog snel even uit waar de lunchstop is, bij de splinternieuwe biologische kaasboerderij ‘Noorderlicht’ in Noordeloos. We zitten al een half uur aan tafel en beginnen ons zorgen te maken over onze begeleider, hij is nog steeds niet gearriveerd. Gert belt en loodst hem vakkundig naar de prachtige boerderij van Maria en Kees van Gaalen, ook weer familie van Gert. Wellicht dat wij deze reis Gijsbert moeten begeleiden naar Praag. Na de lunch in de open lucht krijgen we een rondleiding door de productiehal waar de heerlijke kazen worden gemaakt.

Om half drie rijden weer weg voor de laatste etappe naar Heeswijk. We treffen het reuze met het weer, de hele dag houden we het droog, prachtige Hollandse wolken en we hebben doorgaans een sterke wind mee of in de flank. Tijdens een plasstop, op een plek, waar we verkeerd gereden zijn, raken we Lambert kwijt, of hij ons. Tijdens het urineren rijdt de groep alvast terug wat niet door hem wordt opgemerkt. Wanneer hij weer op de fiets zit, kiest hij een andere route waardoor we zeker 10 minuten bezig zijn om elkaar weer te vinden.

De route is door een prachtig Hollands landschap via Leiden naar Boskoop, Reewijk, Schoonhoven, Noordeloos, Leerdam, langs de Linge, richting Zaltbommel en vandaar naar ’s Hertogenbosch naar Vught. De zoon van Martin woont daar en heeft ons uitgenodigd voor een ‘terminaal’ biertje en bakt daar nog heerlijke bitterballen bij. Vandaar rijden snel richting Heeswijk, omdat onze privé-fietsenmaker Ron al zit te wachten om de fietsen nog een laatste check-up te geven. Dit is ook eigen belang, want binnen een straal van 500 km vanaf hier loopt hij de kans opgeroepen te worden voor losse zadels, krakende balhoofden en trillende derailleurs.

Gijsbert, gelukkig ook in Heeswijk aangekomen vertelt dat hij via de aanwijzingen van Martin jr. en een oud bord afslag Heeswijk op de bouwverkeersweg langs de snelweg terecht komt. Gelukkig heeft de bouw een vrije dag en kan hij ongestoord achteruit de snelweg weer op en de volgende afrit nemen. Wij maken ons ernstig zorgen..........

We hebben bij elkaar 155 km gefietst, de Noordwijkers 160. Marian Lefferts, relatie van één van de fietsers, heeft besloten een stukje met ons mee te fietsen en stapt in Heeswijk pas af, petje af voor deze prestatie.

Bij Margriet Smans, ook een vrouw van één van de fietsers, worden we in Heeswijk ontvangen, kunnen we douchen, kleding wassen en gaan we beginnen aan een heerlijke maaltijd: soep met bospaddestoelen, paëlla met grote gamba’s en vers fruit toe. Aan tafel vallen de meeste fietsers al in slaap en komt het einde van de dag sneller dan verwacht.

Gijsbertom-tom

Wij voelen het weer krieb’len in de benen

Gewerkt zal er weer moeten worden sinds vandaag

In bijna twintig dagen richting Wenen

Dan door naar Passau en we komen ook door Praag

Dus gaan wij weer van onze vrouwen henen

Het wolkendek is prachtig en het land is laag

Veel stadjes zijn reeds achter ons verdwenen

Wij fietsen steeds maar voort en vorderen gestaag

Maar één ding baart ons toch wel ernstig zorgen

Want Gijsbert, die ons deze keer ook begeleidt

Is voor de derde maal al sinds vanmorgen