Dag 9. Donderdag 16 augustus 2007. Le Mont Saint Michel - St. Malo - Dinan - Quédillac

Dag 9. Donderdag 16 augustus 2007. Le Mont Saint Michel - St. Malo - Dinan - Quédillac.

Gereden: 125 km in 5.23 uur,  gemiddeld 23 km/uur, half bewolkt met buien, harde wind tegen.

Vertrek is om 8.15 uur richting St.Malo en Dinan, de meest westelijke plaatsen van onze route en de wind staat nog steeds vol uit het westen dus we duiken diep over de sturen. Het is weer buiig en we weten er een paar handig te ontlopen door een vroege koffiestop en een lekke band van Gert, die we maken in een overdekte bushalte.

St.Malo is een grote stad die veel toeristen trekt en we nemen de veerpont naar Dinan. Een Engelse fietstoeriste, ook aan boord gestapt, staat vol bewondering naar onze kleine hoeveelheid bagage en de routeplanning op onze sturen te kijken. Op het eiland Saint Michel hebben we ansichtkaarten gekocht voor het thuisfront en zoeken nu een postkantoor voor de zegels en de verzending. Uiteindelijk na vragen vinden we er één, maar die is tot 14.00 uur op slot. Dan eerst maar een pasta bij de Italiaan. Deze Italiaan verkoopt echter geen pasta’s ?????? alleen maar pizza’s. Op onze middageditie van deze etappe weten we de meeste buien te omzeilen en tussen de wolken door schijnt de zon warm op onze ruggen.

We genieten van het landschap, de mooie natuur en de kleine boeren plaatsjes waar we doorheen rijden. Als we na 115 km onze eindbestemming naderen nemen we nog maar een omweg van 10 km door een mooi natuurgebied omdat de reis anders te veel op vakantie gaat lijken. Ik schrijf dit verslag in een kleine plaats, op het terras voor het hotelletje, biertje op tafel en met het gezicht in de laag staande middagzon. HEERLIJK.

Kleding: gaat uitstekend, we hebben nog te veel bij ons. Iedere avond wordt er veel zorg besteed aan het wassen van de kleding en het ophangen hiervan in de kamer. Van Bert Vliegenthart hebben we de reuze handige tip gekregen, dat we de kleding na het uitwringen in een droge handdoek moeten oprollen. De handdoek neemt veel water op en de kleding kan al een stuk droger aan de lijn.

Gert heeft heel zuinig een stuk nylondraad van 3,75 meter van een rol van wel meer dan 50 meter geknipt en hij loopt elke avond te puzzelen hoe hij dit te korte stukje van de ene kant naar een volgend punt moet bevestigen. Vaak moet zijn hangslot van de fiets er aan gekoppeld worden om het resterende eindje overbruggen.

De kleding is ’s morgens altijd droog en de reservekleding van Gert is dus overbodig. Mijn zwembroek heb ik nog niet aan gehad, dus ook overbodig.

Avondkleding voldoende, zij het dat een ober in Arromanche een lading vet over mijn rechter been heen kieperde met veel verontschuldigingen uiteraard. Ik weet dat de vlek er zit maar kan hem zelf niet meer lokaliseren, heerlijk zo’n zwarte broek.