Dag 7. Dinsdag 14 augustus 2007. Fécamp - Le Havre - Honfleur - Houlgate - Arromanchens-les-Bains.
14 augustus 2007 - Arromanches-les-Bains, Frankrijk
Dag 7. Dinsdag 14 augustus 2007. Fécamp - Le Havre - Honfleur - Houlgate - Arromanchens-les-Bains.
Gereden: 158 km in 7.30 uur, 21 km/uur gemiddeld, zwaar bewolkt met buien, harde wind tegen.
De dag begint droog maar koud, een graad of 14, en we snijden een stuk af van de geplande route naar Le Havre, wat ons veel zoekwerk oplevert om de juiste weg naar de Pont de Normandie te vinden. Dit zijn twee enorme bruggen over de Seine, waar zeeschepen onderdoor varen of het speelgoedbootjes zijn. Eigenlijk zijn de bruggen er voor het autoverkeer, maar er is aan de kant nog een heel klein stukje asfalt waar de fietsers en voetgangers naar de overkant moeten zien te komen. Zwemmen is geen alternatief dus trappen maar. De tweede brug is wat moderner en heeft iets meer ruimte voor ons fietsers. De bruggen zijn hoog, zo’n 80 meter en er is geen enkele bescherming tegen de harde zijwind die er staat. We maken snel een paar foto’s en zien dat we eraf komen.
Het is inmiddels begonnen met regenen en we willen snel naar de koffiestop in Honfleur. Over een brug gefietst weet ik Gert te overtuigen dat we rechtsaf langs het water naar Honfleur kunnen rijden en we hebben het stukje de wind vol in de rug, heerlijk. Na 3 kilometer blijkt dat we op een landtong gereden zijn en we moeten het stuk tegen wind en regen terug (we hadden twee bruggen moeten passeren). De koffie smaakt uiteindelijk beter dan anders.
In Houlgate, vlak voor Coubourg, zitten we weer aan de pastamaaltijd om onze energie voor de tegenwind-etappe’s aan te vullen. Gert is een snelle verbrander van deze energievoorraad. Zodra het bord leeg is stappen we op de fiets en voordat ik de pedalen heb aangeklikt is Gert al weg. Ik moet dan even vol op de pedalen om bij hem in het wiel te komen en heb moeite om hem bij te houden. Na een paar minuten zakt de energiemeter van Gert naar een normaal niveau en kan ik als “dieselaar” hem ook regelmatig uit de wind houden.
De rest van de middag rijden we langs de invasie stranden, Sword beach, Juno en Gold beach, waar ook ons hotel ligt in Arromanche.
De laatste bui, waarbij de regendruppels fel in het gezicht striemen, zorgt ervoor dat we flink nat aankomen en we zijn blij dat we het weer gehaald hebben.
Mijn achillespees van mijn rechter voet wil een paar dagen vrij, maar dat zit er niet in denk ik.
