Dag 4. Zaterdag 11 augustus 2007. Vlissingen - Knokke - de Haan - de Panne - Duinkerken
11 augustus 2007 - Duinkerke, Frankrijk
Dag 4. Zaterdag 11 augustus 2007. Vlissingen - Knokke - de Haan - de Panne - Duinkerken
Gereden: 140 km in 6.45 uur, 21 km uur/gemiddeld, zonnig en wind in de rug.
Om 7.30 uur ontbijten we met onze 2 Katwijkse fietsvrienden en om 8.15 nemen we afscheid op de boulevard in Vlissingen. Bert en Cees gaan terug naar Katwijk, Barcelona ligt de andere kant op. De pont naar Breskens voorkomt een hele zwempartij en via natuurgebied “het Zwin” rijden we België in.
We rijden via een schelpenpad naar Knokke en vanaf daar blijkt dat de boulevard bijna alle volgende badplaatsen met elkaar verbindt. Het is mooi weer en druk, dus opschieten doet het niet. Tijdens de koffie rijdt een kleine Engelse terrorist met een driewieler onze gestalde fietsen ondersteboven. Na inspectie bleek er niets beschadigd, hoewel.............
We lunchen in De Haan en Gert stoot met een ongecontroleerde beweging zijn flesje drinken in de mayonaise waardoor zowel de mayo als het drankje onbruikbaar werden. Hierdoor schiet spontaan een stukje kip in mijn verkeerde keelgat waardoor mijn lachbui eindigt in een hoestbui.
In De Panne (hoe trefwoordelijk zijn onze zuiderburen) hoor ik tijdens het rijden een “piiiing” en roep Gert omdat ik het niet vertrouw. Even terug ligt een platte spaak en nog kan ik niet geloven dat die van mijn Ferrari afkomstig is. Na een zorgvuldige telling van de spaken in het voor en achterwiel blijkt dat ik er toch één mis............. het is inmiddels half 6, op zaterdagmiddag.
We vinden een fietsenmaker die deze spaken niet verkoopt maar een wiel heeft liggen van een klant waarvoor de spaken besteld zijn. Als hij hoort waar onze reis naartoe gaat besluit hij dit wiel te slopen ten gunste van onze doorreis mogelijkheden, mits we beloven een kaartje uit Barcelona te sturen. Tijdens het stellen blijken er nog twee kromme spaken in het wiel te steken, oorzaak twijfelen we ook niet meer aan. De aanslag van de kleine Engelse terrorist.
In Duinkerken (Dunkerque) aangekomen blijkt er in een staal van 10 km geen restaurant te vinden te zijn. Gelukkig hebben we de fiets bij ons en trappen we ons een weg door een verlaten industrieterrein naar het centrum van de stad. Na een heerlijke maaltijd moeten we ook weer terug en blijkt het industrieterrein wel heeeeeel erg donker.
