Dag 18. Donderdag 15 augustus 2013. Pals- Palamos- Playa Aro- Blanes- Calella- Maturo- Barcelona

Dag 18. Donderdag 15 augustus 2013. Pals- Palamos- Playa Aro- Blanes- Calella- Maturo- Barcelona

Zonnig, 25 tot 33 graden, 150 km met 21 gemiddeld, 1179 hoogtemeters

“Eindbestemming bijna bereikt…”

Na de warme ontvangst in Bar Arenal moesten we gisteravond nog de zwaarste beproeving van de dag ondergaan. De villa van Willem ligt namelijk op een onmogelijke bult. We waren gewaarschuwd en hebben de hele dag gespaard om de laatste beklimming te kunnen nemen. Schoonzoon Willem Messemaker heeft onze fietsbagage in de auto overgenomen. Adriaan is de verstandigste, hij gaat lopen. De andere 3 fietsers komen fietsend kapot boven.

Tijdens de fietstocht had ik me voorgenomen meteen bij aankomst in Pals in wielertenue een sprong in het zwembad te nemen. De andere mannen volgen dit voorbeeld graag.

In 2007 had hij dat bij aankomst ook gedaan. Na de fietstocht met Willem vanuit Katwijk langs de westkust van België en Frankrijk via Andorra naar Pals heeft het heerlijke waterballet zich nu herhaald. Willem fêteert ons 's avonds met een heerlijk diner op het strand in Restaurant Mar Blau met dochter Diana, schoonzoon Willem en kleinkind Gaby erbij. Een "dorade in het zout" op Catalaanse wijze bereid was voortreffelijk. Helaas voor Willem viel zelfs de lasagne hem zwaar. Daarom hebben we thuis genoten van de koffie met een Carlos Primera, zodat Willem op tijd zijn mandje op kon zoeken.

Na een verkwikkende nachtrust zijn de Hejgers weer helemaal herboren. Willem heeft weer praatjes, is de oude, hij wil ons vandaag alles laten zien van de Costa Brava tot aan Barcelona.

Om half 9 fietsen we met een heerlijk zonnetje en temperatuur via Palafrugell naar Palamos over prachtige (zand)weggetjes. Na de grote jachthaven en boulevard in Palamos maken we de doorsteek naar Playa Aro voor een koffiestop. In Spanje is de appeltaart veel droger dan in Frankrijk, maar de slagroom van de cappuccino is hier voortreffelijk. De volgende 30 km tot Tossa del Mar is op en neer met draaien en keren langs baaien en rotswanden.

Het gaat een lange zware dag worden tot Barcelona, maar hoe laat we vanavond in het hotel aankomen maakt niet uit. Morgen hebben we een vrije dag en toch niets te doen.

De pasta wordt op het strand gegeten met heerlijke olijven. Willem krijgt veel zeezout en vocht toegediend. Na Tossa del Mar volgt een forse klim van 4 km, dan een daling naar Lloret del Mar.

Gelukkig zijn de bergen na Blanes voorbij, want anders wordt het wel erg laat vanavond.

Bij Calella zijn we door ons drinken heen. Bij een benzinestation wordt 4 liter cola en 3 liter water getankt. Dat moet genoeg zijn tot Barcelona. Willem gaat op kop en we rijden nu op de N11 in een treintje met wind in de rug, goed voor ons daggemiddelde.

Bij Maturo moeten we van de drukke N11. Via een tunneltje komen we op een strandweggetje met levensgevaarlijke bruggen. De planken op de brug zijn namelijk in de lengterichting gelegd, zodat je met je voorwiel in de tramrails kan blijven steken. Alle bruggen moeten schuin genomen worden.

Om half 7 komen we aan op een pier in het centrum van Barcelona.

Dat wordt dezelfde plaats als 2007 om onze aankomst feestelijk te vieren. Blij zijn we dat we gezond en wel deze stad van aankomst bereikt hebben na bijna 2200 km vanuit Katwijk.

Onze missie is echter nog niet geslaagd. Zaterdag gaan we de Zwarte Madonna bezoeken in de "getande bergen” Pas dan is ons einddoel bereikt.

Morgen eerst een rustdag, dan bekijken we Barcelona op de fiets.