Verslag van het teambuilding weekend Op de Hej 1 mei t/m 3 mei 2009

3 mei 2009 - Sint Geertruid, Nederland

Ons jaarlijks ritueel ons voort te bewegen naar Sint Geertruid, met onze stamkroeg “Op de Hej”, staat dit jaar in het teken van onze rit naar Praag / Wenen en Passau.

Vrijdagmorgen om half negen staan Willem en Gert in de Digros in Katwijk Gijsbert te helpen zijn boodschappenlijst af te werken. Tijdens deze werkzaamheden loopt Willem zijn oude buren uit Katwijk tegen het lijf die hij al in jaren niet heeft gezien en gesproken. Telefoonnummers worden uitgewisseld.

Na het afvullen van de kofferbak met voedingstoffen voor een kleine maand rijden we naar huis om de fietsen op te laden. De fonkelnieuwe witte Colnago van Gert blijkt niet meer op de drager te passen samen met de gelijknamige zwarte fiets van Willem waarna we de tweewieler demonteren en op de achterbank plaatsen. Volgende stop is om 11.00 uur bij Lambert van Gemert voor een prima koffiestop incl. typisch Tilburgs gebak. Martin heeft zijn zware Volvo recht voor de deur geparkeerd in de schaduw van een oude eik. De fiets die Martin thuis op het dak van de auto heeft geplaatst heeft zich bij deze actie onlosmakelijk met een tak vervlochten. Gijsbert werd ingeschakeld om met een handzaag de fiets te bevrijden. De fiets heeft geen schade op gelopen, de boom wel.

Het was een prettig weerzien van de verschillende fietsers en we verheugen ons op het komende weekend. Het is flink druk op de wegen naar het Zuiden en we komen pas om half 3 aan op de camping in Sint Geertruid. De auto’s worden voor de slagboom geparkeerd waarna we aan onze identificatieplicht gaan voldoen. En weer blijkt dat we onze adreslijstjes vergeten zijn in te vullen, terwijl we hier al ZO lang komen. Gijsbert blijkt voor iedereen nog een nieuw clubtenue uit de hoge hoed te kunnen toveren afkomst van Paul Tweewielers te Katwijk. De Katwijkse vuurtoren staat prominent afgebeeld op de blauw/geel gekleurde shirt en broek welke goed opvallen in het verkeer.

We hebben de huisjes 2 en 3, dat wil zeggen nummer 14 en 15. De snurkplekken worden strategisch verdeeld om voor een ieder een optimale nachtrust te waarborgen. Ik lig met mijn door TNO ontwikkelde geluidswerende slaapzak in de kamer met de ‘schatjes’ Lambert en Gert voor de ultieme test van de slaapzak. Na het uitladen van de spullen stappen we op de fiets en rijden met een omweg richting het mooie Maastricht waar we op het Vrijthof een heerlijk biertje drinken. Terug op de camping worden we warm welkom geheten door Frank en Fabienne die ons de komende avonden weer culinair gaan verrassen. Tijdens deze samenkomst is er alweer een verrassing voor Willem, een van zijn managers uit de periode Bowie Recycling (alweer zo’n 5 jaar geleden) komt het terras op lopen en blijkt ook een tafel voor de avond te hebben. Er volgt een korte update van de stand van zaken bij Bowie en we krijgen een rondje aangeboden van Ronald. 

Zaterdag is de dag van een flinke rit door de Limburgse heuvels die zoals gebruikelijk na het ontbijt wordt uitgezet door onze reisleider Gert. Hij weet als geen ander een reeks routenummers te schakelen tot een boeiende rit met wat licht klimwerk en lange afdalingen. Op het hoogste punt van Nederland in Vaals, 321 meter boven onze zeespiegel (die toch al jaarlijks stijgt, het verschil wordt dus steeds minder) nemen we de koffiestop. Na de koffie doen we nog een lekke banden test op de achterband van Willem en wat blijkt..........., er zit echt een scheurtje in.

We zijn tevreden over de pitsstop samen met het feit dat is gecontroleerd of het ventiel van Willem zich laat verwijderen, dit kan nog wel eens tot problemen leiden. In de afdaling komen we in een stroom van 1094 mountainbikers die juist op weg naar boven zijn voor vermoedelijk hun koffiestop. Hierna vervolgen we onze weg richting lunchstop in Gulpen maar niet voordat we de Gulpenerberg een poepje hebben laten ruiken. Onderweg naar boven meet Gert het grootste hellingspercentage (20%) waarna de rest van de bulten in Limburg gedegradeerd worden tot zielige heuveltjes.

Na de lunch vliegen we via de Keutenberg en de Cauberg terug richting camping, waar Gert de vergadering zal voorzitten. We passen de materiaallijst van Santiago aan, controleren de (nog) aanwezige spullen, vullen ze aan en herplaatsen de namen voor de verantwoordelijken. Willem wordt gevraagd weer verslag te doen en er zal een nieuwe lijst met actuele email adressen worden samengesteld om het contact tijdens onze rit met onze dierbaren in stand te houden. Er is op mijn verzoek al een paar weken gezocht naar een passende groepsnaam voor ons gemêleerde clubje en er zijn diverse voorstellen de revue gepasseerd maar geen ervan spreekt tot de verbeelding, totdat...........   www.de-hejgers.nl wordt voorgesteld.

Het heeft een duidelijke link naar de oorsprong van ons samenzijn en tevens een duidelijke link naar datgene wat wij allen plachten te doen wanneer wij bovenaan de beklimming zijn aangekomen. Na de douche gaan wij ons voorbereiden op de tweede smulpartij op rij, Frank is daar al wat langer mee bezig en heeft voor de liefhebbers extra asperges klasse AA gehaald bij de boer. Gisteren is ons de bekende lamsrack voorgeschoteld die zo smaakvol is dat een derde rack ons zeer welkom was geweest.

Vandaag is een snoekbaars uit de Maas gehengeld en de gerechten worden begeleid door uitstekende wijnen die Adriaan in samenspraak met Fabienne voor ons uitkiest. De gesprekken aan tafel gaan natuurlijk over pedaalrijke avonturen maar soms schieten ze nog wel eens een zijstraat in. In een van deze zijwegen komen we bijvoorbeeld een troglodiet tegen en omdat onze woordenschat verbleekt in vergelijking met die van Lambert weet hij behulpzaam als altijd te verklaren dat dit een soort holbewoner is: ‘hij/zij die zich voortbeweegt door grotten en spleten’. Om nog heel even voort te borduren op onze plots verschenen troglodiet ben ik even gaan zoeken op het internet en kom de volgende omschrijving tegen: Een holbewoner of troglodiet is een onnauwkeurige benaming die gebruikt wordt om te beschrijven hoe de prehistorischemens leefde. Het beeld van solitair levende holbewoners sluit niet aan bij moderne wetenschappelijke inzichten over de levensstijl van de eerste mensen. Tegenwoordig wordt er algemeen vanuitgegaan dat de mensen uit het Paleolithicum jagers-verzamelaars waren, die vooral in open gebieden hun voedsel zochten en slechts bij uitzondering holen bezochten. Het woord wordt tegenwoordig eigenlijk uitsluitend als pejoratief gebruikt.

Nu doet zich het volgende probleem voor dat ik wil weten wat een pejoratief is dus blader ik verder: Een pejoratief (Lat. peior = "slechter") is een woord met een negatieve connotatie: een woord dat ongunstige associaties oproept. Pejoratieven komen vooral voor in de woordsoorten zelfstandig naamwoord, bijvoeglijk naamwoord en werkwoord. Dit valt te verklaren doordat die woordsoorten veelal een betrekkelijk concrete denotatie(letterlijke betekenis) hebben; aan die letterlijke verwijzing naar iets in de werkelijkheid, kan dan vrij eenvoudig een gevoelswaarde worden gehecht, en die kan negatief zijn. Martin moet nog steeds aan het einde van de maaltijden afhaken vanwege zijn strakke rij en rusttijdenschema. Hij wordt echter steeds sterker en heeft zich zelfs al ingeschreven voor de Olympische Spelen voor getransplanteerde in Australië dit jaar waar hij de Nederlandse kleuren gaat verdedigen op de fiets. Ook Gijsbert is volop bezig met de voorbereidingen naar Praag en is bezig met zich verder te verdiepen in de verschillende en zeer uiteenlopende karakters van de fietsers om afwijkend, opruiend en ongewenst gedrag in een vroeg stadium te herkennen en met medicatie in de eerste ochtenddrankjes te elimineren dan wel tijdig de kop in te drukken door de fietsbanden leeg te laten lopen.

Zondagmorgen is nog een gebruikelijke route naar de abdij in Val Dieu gereden om even in de kerkbanken te mediteren over onze fietstocht naar Praag. Na het aansteken van een kaars en een groet in het nieuwe gastenboek rijden we ‘huiswaarts’ naar Sint Geertruid. 

Om 12.30 stappen we in de auto’s terug naar onze echtgenotes en om met de woorden van Bert te eindigen: "Het aftellen is nu echt begonnen"

Naamval

In Limburg staat een restaurant

Waar je fantastisch kunt dineren

In mei zijn wij daar steeds als klant

Om met elkaar te converseren

Ook fietsen wij door ’t heuvelland

Dat doen wij nu al heel wat keren

Die weekends houden wij in stand

Ja, “Op de Hej” willen wij eren

Als wij daar dalen, maar meer stijgen

De wind vaak tegen, haast nooit mee

Zodat wij als een postpaard hijgen

Dan overvalt ons dit idee:

Laat onze groep de naam verkrijgen

“De Hejgers” ……… met een zachte g

Foto’s