Santiago, Dag 6.

Verslag van de pelgrimgangers op weg naar Santiago de Compostela 13 augustus 2003

Dag   6   Ervy-le Châtel - Ligny-le-Châtel - Auxerre - Vézelay - St. Père

Gereden kilometers    117 km.      Rijtijd      5.00 uur     gemiddeld 23 km/uur

Gisteren op de camping voor het eerst een Nederlandse pelgrim op de fiets ontmoet, die afgelopen zaterdag uit Kerkdriel vertrokken was. Hij had al enige tijd onderweg bij fietsenmakers doorgebracht. Vast en zeker niet voor zijn vertrek bij rector Lingg geweest. 

’s Avonds hebben we in Ervy gegeten in Auberge de la Vallee de LÁrmance. We hadden ons net in de tuin geïnstalleerd of een gigantische orgie van krankzinnige muziek (heavy metal) werd ons gepresenteerd door de baas van de bijbehorende Bar Tabac. Of de muziek uit of wij weg. Compromis: ramen dicht van de bar, zodat wij heerlijk in de tuin van de rust konden genieten. Rust? De mevrouw die ons bediende liep werkelijk als een idioot te rennen om ons en nog vier andere gasten te bedienen. En dat ondanks de nog steeds drukkende warmte. Werkelijk gênant was de dwingende blik van de Patron, als er weer een gerecht gereed was, dat zij moest opdienen. Angstig keek ze met en half oog naar de deur en naar ons en rende verder. De diagnose was: een neurasteen hypermobiel wezen met de uitstraling van een aquariumvis die bij aanspreken een tic-achtige compulsieve reactie vertoonde van de aangezichtsspieren rond neus en mond, waarbij ze steeds gelijktijdig een halve meter in de lucht sprong. Het vijf gangenmenu was overigens overheerlijk.

De camping was om 22.00 uur gesloten en niet om 23.00 zoals we verwacht hadden. Auto dus buiten het terrein. Weer slapen we in de open lucht. Dat is toch wel een van de belangrijkste voordelen van het stabiele warme weer. 

We vertrokken om 07.30 uur . Om 09.00 uur al hebben we onze eerste koffiestop in Ligny-le-Chatel. Adriaan is hier voor de 3e keer. Een enorme berg puin symboliseerde de zonden van Willem die hij mee moet torsen naar Santiago. Omdat de geplande route voor deze dag (slechts) 100 km was deden we het verder rustig aan. Al gauw daalden we af naar Auxerre. Tijdens die afdaling hadden we prachtige uitzichten op de oude stad. Midden in de stad ontmoeten we een typische franse ADHD-er die ons, horend dat we uit Holland kwamen, direct met Jan Raas en Joop Zoetemelk identificeerde. Hij wees ons de weg naar de kathedraal voor ons stempel. Zijn ex-vrouw gaf daar de stempels “een toevallige ontmoeting bestaat niet…”

Martin heeft hier zijn eerste religieus, emotionele ervaring. In die schitterende, indrukwekkende en grote kathedraal lieten ze devote muziek horen. Dat geeft al een sfeer. Dan blijkt dat de bijbel open ligt op de trouwtekst van Nelleke en Martin:  "Jahwe est mon berger, Moi ne manque pas rien" Is dat toeval? Even slikken dus.

We lunchen op een boot aan de oever van de Yonne. Even een blik in de kranten. Die besteden meerdere pagina’s aandacht aan de extreme hitte van meer dan 40 graden Celsius. En verbetering, verandering is nog niet in aantocht…… We raken er niet koud of warm van.

Na de lunch moet Lambert nog even toiletteren en wij gaan alvast met Gijsbert naar de bus die 20 meter verderop staat. Lambert komt terug van toilet, ziet ons niet, springt op de fiets en begint aan een tijdrit richting Vezelay. De andere fietsers lopen terug naar de boot, fiets van Lambert weg, en beginnen een achtervolging op Lambert. Maar welke richting kan zijn gekwelde geest hem gedreven hebben? Lambert ondertussen heeft geen contact meer kunnen maken en keert terug op zijn trappers. Uiteindelijk ziet hij een van de andere fietsers die hem naar de bus begeleiden. Hierna kan de etappe naar Vezelay gezamenlijk beginnen. 

Onderweg dienen er nog een aantal flinke bulten genomen te worden. Op 15 km voor Vezelay stoppen we nog even bij een soort snackbar waar we in 10 minuten tijd een record van 17 consumpties nuttigen die uiteraard allemaal uit de koeling komen. De eigenaar overweegt nu reclame voor Santiago-gangers te gaan maken. Het laatste traject naar Vezelay is heuvelachtig en natuurlijk warm. De kerk staat op het hoogste punt in de stad en de straat naar het pleintje is ongeveer 500 meter lang en gaat steil omhoog. Op het kleinste verzet en met onze laatste krachten komen we boven. We zetten de fietsen neer, feliciteren elkaar en genieten even van het moment. Na een verfrissing lopen we de kerk in om onze stempel te halen en daarna nog wat winkeltjes te bezoeken. Gijsbert geeft een korte uitleg waar de camping is en hoe we er naar toe moeten fietsen. Martin fietst rechtsaf, Gert en Willem schieten rechtdoor de straat in en Adriaan en Lambert gaan linksaf, een rondje rond de kerk. Na 10 minuten hebben we elkaar weer gevonden en dalen af richting St. Pere. Op de bochtige weg haalt de meter van Martin toch nog de 64 kilometer. Niet op eigen kracht naar op zwaartekracht natuurlijk.

In St.Pere sturen de kopmannen onverwachts naar rechts, waarschijnlijk omdat dit de route is die we morgen moeten rijden. De camping kwam echter na 3 kilometer niet in zicht. We worden er niet chagrijnig van want “wat moet je anders doen op een vrije woensdagmiddag dan een beetje heen en weer rijden” vraagt Lambert zich af.

We rijden terug naar het dorp St.Pere, gaan rechts af een brug over en komen vervolgens op de camping waar onze reisleider reeds alle spullen heeft uitgepakt en kampement heeft gemaakt.

Na het uitwisselen van enkele emmers water nemen we een koud biertje. Wat smaakt dat lekker……….