Rome, Dag 6

Verslag van de pelgrimgangers op weg naar Rome.   Datum: woensdag 17 augustus 2005

Dag 6.      Mittersheim- Canal des Houillères- Lorquin- Col du Donon- Schirmeck- Scherwiller- Riquewihr- Turckheim 

Gereden: 142 km.  Rijtijd:  6,11 uur   Gemiddeld  23,2 km/uur

Gisteren hebben we gegeten in het restaurant van de camping. Gert wilde Gijsbert ‘s kookkunsten sparen tot een later moment en ging op onderzoek uit. Hij komt een kwartier later terug met de melding, dat we in het restaurant nog wat kunnen nuttigen maar we moeten ons er niet te veel van voorstellen. Het restaurant is volkomen verlaten, de eigenaar heeft de andere campinggasten zo op de zenuwen gewerkt, dat hij alleen nog maar hoeft uit te rukken voor de nieuwe gasten. We nemen met 5 man sterk, Adriaan ligt in de kathedraal te rusten, plaats op de veranda en genieten van de ondergaande zon en bestellen een wijntje uit de streek. De uitbater probeert ook ons te imponeren, zodat wij morgen niet weer in zijn etablissement verschijnen. Hij weet niet dat we op doorreis zijn. Het gesprek met hem gaat zeer moeizaam, niet in de laatste plaats omdat hij met de éen in het Duits wil converseren en met de ander in het Frans. Uiteindelijk worden wij het eens in een combinatie van deze talen wat uiteindelijk ook zijn favoriete taal blijkt te zijn: Frans/Duits binnensmonds. We bestellen, om het hem niet te moeilijk te maken, allemaal hetzelfde, salade nicoise en tagliatelle met bolognese saus. We wachten meer dan een kwartier op de wijn en vragen of dit met de rest van de gerechten ook zo gaat. Hij heeft het begrepen, komt snel indekken en houdt het eetgereedschap precies op de verkeerde plaats vast. In Frankrijk zullen ze dus ook wel een soort Melkertbanen hebben. Als de salade arriveert moeten we hem nog ernstig verzoeken wat zout en peper met wat olijfolie op tafel te zetten en nadat iedereen deze attributen ruimschoots over de salade heeft gedrapeerd, twijfelt Gijsbert ernstig aan de kwaliteit van de olijfolie: het zal toch niet zo zijn dat Adriaan morgen als enige de Col du Donon beklimt en wij allen in de bus moeten plaatsnemen? Dat de communicatie niet optimaal blijkt ook uit het feit dat de tagliatelle in de keuken veranderd is in spaghetti. Bij het afrekenen kan hij ook niet overweg met het pinapparaat, zodat ook het betalen meer dan 20 minuten duurt. Bij de tent aangekomen nemen we een Carlos 1 op de goede afloop.

Na een goede nachtrust in de enkelwandige kathedraal staan we om 7.00 uur op. Het landschap ziet er prachtig uit onder een dikke laag mist. Deze trekt al snel weg om plaats te maken voor een prachtige zonsopkomst, voorbode van een prachtige dag. Adriaan heeft goed geslapen cq gesnurkt, maar durft nog niets te eten. Hij is wel vastbesloten op de fiets te stappen en te kijken waar het schip strandt. Een kopje thee en een yoghurtje moet hem over de eerste cols helpen…………..

We vertrekken om 8.15 uur van de camping en nemen direct het jaagpad langs het Canal des Houillères. Een werkelijk prachtig begin van de dag en we fietsen  langs een kanaal waar om de kilometer een sluisje is, waar de voorbij varende bootjes per keer een meter of drie in hoogte worden verplaatst. Tientallen sluisjes passeren wij en Lambert maakt hier en daar foto’s van de sluiswachterhuisjes die er romantisch omheen staan. Tijdens het rijden maakt hij een opmerking over het feit dat we statistisch gezien van geluk mogen spreken over het aantal lekke banden (1) in verhouding tot het aantal rijders, het aantal regenachtige dagen en de tijd die we op de fiets doorbrengen. Binnen 2 minuten trekt hij zelf de statistieken weer recht met de roep LEK, LEK. Een gat van 2 bij 2 mm siert zijn binnenband, veroorzaakt door het inmiddels slecht geworden wegdek. Het laatste deel van het jaagpad bestaat uit een betonpad waarschijnlijk aangelegd door de Romeinen zelf en na de val van het Romeinse rijk ernstig in verval geraakt. Na 20 km. bereiken we een klein bruggetje waar we met de fiets aan de hand naar de overkant moeten, gammel ding, maar we blijven allemaal droog. 

In Lorquin drinken strategisch koffie, omdat daarna de Col du Donon begint en we van Adriaan willen weten of hij die op twee of vier wielen wil nemen. Een stukje taart slaat hij af en met een verse kop thee beginnen we even later aan de beklimming, op 2 wielen natuurlijk. De col valt wel mee, de laatste 11 kilometers beloven het sterkste stijgingspercentage en we doen het rustig aan. Bijna boven blijkt dat ze de kop van de col hebben afgevlakt want we moeten nog 2000 meter maar de weg is vlak en begint alweer te dalen. Na nog een kopje koffie/thee in het restaurant aan de top, en daarna nemen we plaats op onze rossen voor de afdaling en de lunchafspraak. Tijdens de afdaling wordt het snelheidsrecord van Bert door Willem verbeterd. De maximum snelheid, op een overzichtelijk stuk zonder veel bochten staat nu op 72 km. 

De lunch wordt verwacht rond de 84 km na vertrek maar wordt al snel bijgesteld op 95 km. Rond dit tijdstip wordt contact gezocht met de verzorgingsbus maar deze staat in een onoplosbare file na het ophalen van de laatste verse levensmiddelen. We rijden nog even door en het gaat ons goed af omdat de weg bijna voortdurend naar beneden gaat. Nadat de kilometerteller op 105 staat stoppen we zelf om een plekje te vinden en gaan zitten totdat er versterking aangerukt wordt. Lambert stopt op een afrit van een provinciale weg en kijkt verdwaast om zich heen. Een voiture, Peugeot 407 met een Fransman komt aanscheuren en doet het voorkomen dat hij onze mede Rome fietser wil aanrijden, maar remt op het laatste moment. Hij draait het raam open en begint een verhaal af te steken waaruit blijkt dat hij hevig verontwaardigd is over het feit dat het voorwiel van Lambert zijn weg verspert. Het antwoord van Lambert laten we om censuur technische reden hier achterwege. Even later komt Gijsbert aanrijden en kunnen we op een rustige plaats in de zon de inwendige mens weer uitgebreid verzorgen. 

Na de lunch gaan we op pad voor het laatste deel van de dag. Volgens Benjaminse moeten we nog 20 km., volgens Gijsbert nog 27 en het blijken er wel 37 te worden. De streek waar we doorrijden is de wijnstreek van de Alsace en we rijden door kleurrijke dorpjes, die verscholen liggen tussen de wijnranken op de hellingen. De laatste hellingen blijken erg pittig te zijn en we moeten voor korte stukjes bijna allemaal uit het zadel. Onze overnachting is in Turckheim en de bewegwijzering tussen de wijnranken is niet optimaal. We moeten diverse keren de weg vragen maar komen om 18.00 uur toch allemaal, petje af voor Adriaan, op de camping aan waar Gijsbert alweer een mooie plek heeft uitgezocht. Nadat de fietsen tegen de heg geplaatst zijn beginnen we aan de vaste routine, biertje, zoutjes, slaapvertrek in orde maken, wassen en een begin maken aan het verslag. Daarna uit eten maar dat hoort u morgen.