Rome, Dag 14

Verslag van de pelgrimgangers op weg naar Rome.  Donderdag 25 augustus 2005

Dag 14.    Suviana- Pistoia- Empoli- Florence

Gereden: 116 km.      Rijtijd:    5,34 uur      Gemiddeld:  21,8 km/uur

Gisteravond stond in het teken van het Amazonegebied. Bij het avondeten vertelde Lambert op ludieke wijze de belevenissen van verschillende antropologen in het Amazone gebied. De één had zich in laten schrijven voor stamhoofd maar moest nog een aantal proeven van bekwaamheid afleggen en de andere had nogal wat problemen met het kiezen tussen dood en wawa. Tijdens het betoog nuttigen we de maaltijd, die door de gastheer en gastvrouw van de moderne herberg wordt voorgezet. Deze bestaat uit een voorgerecht van spaghetti bolognese en vervolgens een schnitzeltje met frietjes. Het eerste deel was redelijk voldoende, het tweede deel was meer voor de beginnende fietser, terwijl wij meer doorgewinterde types zijn.

Na de maaltijd moet het verslag nog worden afgemaakt en verzonden. Na het verzenden en ontvangen van alle berichten blijkt er een goede raad tussen te zitten van een antieke fietsmaat uit het Westland. Hij heeft de tocht die wij rijden al eerder gereden en waarschuwt ons niet te licht te denken over de Appenijnen en de Toscane. 

Een gewaarschuwd mens telt voor 2 dus we beginnen met 10 man sterk de col te beklimmen die Gijsbert gisteren voor ons heeft uitgezocht. Gisteren, vanuit het laatste dorp was het 3 km klimmen en 2 km dalen waarbij het meest steile stuk aan de korte kant lag. Deze doen we nu in omgekeerde richting, dus binnen een kwartier na ons ontbijt zijn de meeste calorieën die we hebben ingeslagen al als sneeuw voor de zon verdwenen. Onderweg naar de top komen we een muis tegen, die in het midden van de straat ligt met zijn pootjes omhoog. Adriaan zegt: “kijk, die ligt te zonnen”, waarop Lambert antwoordt: “ach welnee, die is dood van zijn fiets gevallen”.  We fietsen dapper verder, de ene Appenijn na de andere achter ons latend. De beklimmingen zijn lang, maar niet zo steil dat we tot het uiterste moeten. De afdalingen zijn even lang en het remmen voor de haarspeldbochten gaat zelfs kramp in de vingers veroorzaken. Als we stoppen ruiken we de rubberlucht van onze remblokken.

Koffiestop is na 39 km in Pistoia. Een bijzondere plaats met leuke pleintjes en oude gebouwen. De Romeinse invloed in deze streek is overal goed merkbaar. Op het plein staan diverse oude gebouwen die sterk in architectuur verschillen. We nemen plaats in een steegje achter een 8-kantig bouwwerk waar een aantal luidruchtig sprekende Italianen een prima stek hebben gevonden om een goede cappuccino te drinken. Wij schuiven aan. Na verloop van tijd proberen wij onze conversatie in toonhoogte aan te passen aan de buren maar die zaten vervolgens toch enigszins vreemd naar ons te kijken. 

Na de koffie nemen weer plaats op onze lichtmetalen en keflar rossen. Via een marktplaats fietsen we richting de uitgang van de stad. Daar zien we een bord richting Firenze (zo schrijven de Italianen Florence) nog 28 km. Nee, wij gaan er nog 72 km over doen om deze stad te bereiken. Op de een of andere manier moeten we toch aan onze dagafstand komen. We rijden de stad uit en direct ligt er weer een Appenijn voor onze wielen. Gert is gulzig vandaag en kan de cols wel opvreten. Na een aantal fraaie beklimmingen en afdalingen komen we aan in de plaats Empoli gelegen aan de rivier de Arno. Hier heeft Gijsbert weer een plekje gevonden om de lunch te gebruiken. Na de lunch knikkebollen we even weg in een heerlijk middagzonnetje. Het is dan nog 35 km naar Florence. 

Adriaan doet als vanouds, naarmate de dag vordert steeds meer kopwerk. Hij heeft enige gelijkenis met de oude Mercedes diesel waar hij in rijdt, hoe warmer hij wordt, hoe lekkerder hij gaat snorren. Op een gegeven moment wordt hij in zijn lip gestoken door een nog onbekend beest(je). Nu steken vliegende beesten over het algemeen aan de achterzijde. Bij een snelheid van 30 km van de fietsers en een gelijke snelheid van het onbekende object in tegenovergestelde richting kan het zich nooit in deze korte tijd hebben omgedraaid. Hiermee komen wij tot de stelling dat het beest zich in de zelfde richting als de fietsers heeft voortbewogen maar dat Adriaan hem/haar van achter heeft aangereden. Na een kleine enquête onder de andere fietsers bleek er toch niemand bereidt om het steekwondje op adequate wijze uit te zuigen. Naar Rome fietsen is te doen, maar dit ging ons net te ver.   

Het laatste deel gaat heel geleidelijk omhoog en na nog een klein klimmetje zien we de stad in het dal onder ons liggen. Een fraai gezicht en we beginnen aan de laatste afdaling (voor vandaag). Eenmaal in de stad rijden we richting centrum tot we een brug over de Arno passeren. Van hieruit hebben we zicht op de Ponte Vecchio, een oude brug waarop aan weerszijden winkeltjes zijn. We besluiten deze met de fiets aan de hand over te lopen, wat ons km gemiddelde niet ten goede komt en daarna de camping op te zoeken. Camping Michelangelo heeft een prachtig uitzicht op de heuvels van de Toscane en Florence. Het basiskamp wordt extra zorgvuldig opgebouwd, omdat we hier twee keer overnachten. Morgen is er een tijdrit gepland van totaal 30 km, richting Fiesole en weer terug. In Florence is veel te zien en we hopen een paar hoogtepunten mee te pakken en tevens de vermoeide spieren wat rust te geven. Overmorgen beginnen we aan deel 3 van de route van Benjaminse, van Florence naar Rome.