London - Canterbury

115 km in 6 uur, 19 km/uur gemiddeld, 847 hoogtemeters

Half bewolkt, 20 graden, licht windje in de rug (hurricane Gert is gaan liggen)

Om 7.30 uur zonder ontbijt vertrokken en rijdend door een verlaten Londen richting Theems waar we een ontbijt scoren bij de St Paul Cathedral. Door een spraakmisverstand hebben we geen bacon with eggs maar saucisses bij de toast.

De Mio zal vandaag de route bepalen en dat doet hij straight. Hij neemt de kortste weg richting Canterbury over tuinpaden door woonwijken, gravelpaden door boomgaarden en hobbelpaden door natuurgebieden. Hoe slechter het pad, hoe mooier de omgeving.

Pas na 40 km komen we de stad uit en bereiken de heuvels van Kent. 

Een mooi moment voor een stop bij een bikers area, waar je tegen betaling kan fietsen met liefhebbers. Wij gebruiken die plaats voor een pitstop: de banden spanning wordt van 4 weer naar 8 bar opgevoerd, de kettingen worden gesmeerd en mijn 2 los gehorrelde stuurtassen worden met een inbussleutel weer vastgezet en aerodynamischer geplaatst.

Tijdens die exercitie ontmoeten we 10 jonge Engelse racefietsers, die in 4 dagen    Londen - Amsterdam zonder bagage proberen te rijden. Met mooie shirts spelen ze de blits en willen graag op de foto. Ze staan versteld van de "krasse bejaarden" die dat in hetzelfde tempo doen en dan zelfs vanuit Schotland.

Bij Rochester passeren we de rivier de Medway en komen daarna bij Chatham. Hier brak precies 350 jaar geleden in 1667 Michiel de Ruyter de ketting, die de Engelse vloot moest beschermen tegen de Spaanse Armada. 1000 Hollandse mariniers brachten de Engelse vloot in de 2e Engelse oorlog een vernietigende slag toe en enterden het vlaggeschip Royal Charles. Die buit namen ze onbeschadigd mee naar Holland en de spiegel van die boot wordt tentoongesteld in het Rijksmuseum van Amsterdam.

Dichter bij Canterbury zien we steeds meer fruitbomen, we hebben appel- en braam-momenten. Dat is nodig, want gaandeweg zijn de heuvels steiler.

In Canterbury bezoeken we eerst de oude Cathedraal uit 500 in restauratie. Dit pittoreske stadje is ook bekend van de Canterbury Tales en de kleding van inwoners ziet er ook middeleeuws uit, of waren het echte bedelaars die ik zag!?

We drinken ons bier op de Butter Market en bellen daar onze echtgenotes.

Bijzonder vriendelijk worden we ontvangen in het Victoria Hotel en zij doen vannacht al onze kleding in de was.

Verheugend is het te vertellen dat ik na meer dan 1500 km helemaal klachtenvrij ben geworden: de heup is pijnvrij, de rechter knie lijkt stabiel en mijn rechter Achillespees voel ik niet meer. 

Gisteren liep ik zonder problemen 10 km door Londen en heb de St Paul beklommen! 

Fietsen is gezond als je maar niet valt. Dat was vandaag nog bijna gebeurd door de 10-tallen metalen smalle poortjes, die we moesten passeren. Een fiets kan erdoor, maar een persoon moet met zijn schouders dwars en buik-inhoudend proberen die poort te passeren. 

Met 1 voet vast in het pedaal ben ik bijna een aantal keren gevallen.

Morgen door de tunnel en dan zijn we weer in Europa.

Verhaal van Willem op Facebook.

Het is een rustige zondag en we rijden met deze zon op een rustig tempo London uit, Mio wijst de weg. Op lastige kruisingen moeten attent zijn, de verbinding met onze privé satelliet Astra is traag en we moet vaak nog even terug om te corrigeren.

De route voert langs de St.Paul Cathedral waar we gisteren opgeklommen zijn. Recht tegenover is een bakker en we bestellen een tosti met bacon en ei, dat fietst lekker. Nu spreken we allebei wel een redelijk woordje Engels en tot op heden komen we goed weg hier. Maar als we twee tosti's belegd met drie vette worsten krijgen staan we toch wel vreemd te kijken. Gert wil nog reclameren maar ik zeg dat een worst ook fietst.
Daarna zigzaggen we de grote stad door achter de navigatie aan. We komen in wijken waar we nooit meer komen, nou ja, zijn we er toch een keer. 
We maken bij een groot zeilschip nog een praatje met een mede racefietser en het gesprek komt natuurlijk op de Brexit. Een ramp vinden ze, we hebben in onze trip geen mens gesproken die er positief over is. Ze zullen toch geen spijt hebben, of terug krabbelen? Gaat Europa nog een hoop geld kosten om hier een beetje fietspaden aan te legen.
Bij de koffiestop zit een grote groep fietsers te wachten tot iedereen klaar is, zij doen bijna het zelfde (resterende) traject als wij, en fietsen van London naar Amsterdam waar ze woensdag aan willen komen.

Het tweede deel van het traject is veel mooier door het golvende landschap van Kent. We komen weer aan groot water en Gert roept opeens, hier is Chatham, hier heeft Michiel de Ruiter driehonderd en vijftig jaar geleden met zijn schepen dwars door een ketting gevaren en daarna de hele verscholen Engelse vloot aan flarden geschoten en de mooiste schepen geënterd en meegenomen naar Nederland. Ik wist dat niet (meer) maar besloot een colaatje te drinken op onze overwinning.

Rochester kon Gert ook veel over vertellen maar dan Rochester in de USA waar een Nederlandse professor werkt. Maar dat gaat meer over quantumfysica en zwarte gaten. Heel interessant maar doet hopelijk vandaag niet terzake. We proberen al 1500 km zwarte gaten in de weg te omzeilen.

Verder gaat het naar de eindbestemming en een pad brengt ons door een grote 
boomgaard waar plots appels aan hangen. Dan moet er even een kleine test op deze Engelse producten uitgevoerd worden natuurlijk. Wij hebben al zoveel gedoe met de eieren, daar willen we geen rotte appels bij hebben. Na de appelkeuring verder en vlak voor Canterbury komt opeens een reusachtige heuvel in het vizier. En alles ging zo makkelijk vandaag. Moeten we onze beenspieren toch nog aanspreken vandaag en komen hijgend in Canterbury aan. Hebben we daar toch zeker een biertje verdient? De prachtige kerk krijgt ook hier een opknapbeurt, wederom een afknapper voor ons. Rond zes uur rijden we het terrein op van het Victoria Hotel. Het zal toch niet het Victoria Secret Hotel zijn?????