Dag 8. Vrijdag 29 mei 2009. Schwäbisch Hall - Langenburg - Schrozburg - Rothenburg ob der Tauber

29 mei 2009 - Rothenburg ob der Tauber, Duitsland

Gereden: 96 km in 4.45 uur, 20.1 km/uur gemiddeld, zonnig met flinke zijwind.

U moet niet denken dat we herrie in de tent hebben hoor, we zijn het soms niet met elkaar eens, maar de stemming is onderling prima. We zijn tenslotte allemaal haantjes en dat is lastig, vooral met organisatie. We hebben thuis allemaal zo onze vaste gewoonten en regeltjes, als we wat kwijt zijn ligt het zeker niet aan ons. Dan roepen we onze partners/echtgenotes en vragen waar Zij de spullen hebben gelaten en dan komt alles weer goed. We zijn hier echter NIET thuis, dus onze vaste regels zijn ernstig verstoord, en........ onze vrouwen zijn WEL thuis, dus kunnen zij niet bijspringen. De eerste dagen was er natuurlijk van alles weg en iedereen kijkt om zich heen wie het nou gedaan kan hebben. Lambert is geloof ik wel kampioen in het kwijtraken van spullen, maar we hebben er allemaal last van de eerste dagen van onze fietsreis. Al onze bagage zit in 1 of 2 tassen, en die tas gaat auto in/ auto uit, hotel in/ hotel uit en tent in/ tent uit. Je wordt nu vanzelf wel gestructureerd, anders wordt het een geweldige puinhoop. Het blijft echter wel goed opletten in onze karavaan of er geen belangrijke spullen zoals: opladers, snoertjes, fototoestellen en andere waardevolle spullen achterblijven of in een verkeerde tas geraken.

Gisteren kreeg ik een vraag over onze mails of iedereen het altijd eens is met het dagverslag. Sinds we dagverslagen maken (Santiago 2003) leest de schrijver het verslag eerst voor aan de hele groep, voordat we tot verzending overgaan.

Gisteren was het de dag van de verkeerde keuzes. We hadden een heel makkelijke dag kunnen hebben, maar hebben ons laten verleiden naar een Romeins fundament te gaan kijken wat de moeite niet waard was. De weg er naartoe was mooi maar zwaar, enorme klimpartijen terwijl er achteraf een vlakke weg omheen liep. De weg stond zeer belabberd aangeduid, dus moesten we veel zoeken en hebben sommige stukken verkeerd gereden, kortom Martin werd er ook gek van. Hij is blij dat hij vandaag de leidertrui weer over mag geven aan Gert. Ook hebben we besloten nu maar eens op een camping te gaan staan, na twee dagen met droog weer in een hotel gebivakkeerd te hebben. De hele rit heeft het gedreigd te gaan regenen maar dit is niet gebeurd, tot aan............ We rijden de camping op en het gaat regenen, zetten de fiets neer en gaan onder de partytent zitten en hebben geen zin om alles drijfnat te maken. De auto staat kompleet uitgeladen, geen vervoer naar de stad voor een restaurant, dus we moeten op de fiets. Hier had niemand zin in en op de camping konden we niet eten. De kantine van een naburig voetbalveld bracht uitkomst en toen we vertrokken zijn, gingen ze meteen vergaderen over de aankoop van een nieuwe sterspeler.

Ik word vanmorgen wakker door een oorverdovend lawaai van een paar vroege vogels in een boom vlak naast mijn tent. Als ik de tent open is alles drijfnat, van binnen en van buiten, ruim mijn zooi op en besluit een warme douche te nemen. Als ik terug kom is het nog rustig in het kamp, ik kijk op mijn telefoon: 6.15, geen wonder. In het volgende uur ritst de ene na de andere Hejger zijn tent open en geeft zijn commentaar op de kleddernatte situatie, een mooi moment. Zelf ben ik met een paar koude handen en voeten in de volgauto gaan zitten en begin alvast aan het verslag van vandaag, dat scheelt vanavond weer werk. Er hangt een koude nevel over de camping en door de complete afwezigheid van de zon gisteren, heeft Gijsbert auto op “gevoel” geparkeerd. Als de nevel optrekt breekt de zon door en een stralend blauwe lucht komt te voorschijn. Dan blijkt dat wij op een Noordpoolachtige plek van de camping staan. We verplaatsen de ontbijttafel naar een zonniger plek, evenals de weggooitenten die moeten drogen, evenals de handschoenen, de helmen, de schoenen, de slaapzakken, kortom alles.

We rijden om 10 uur weg en omdat we de lunchstop al op 40 km is besluiten we rustig aan te starten en geen koffiestop te doen. We rijden eerst een stuk langs het Kocherdal maar daarna besluiten we toch een ander dal op te zoeken met als vervelende bijkomstigheid dat hier een berg tussen zit. De eerste klim is 3 km lang naar de Vogelbrg en daarna krijgen we een lange afdaling. We moeten nog een ander dal hebben, dus krijgen van hetzelfde nog een keer. Boven de berg worden we verrast door prachtige burchten met torens en mooie vergezichten over de directe omgeving. We parkeren de bus voor de hoofdingang van ‘Schloss Langenburg’, zetten de stoelen in de zon en genieten van de verse broodjes en de elke dag aanwezige aardbeien.

Na een ruime stop gaan we verder, we moeten nog ongeveer 60 km vandaag. Naarmate we verder fietsen worden de bergen minder hoog en de dalen minder diep. De wind is sterk toegenomen maar gelukkig vanuit de flank, als een vrachtauto hard voorbij rijdt worden we door de luchtdrukgolven bijkans van de fiets geblazen. Voordat we het laatste stuk naar Rothenburg rijden nemen we nog een kop koffie in Schrozberg, een plaats waar je nog niet dood gevonden wil worden. Gijsbert heeft al contact met ons opgenomen en staat op een camping vlak voor de stad. Als we aan komen doen we eerst een gezellig biertje en een knabbeltje om zoutpeil weer in balans te brengen.

Daarna begint Bert aan zijn uitgebreide inspectieklus van de fietsen, Martin verzamelt de vuile kleding en begeeft zich naar een wasmachine, Gijsbert reorganiseert zijn bus, Gert bestudeert de route voor morgen, Adriaan is als een van de eerste richting douche vertrokken, Lambert rommelt wat in het rond en ik maak het verslag maar af om het tijdens de maaltijd voor te kunnen lezen aan de groep.

Wij zijn geen ei

Wat hebben wij het heerlijk die drie weken samen

Al kunnen we ’t niet altijd eens zijn met elkaar

Natuurlijk zegt men heus niet altijd ja en amen

Maar vliegt de ander echt zo snel niet in het haar

’t Vertrouwen in elkaar zullen wij nooit beschamen

Ja, ieder heeft zijn eigen mening, dat is waar

Wij zijn onszelf al sinds we op de wereld kwamen

Maar wij staan heel erg graag gauw voor de ander klaar

Wij zijn als “haantjes” best een heel goede reclame

Al zijn ook wij natuurlijk best verbeterbaar

Die tocht naar Santiago was een soort examen