Dag 5. Dinsdag 26 mei 2009. Bingen - Nierstein - Gernsheim - Ladenberg

26 mei 2009 - Heidelberg, Duitsland

Dag 5. Dinsdag 26 mei 2009. Bingen - Nierstein - Gernsheim - Ladenberg

Gereden: 147 km in 6.25 uur, 23 km/uur gemiddeld, grijs met af en toe regen.

"Slapen in een tent of in een hotel"

Gelukkig is het dreigende voorspelde onweer gisteravond aan ons voorbij gegaan. We hadden onze tentjes met een touw verankerd aan een boom voor de zekerheid, maar het touw bleek achteraf niet nodig. Het slapen gaat tot op heden door het mooie droge weer uitstekend in onze pop-up één-persoonstentjes. Helaas moeten Gert en Adriaan samen in een één-persoonstentje delen, omdat Gijsbert bij vertrek uit Katwijk maar 6 tentjes meegenomen heeft. Twee tentjes zijn achtergebleven in zijn garagebox. Gelukkig had Gert bij Halfords 8 Pop Up tentjes gekocht, dus 1 extra tent als reserve, we komen maar 1 tent tekort. Het voordeel van deze één-persoonstentjes is meer privacy in de nacht en onze bagage gaat niet meer door elkaar. Bij aankomst op de camping doet iedere fietser zijn weekendtas en zijn andere eigendommen in zijn eigen molshoop-tentje. Bij de vorige fietsreizen sliepen we met z'n allen in één grote kathedraal-tent. Het was dan 's morgens een puinhoop, alle eigendommen liggen na een avond stappen en een nacht slapen door elkaar. Nu haalt iedereen bij aankomst haalt zijn eigen spullen uit de volgwagen en deponeert die in z'n eigen tentje. Maar helaas komen we nu één tent tekort, we hebben 6 tentjes voor 7 man. Adriaan en Gert delen samen een tentje. Adriaan en Gert kunnen altijd slapen waar ze maar willen, door hun werk zijn ze korte onregelmatige nachten gewend. Ze liggen nu samen lepeltje-lepeltje op een twijfelaar-matras in een 1 persoonstentje. Wij hebben door de tentjes nu een optimale (nacht)privacy, zonder al te veel storende geluiden van slapende medefietsers. Ondanks het feit dat Bert en Martin een heftige hotel-campagne hebben gevoerd in voorbereiding op deze tocht, slapen we toch telkens op een camping. Martin heeft optimale nachtrust nodig na zijn ziekte in 2005. Bert heeft erg slechte ervaringen opgelopen in de natte Rome reis van 2005, hetgeen geleid heeft tot een zogenaamd "natte-tent-trauma". Bert verzet zich sindsdien hevig tegen alles wat met camping-leven te maken heeft. Toch hebben we nu al voor twee  nachten de tenten opgezet, de sfeer is prima, het verzet van Bert en Martin neemt af. Het is veel gemoedelijker, socialer en gezelliger, wanneer je bij aankomst op een bestemming  met elkaar nog een biertje kan drinken en de rit gaat evalueren in de groep. In een hotel gaat ieder bij aankomst zijn gang in zijn eigen ruimte en je ziet elkaar pas weer bij het eten. We kunnen altijd nog kiezen voor een hotel, als het weer omslaat. Pop-up tenten zijn erg eenvoudig en in 3 seconden op te zetten, maar 's morgens een pop-up tent opvouwen is wel een dingetje. Elke ochtend moet Gert de andere medefietsers leren zo'n tentje op te vouwen tot een kleine ronde platte schijf. Een aantal mannen onder ons zijn erg hardleers in het letterlijk onder de knie krijgen van dit handigheidje.

Als we opstaan heeft het nog steeds niet geregend, maar de lucht is wel grijs en dreigend. We besluiten het ontbijt op de camping te nemen op het terras van het restaurant aan de Rijnoever. Door het leggen van een flinke maagbodem voor het vertrek van een nieuwe etappe richting Heidelberg gaan we pas om kwart voor 9 op pad. We volgen vandaag niet meer de Rijn maar we maken een doorsteek naar Nierstein, we moeten dan wel over een heuvelrug beklimmen. Het wordt weer een puzzeldag volgens Gert, die dit overigens heel goed kan en we gaan klimmen en dalen. Het is vandaag ook een route, waarin met regelmaat wegen zijn veranderd, soms zijn ze opgebroken en er zijn ook meer rotondes gemaakt waardoor je ernstig in de war kan raken volgens de informatie die het routeboek ons geeft. Als je een aanknopingspunt niet vindt, klopt de rest automatisch ook niet meer en moet je met een kaartje de weg weer zien te vinden of terugfietsen naar het laatste punt waar je nog op de goede weg zat.

We hebben er al 12.5 km op zitten en ook al een verkeerde weg genomen, omdat het fietspad ophield en het vervolg niet paste bij de routekaart. Wanneer we met elkaar overleggen, gaat de telefoon van Gert: het is Gijsbert. Gijsbert heeft, nadat wij al vertrokken zijn, de volgwagen al 2 keer in- en uitgeladen op zoek naar de autosleutels. Zijn vraag is of iemand van ons de autosleutels heeft meegenomen. Natuurlijk is dat niet het geval, maar we beginnen bij het begin: Willem was als eerste wakker, hij heeft de auto opengedaan, Gert geeft dus de telefoon aan Willem. Willem staat met het schaamrood op de kaken, want hij heeft de volgwagen inderdaad open gedaan, maar hij zou de autosleutel nooit in zijn zak steken. Maar waar heeft hij de sleutel dan gelegd? Dan vertelt Gijsbert telefonisch dat Bert het slot van de fietsen heeft gehaald, en die fietssleutel zit altijd aan de autosleutel, pfffffff. Willem roept Bert ter verantwoording maar Bert zegt:  "je hebt het verkeerd verstaan, het was Gert en niet Bert"  Gert kijkt nu heel schaapachtig om zich heen en voelt voor de zekerheid in de zak van zijn Yamanouchi wielershirt en................... daar komt de Mercedes sleutel tevoorschijn. We nemen een besluit: Gert, Bert en Willem gaan terugfietsen met de autosleutels naar de camping en de andere 3 gaan alvast in Ingelsheim koffie drinken. Na deze nog nooit eerder vertoonde valse start vertrekken de drie sleutelfiguren pas om 10.30 uur voor de 2e keer van de camping, de rest van de dag zullen we deze vertraging nooit meer kunnen inlopen. Na een klein uurtje zijn we weer terug met 25 km meer op de teller en nemen de 3 koffieleuten mee in ons vervolg, we gaan nu op weg naar een echte koffiestop. Deze is in Nierstein gepland, maar zal door deze omstandigheden pas tegen lunchtijd kunnen plaatsvinden, zullen we dan beter niet tegelijk een broodje doen?

Op een plek in Nierstein staat Gijsbert ons al op te wachten bij een koffietentje, maar er worden daar echter geen broodjes verkocht. Na de koffie nemen we ook nog een ijsje en dan weer snel op weg naar de volgende stop. We nemen even verderop een pontje over de Rijn en rijden een stuk over de rivierdijk. Ook daar is het goed opletten om de juiste weg te vinden. Als op een stuk weg Martin en Adriaan voorop rijden en zij opeens naar rechts een fietspad inschieten, vertrouwt Gert het niet, hij schreeuwt: " STOP" Iedereen hoort zijn bevel, behalve de twee diesels, die flink op stoom zijn gekomen. Bert wordt gevraagd de twee mannen terug te halen, Bert heeft zich een ongeluk moeten fietsen, om die 2 malloten nog in te halen. Pas een kwartier later komt Bert, hevig transpirerend, terug met de twee ontsnapten, waarna we weer als groep de (goede) weg kunnen vervolgen.

In Gernsheim staat Gijsbert te wachten bij een aantal restaurantjes, mooi gesitueerd aan de Rijn. Als we het restaurant betreden is de keuken al gesloten, de ober staat te lachen. Als we staan te discussiëren over de keuze of alleen salade of een andere locatie, grijpt een collega ober in: voor ons fietsgroepje wordt de keuken weer geopend. Nu ziet de onsympathieke ober ons lachen. Onze lach bevriest als Gijsbert voor ons uitrekent, dat we nog 65 km moeten doorfietsen tot de eindbestemming vandaag.

De hotellobby Martin en Bert gaat zich weer te roeren; het is nog steeds droog, maar er zit regen in de lucht. Tijdens een uitgebreide lunch ontwikkelt zich een totaal overbodige discussie. We hebben tijdens het teambuilding weekend Op de Hej afgesproken: "bij droog weer doen we de camping, maar als we nat geregend zijn en het is slecht weer, dan nemen we een hotel. Gijsbert hoort het allemaal aan en belooft wat te regelen. We besluiten voor vandaag de eindbestemming Heidelberg op te geven. Het is nu al 4 uur 's middags en als we nu nog 65 km moeten doorfietsen komen we helemaal verrot en erg laat in de mooie stad Heidelberg aan. Gijsberts voorstel wordt aangenomen; het wordt een hotelovernachting in Ladenburg, 20 km voor de geplande eindbestemming. Morgen maken we wel een langere koffiestop in de mooie stad Heidelberg.

Op weg naar Ladenburg wordt Gert vandaag weer gebeld: nu niet voor een zoekgeraakte autosleutel, maar Gert is vandaag opa geworden. Zijn middelste dochter Annemarie heeft een dochter gekregen met de naam "Dali Anna" en wij feliciteren hem allemaal. Na dit telefoontje is Gert helemaal de weg kwijt, zijn fietsmaten hebben hem naar Ladenburg moeten brengen.

Berts natte droom

We leven nog het is een wonder

Het onweer trok aan ons voorbij

Niks geen gebliksem en gedonder

De tenten staan nog in hun rij

Toch reis ikzelf veel liever zonder

En ‘k lig niet graag in natte klei

Bij regen kruip ik heel graag onder

Een dak. Een camping, niks voor mij

Ooit op onze reis naar Rome

‘k Raak daar echt nooit aan gewend

Ook al ben ik nog zo’n vent

Kon de regen hevig stromen

En dan lag ik daar te dromen

In een kleddernatte tent

Foto’s