Dag 3. Zondag 24 mei 2009. Schinnen - Schaesberg - Jülich - Düren - Zülpich - Remagen

24 mei 2009 - Remagen, Duitsland

Gereden: 150 km in 6.22 uur, gemiddeld 23.8 km/uur, strak blauwe lucht

Laten we eerst even melden dat we ontzettend veel problemen hebben met het versturen van de mail. De laptop van Willem, aangesloten op de kabel van Gerrit Smans, werkt niet. Mail binnen krijgen is geen probleem, de mail versturen lukt niet om één of andere reden. We proberen van alles maar moeten het opgeven, bij de koffiestop proberen we het weer. De koffiestop is daarom bij een internetcafé gepland maar ook daar lukt het niet, we geven het niet op. Zo kan het zijn dat de mails in vertraging u bereiken, excuus hiervoor.

De twee spooktenten zijn terecht. Daar waar we Lambert onderweg nog wel eens kwijt zijn en Gert zijn nieuwe Colnago ACHTER de schuur van Adriaan terug heeft gevonden, zijn twee van de wegwerptenten onvindbaar. De bus is volledig op zijn kop gezet en wel drie keer opnieuw ingeruimd, de twee tenten blijven afwezig. Nadat Gert voor de zekerheid naar huis heeft gebeld kan Wijnie hem zuiveren van alle blaam, ze staan niet bij Gert thuis. De anderen zitten onschuldig voor zich uit te staren, dus belt Gijsbert naar zijn thuisfront. Wanneer de vrouw van Gijsbert, Ineke, een blik in de garage werpt blijkt, dat het recent bereiken van de 65 jarige leeftijd bij onze reisleider harder is aangekomen, dan een ieder had vermoed.

De avondmaaltijd gisteren was konijn met aardappelpuree, maar vanwege het feit dat Martin en Gijsbert uit principiële reden geen lang-oorige gerechten eten is dit konijn omgedoopt tot een "West Australische Ren-Kip". We hebben allemaal heerlijk gegeten.

Willem en Gijsbert hebben vannacht in een weggooitent buiten geslapen, Gijsbert onder de luifel, Willem in de tuin. We staan rond 7 uur op. De tuin ruikt heerlijk fris , het heeft geregend vannacht . Nu is de hele lucht stralend blauw. Willem is vochtig , Gijsbert niet. Sommigen zijn heel fit, anderen minder. Gijsbert zegt dat hij de verkeerde slaappil heeft gekregen. Lambert snurkte en hield Adriaan de halve nacht wakker, Bert is superfit. We ontbijten heerlijk en daarna pakken we alles in de bus.

We nemen innig afscheid van Gerrit en Lies. Dan gaan we fietsen, het is Zuid-Limburg, het gaat omhoog en omlaag. We passeren Kerkrade en Schaesberg. We weten de weg niet meer precies. We vragen de weg aan een passerende vrouw. Zij spreekt totaal Zuid-Limburgs. In dit gebied tref je veel van deze mensen aan met dit taalgebruik. Zij zegt de goede weg en Adriaan vertaalt dit voor ons in normaal Nederlands. Dan passeren we de grens. We zijn dus nu in Duitsland. Daar vragen wij nog regelmatig de weg. Het is in Duitsland ineens heel anders. De afstanden zijn allemaal veel groter. Op 50 km drinken we koffie in Julich met kersen – en aardbeienpunten mit Sahne. We hebben per slot van rekening vakantie. Te laat vertrekken we weer. E-mailen van de verslagen lukt hier ook niet. We rijden naar Düren op een prachtig pad langs de Ruhr, deels verhard, deels harde zandgrond. In de Ruhr zijn stroomversnellingen en er staan mensen tot aan hun liezen in te vissen, wij fietsen liever. Dan door uitgebreide weilanden en komen op 70 km in Zulpich waar we lunchen. Lokale tomatensoep en bockworst mit kartoffelsalat en Strammer Max mit käse und ham. Dan eindeloos door weilanden, zigzag waar nooit meer een eind aan komt.

Gert weet exact de weg, ik begrijp niet hoe hij dat behapt. Hier verdient hij wel een onderscheiding voor. We zullen hem voordragen bij de Nederlandse Vereniging van Primaten voor een Ridderschap. Onderweg moesten wij ook nog de Gert's toersandaal van zijn fiets afsnijden, omdat hij niet los kon komen. Het is geslaagd zonder zijn schoeisel te destruëren. Onderweg wordt Adriaan ook nog besprongen door een wild konijn. Via de knie buitelde hij op het frame van de fiets, raakte de hand van Adriaan, maakte nog een dubbele salto en eindigde in een spagaat op straat. Het konijn heeft de aanval op de fiets niet overleeft. Dan pauze bij een bruggetje in het opbloeiende Duitse weiland. Gert waadt met zijn losgeknipte schoeisel door een heldere beek waar de vissen hem om de tenen zwemmen. Hij hoopt nu dat hij niet de Ziekte van Weil heeft opgelopen. Wij dronken op de brug calorierijke drank en aten een reepje. Toen richting Remagen, weer door eindeloze weilanden. Er kwam toen een heel forse afdaling, richting het Aersdal. Toen stonden wij voor de Rijn en lieten ons gewillig fotograferen door een onbekende Duitser. Een biertje langs de Rijn en toen naar Camping ‘Der Goldene Meile’, waar Gijsbert het hele kampement op orde had en het bier zelfs koud stond, heel nostalgisch.

Bert is in topvorm met de achtergelaten fietsstandaard van Ron. Alle fietsen krijgen van hem een ketting-schoonmaak-beurt en worden verder ook nog nagekeken op andere ongerechtigheden. Heerlijk Duits gegeten hier op de camping.

Flappie

Wij hebben het maar goed bekeken

’t Menu luidt: langoor, ’n goed glas wijn

Daar zal men lang nog over spreken

’t Was uit de kunst, het smaakte fijn

Maar dan is daar een wild konijn

Dat, om zijn soortgenoot te wreken

Eens dapper meent te moeten zijn

Tracht Adriaan zijn nek te breken

’t Beest valt hem aan, het buitelt rond

Raakt nog zijn hand, smakt op de grond

Ook Adriaan valt haast op straat