Dag 22. Vrijdag 12 juni 2009. Linz - Passau

Dag 22. Vrijdag 12 juni 2009.  Linz - Passau

Gereden: 101 km in 4.08 uur, gemiddeld 25 km/uur, half bewolkt, wind tegen.

Gisteren hebben we, op speciaal verzoek van Bert, heerlijk getafeld bij een goed bekend staande Italiaan in de stad, wij waren de enige klanten. De ober, die ons bediende, deed om 22.00 uur zijn jas aan en vertrok; de achtergebleven personen  (baas, kok, schoonmaker en nachtportier) bleken niet genegen nog een bestelling voor een nagerecht of koffie op te nemen, dus na betaling vertrokken we naar ons hotel. Lambert stelt vrijwillig voor om vannacht buiten in een overdekte hal te gaan liggen en niemand maakt daar bezwaar tegen.

Als we wakker worden blijkt Lambert opnieuw opa geworden te zijn en hij is zichtbaar blij met zijn 7e kleinkind Luuk. We feliciteren hem allemaal en natuurlijk vanaf hier ook de vader, moeder en de rest van de familie.

Als Lambert zijn fiets klaar zet voor vertrek blijkt zijn achterband weer leeg, net als gisteren. Gert adviseert een nieuwe buitenband, omdat we in de binnenband niets kunnen vinden dat een lek zou veroorzaken. Dit gratis advies wordt door Lambert in de wind geslagen, dus een nieuwe binnenband erin en we zijn klaar voor vertrek.

Nog even een groepsfoto, Willem maakt een te krappe bocht naar links waardoor hij onder de minimale rijsnelheid van 4,2 km/uur komt en valt om. Een pijnlijke heup en een schaafje op de arm, altijd leuk om nog een aandenken aan Linz te hebben. Als we vertrekken is het 9.30 uur, veel te laat.

Linz zou het eindpunt van de fietsreis van Willem zijn. Zijn bedoeling was de laatste dag niet meer mee te fietsen naar Passau en ook niet met de volgwagen mee terug te rijden naar Nederland. Willem vliegt vandaag echter naar Spanje om zich daar met Cobie te verenigen. Omdat zijn vlucht naar Gerona is uitgesteld naar een later tijdstip vandaag, heeft hij nog tijd genoeg om ook de laatste etappe mee te rijden naar Passau en daarna de trein terug naar Linz te nemen.

We volgen dezelfde procedure als de laatste 2 fietsdagen, na elke 5 km een verse kopman. Dat is nodig vanwege de harde wind die door het Donau-dal waait, precies recht op de kop. We rijden nu aan de linker oever en pad kronkelt prachtig langs de rivier, maar als Willem met een flink tempo op kop rijdt roept hij plotseling "STOP, STOP"

Het fietspad houdt zonder waarschuwing op bij een rotswand en met een klein bordje staat aangegeven dat het hier een natuurpark betreft. Gert kijkt nog eens op de kaart en is van mening dat de weg gewoon door moet lopen. We stappen af en voelen even aan de rotswand, maar deze verplaatst zich niet en we zien er ook geen gat in. Dan vaart er plotseling een bootje voorbij met een fietser erop, die een kilometer verder aanmeert. Gert rijdt naar het bootje toe en het blijkt een pontje te zijn dat ons verder kan brengen. We kiezen nu meteen voor deze route aan de rechterkant van de Donau, omdat de pontbaas weet dat er verderop nog een rotswand op het fietspad geplaatst is.

Gert is van mening dat we de eerste 50 km vandaag door moeten beuken om wat tijd in te halen en daarna mogen we pas even een snelle bak koffie drinken in Slogen. Lambert pompt onderweg zijn achterband nog even op, omdat deze alweer plat is en klaagt dat hij deze reis onrechtvaardig veel is getroffen door dit fenomeen, op weg naar Rome en Santiago had hij er nauwelijks last van. 

Daarna snel door naar onze laatste open-lucht-lunch. Onze koelboxen zitten nog vol met Oostenrijkse broodjes, Tsjechische kaas en Duitse worst. Gijsbert bakt de laatste 21 eieren en maakt ook nog een blik worst open voor de fietsers. Tijdens de lunch blijkt de lucht uit de achterband van Lambert alweer verdwenen. Gert kan er nu niet meer tegen, we wisselen de binnenbanden, buitenbanden, velgen en spaken zowel voor als achter. Kortom, Lambert krijgt voor de laatste 25 km naar Passau de wielen van de reservefiets uit de bus aangemeten. Daarna rijden definitief ons laatste traject naar Passau waar we om 15.30 uur zonder verdere lekkage’s en valpartijen aankomen.

We laten ons fotograferen op de brug over de Donau en feliciteren elkaar, en mooi moment om even stil te staan bij het einde van weer een mooie en onvergetelijke reis. Het hotel is in de binnenstad, vlakbij het station.

Na een snelle douche neemt Willem afscheid van zijn fietsvrienden met een ‘terminaal’ biertje op het stationsplein. Vanavond gaat hij weer naast zijn vrouw slapen, de anderen moeten dat nog 1 nachtje uitstellen.

Wij hebben van deze fietsreis erg genoten, ik hoop jullie ook een beetje met ons.

Eind goed, al goed!

Wij mogen ons nog één keer geven

We maken vaart, Willem op kop

Totdat hij heel hard roept: “Stop, stop!

Een rotswand, dus ik waarschuw even”.

Want wat we daar nou toch beleven

Het fietspad houdt zeer plots’ling op

En onze kaart blijkt dus een flop

Want ’t pad stond daar toch wel beschreven

De Hejgers hebben het verricht

Ze kenden tegenslag, soms druk

Maar steeds was er een goed bericht:

Twee kleinzoons zagen ’t levenslicht

En een lief meisje, wat een stuk

Kleinkinderen, een groot geluk!