Dag 21. Donderdag 11 juni 2009. Melk - Mauthausen - Linz.

11 juni 2009 - Linz, Oostenrijk

Dag 21. Donderdag 11 juni 2009.  Melk - Mauthausen - Linz.

Gereden: 120 km in 5.01 uur, gemiddeld 24 km/uur, bewolkt en regen

Eerst willen jullie natuurlijk weten hoe het met onze pechvogel gaat. Vanmorgen voordat we wegreden hebben we hem even gesproken en Martin zei dat hij zich naar omstandigheden beter voelde. Natuurlijk baalt hij dat hem dit is overkomen en dat het lichamelijk en geestelijk pijn doet deze tocht niet samen met ons uit te rijden.

We overnachten aan de Donau, ik had deze rivier nog nooit gezien en verbaas mij erover dat hij zo groot en breed is, breder dan de Rijn. Lambert werkt het verslag af van dag 20 waarin Martin de "hoofdrol" speelt.

Aan tafel in het restaurant van de camping evalueren we de desastreus verlopen dag van gisteren: de regen bij vertrek uit Wenen, de uitgang niet kunnen vinden, 1 pvc-valpartij, 1 botsing tussen 2 artsen, 1 valpartij met lichamelijk letsel, de lekke banden 16 en 17 op naam van heer van Gemert (waarmee hij de koppositie op de lekke-banden-lijst definitief overneemt) en een plots overstekende Taliban-hond.

Na het diner aan de Donau maken we de rest van de ‘verdoving' op bij de bus en stappen daarna weer ouderwets in onze weggooitenten. Als we wakker worden klinkt er een gebrom vanachter de bossage’s, vanuit de Donau. Als we gaan kijken blijken hier vannacht 3 enorme cruise-boten zijn aangemeerd, die achter elkaar aan de steigers liggen. Later rijden de tourbussen af en aan om de passagiers op halen voor een excursie in en om Melk.

De broodjes kunnen om 8.00 worden afgehaald bij het restaurant waar we gisteren hebben gegeten en Bert komt met 19 verse broodjes voor een totaal aan 19 euro terug. Gijsbert pakt de zak en rent terug naar de Oostenrijkse oplichter en na een ‘goed gesprek’ krijgt hij ze voor minder dan de helft mee. 

De gehele groep heeft last van een zeker geestelijke schraalheid volgens onze reisleider. Dit is niet sinds vandaag of gisteren, dit heeft hij al waargenomen op onze Santiago-reis in 2003. Om dit enigszins weg te werken besluiten we als eerste vandaag de Stiftkerk van Melk te bezoeken, die ons gisteren zo mooi heeft verwelkomd. Het is vandaag een nationale feestdag in Oostenrijk en de mis in de kerk is al bezig als we voorzichtig naar binnen sluipen i.v.m. de schraalheidbestrijding. Vervolgens wil Lambert een kaarsje aansteken tegen het krijgen van lekke banden vandaag en Gert wil ongegeneerd de dienst gaan fotograferen, wat hem door omstanders wordt belemmerd. Even later verlaten we even ‘schraal’ als anders de mooie abdij en beginnen aan de route van vandaag die ons naar Linz zal voeren.

Het is bewolkt als we beginnen en we rijden recht tegen het regenfront in, nog voor de koffiestop gaat het regenen en besluiten de stop te vervroegen. Na de stop blijkt het nog harder te regenen en het ziet er niet naar uit dat dit veranderen. Rijden dan maar, het wordt onze eerste echte regendag, jammer want het doet ernstig afbreuk aan de prachtige omgeving waar we nauwelijks oog meer voor hebben. Het tempo gaat omhoog van gemiddeld 25 naar 28 om het maar niet te koud te krijgen. Het is wel goed opletten geblazen met het natte wegdek en met de brillen in de achterzak. We rijden stevig door in de setting die ook gisteren al zijn vruchten heeft afgeworpen, degene die er zin in hebben 5 km lang voorop en daarna een verse kopman. Na een uurtje stampen staat er voor een stuwdam een wit/rode bus van Multirent met twee vogels erin, een pechvogel en een meijvogel. We maken een praatje, snoepen een banaantje en maken de lunchafspraak voor de zekerheid maar op een droge binnenlocatie ergens in Mauthausen, een dorp met een besmette naam uit het verleden. Bij de eerste gelegenheid worden we de deur gewezen, omdat de keuken slecht bemand is en al om 15.00 uur sluit. Bij de volgende gelegenheid hebben we meer geluk en bestellen onze gerechten die worden gegarneerd met een bijzondere rijke watersalade, heel toepasselijk in dit weertype.

Na de lunch moeten we nog maar een kleine 30 km naar Linz en we maken van de gelegenheid gebruik om het voormalige concentratiekamp van de Nazi's te bezoeken die gebouwd is boven op een heuvel in deze stad. We lopen een uurtje rond door de barakken, over het terrein en proberen ons voor te stellen, of proberen het juist niet voor te stellen, vinden het onvoorstelbaar en kunnen het ons ook niet voorstellen wat er allemaal is gebeurd. Het was mijn eerste confrontatie met een dergelijk monument uit de oorlog, niet fraai maar ik had het niet willen missen. We zoeken de route weer op en even later doemt Linz op langs het fietspad, eerst de industrie aan de buitenkant van de stad en daarna de bruggen en parken die we oversteken en doorkruisen om in de binnenstad te komen. Een ‘terminaal’ biertje op een pleintje waar net de zon weer doorbreekt, dat hebben we verdiend. Gijsbert komt op ‘de lucht af’, en weet ons ook hier te vinden. Hij vertelt dat we een hotel aan de overzijde van de straat hebben, heerlijk, eerst warm douchen en daarna het verslag van vandaag afmaken.

Via de kerk naar Rome

Wij voelen ons lichaam’lijk sterk

Maar geestelijk zijn we wat schraal

En daarom gaan we allemaal

Eerst maar eens even naar de kerk

Daarbinnen is het heel sacraal

Maar Gert gedraagt zich als een vlerk

Hij stort zich op wat fotowerk

Maar dat vond men iets te brutaal

En buiten waar de fietsen staan

Vangt onze tocht naar Linz dan aan

De wind waait hard en hij is tegen

En uit het grijze zwerk valt regen

Tot ‘t “Heer, geef deze spijs de zegen”:

Een pizza bij d’Italiaan

Foto’s