Dag 13. Maandag 20 augustus 2007. Ronce les Bains - Royan - Blaye - Bordeaux.

20 augustus 2007 - Bordeaux, Frankrijk

Dag 13. Maandag 20 augustus 2007. Ronce les Bains - Royan - Blaye - Bordeaux.

Gereden: 175 km in 7.30 uur, gemiddeld 24 km/uur, hevige wind tegen en regen.

Ik heb goed geslapen en na het ontbijt stappen we weer op de fiets voor de etappe naar Bordeaux.

Het weer is rond uit slecht en zal gedurende de dag alleen maar slechter worden. Stromende regen, de hele dag over ons uitgegoten, alsof we zo uit een moddersloot waren gestapt.

Koffie konden we nog krijgen in een café maar voor de lunch werden we pertinent geweigerd in een lokaal. Ergens anders vonden we wel onderdak en kregen in combinatie met het slechte weer, een slechte steak opgediend. We hebben de patatjes nog wel opgegeten.

Daarna hebben we de drijfnatte regenkleding weer over onze drijfnatte fietskleding getrokken en zijn verder gereden (geleden) naar Bordeaux. Dat valt nog niet mee om die als fietser te bereiken. Alle borden verwijzen naar grote wegen en in de kleinere straten staan geen borden. Het kompas van Gert bood ook geen uitkomst, telkens stuiten we weer op een autoweg of een industrieterrein. Aan een aantal automobilisten gevraagd hoe je in Bordeaux Centre komt, maar dan staan ze je aan te kijken of ze het water zien branden. Bij een automobilist valt dan het kwartje, ahhhh, santre (zo moet je het uitspreken anders begrijpen ze je echt niet). Deze slimmerd was wel zo vriendelijk om ons even voor te rijden naar de goede weg en vervolgens konden we langs een tramlijn het centrum niet meer missen.

Eenmaal in het centrum aangekomen, moet je dan het hotel nog zien te vinden. De mensen die daar lopen hoef je het niet te vragen, die weten nog niet waar ze zelf wonen. Naar een collega hotel dus en zelfs die presteerde het nog om ons de verkeerde kant op te sturen.

Uiteindelijk staan we dan toch voor de receptie van het Continental Hotel in Bordeaux en we beven allebei als een rietje van de kou. Gert is in bad nog warm geworden, ik niet meer. De genadeklap was voor mij gevallen.

Ik heb mij met Gert nog naar een restaurant weten te slepen, maar na mijn voorgerecht stortte ik in en ben naar bed gegaan.

Aan tafel hadden we nog wel besloten dat het gezelligheidsgehalte wat aan de lage kant was vandaag en dat we deze met een treinrit morgen op zouden vijzelen.

Ik heb Gert niet meer horen binnenkomen.

Foto’s