Dag 12. Vrijdag 16 augustus 2019

Eerst nog een keer op de fiets sightseeing Berlijn en daarna met de trein naar Leipzig.

22 km op de fiets en 185 km met de trein, bewolkt, 20 graden, nog steeds droog.

“Het 3e doel van de fietstocht gaat nu beginnen”

Vandaag nog een rustige dag; aanvankelijk had ik het plan naar Potsdam te fietsen om het bekende paleis Slot Sanssouci van de Pruisische koning Frederik de Grote te bezoeken. Potsdam ligt 30 km ten westen van Berlijn, maar onze treinkaartjes zijn al gekocht vanaf de Hauptbahnhof in het centrum van Berlijn. Die extra 60 km besparen we door nog eens langs de vele bezienswaardigheden van Berlijn te rijden. Bovendien heb ik gisteren al genoten van Schloßpark Charlottenburg met zijn prachtige tuinen en vijvers langs de rivier de Spree.

Morgen gaan we mijn fietsvriend Andre uit Oss ontmoeten op de trappen van het stadhuis in Gera. Willem en ik dan fietsen 75 km vanuit Leipzig en Andre komt 25 km vanuit Friedmannsdorf. Met Andre fiets ik op zondag- en/of woensdagmorgen in Oss en omgeving, we zijn met nog een paar Osse maten lid van de club TIHOL (Thuis Is Het Ook Leuk)

Door mijn verhuizing van Oss naar Katwijk aan Zee is door mij de laatste jaren minder vaak met deze groep gefietst. Het is fijn fietsen met Andre, hij weet overal de weg en kan veel vertellen van de natuur. Andre was coach van de Olympische Noorse zwemploeg in 1972 en werd daarna, samen met zijn vrouw Betsie, sportleraar op het Maasland College in Oss. Hun kinderen hebben de Noorse namen Roar en Toril.Dochter Toril fokt Rocky Mountain Horses op een boerderijtje in Thüringen. 

Deze paarden zijn erg geliefd onder dames door hun soepele gang en verkopen goed in Europa.Andre heeft mij een aantal jaren geleden gevraagd, samen met hem, eens naar Toril te fietsen.Hij logeert daar vaak om bij zijn 2 kleinkinderen te zijn en om Toril te helpen.

Helaas is Andre’s vrouw Betsie vorig jaar vrij plotseling overleden. Nu gaan we Andre ophalen op onze weg terug naar Nederland. 

Willem en ik gaan Andre goed uit de wind houden, want Andre is 70+.

Het schijnt heuvelachtig te worden op onze terugweg, maar als we ‘s morgens op tijd vertrekken en de dagetappes niet te lang maken moet het gaan lukken. Dat wordt nu ons 3e doel, om Andre veilig en gezond terug te brengen in Oss.

Groet van Willem en Gert

Verhaal van Willem op Facebook

Aangezien een rustdag nodig was en aangekondigd is heb ik van dag 11 geen verslag gemaakt. De aankomst in Berlijn was groots in de vorm van afstand, wat is Berlijn een grote stad. Parijs past er 5 x in.

Het nadeel daarvan is dat er geen echt centrum is en geen ringweg voor het verkeer. Dat komt deels door de oorlog, de stad is tot op de grond gelijk gemaakt, en de wederopbouw in diverse delen, een Frans deel, een Engels deel, een Amerikaans deel en een Russisch deel waarbij opviel dat alle delen bij elkaar over de ‘vloer’ mochten komen behalve in het Russische deel. Zij accentueerden dit nog door een muur te bouwen tussen hun deel van de stad en de drie andere delen.

Ondanks de separatie zijn de delen afzonderlijk wel gegroeid maar op een totaal verschillende manier als ‘de andere kant’. Het heeft veel leed gebracht en gelukkig zijn 30 jaar geleden Oost en West Duitsland weer bij elkaar gebracht. Nog steeds wordt grote inspanning gegeven de stad te herbouwen, restaureren en vorm te geven. We zijn onder de indruk van de monumenten geplaatst voor alle leed die de Nazi’s hebben aangericht. 

Omdat de stad zo groot is en er op veel plaatsen iets is te zien, zijn we blij dat we de stad op de fiets kunnen doorkruisen. De stad geeft mij een grote mate van ‘gedesoriënteerd’ te zijn. Ik kan geen orde vinden in de chaos en wegopbrekingen. Ik rij dus maar veel achter Gert aan, die heeft er minder last van. We drinken her en der koffie of later op de dag een biertje met een bockworst.

In het hotel is een weegschaal geplaatst in de toiletruimte en Gert is benieuwd of de reis nog een positieve uitwerking op zijn gewicht heeft gehad maar gelukkig heeft het vrouw-vriendelijke personeel het apparaat voorzien van lege batterijen.

Het antwoord hierop kunnen we dus (nog) niet geven. Ook de hoogte punten van de stad zijn te veel om te beschrijven, dat vertel ik later nog wel eens als we weer thuis zijn.

Nu zitten we in een snelle ICE trein die ons naar Leipzig brengt vanwaar ons avontuur weer verder gaat met het ophalen van een derde persoon en hem op menselijke wijze naar Oss te escorteren. 

Morgen dus weer een verhaal maar dan VANAF Berlijn.