De brief aan rector Lingg

Zeer Eerwaarde Rector Lingg,

Zoals beloofd zou ik op de helft van onze pelgrimage verslag doen van onze belevenissen en onze geestelijke toestand tot heden. We zijn vanmiddag om 16 uur aangekomen in Oloron, na een voor onze begrippen niet.  zo ’n lange tocht van 119 km door de Franse voorlopers van de Pyreneeёn, die toch wel venijnig waren. Het is onze laatste stop in Frankrijk. Morgen trekken we de Pyreneeёn over en beginnen met onze Spaanse eindfase naar de Porta Gloria. Voorgaande dagen hebben we zware dagen gereden 160-150-150 km. Ook al hoeven we onze eigen bagage niet te vervoeren, het is toch een behoorlijke inspanning vanwege de relatief korte tijd (20 dagen) om in Santiago te komen. Vandaag is onze 13e dag. Vanwege de overzichtelijkheid kan ik nu het beste enige facetten aansnijden van onze pelgrimage en ze achtereenvolgens benoemen.

1) Onze lichamelijke toestand

Nog steeds goed. We zij gezond, onze conditie is toegenomen. Geen traumata doorgemaakt. We zijn nog in het bezit van al onze lichaamsdelen. Goed dat u ons gezegend hebt en de bijstand van de Heilige Jacobus hebt afgeroepen, het werkt echt. Wel is er wisselend een penetrerend gevoel van algemene malaise.

2) Onze Fietsen.

Deze doen het nog goed, maar beginnen wel slijtage-verschijnselen te vertonen, meer dan wij zelf. Ratelende derailleurs- afgebroken spat-bord-stuurknoppen, verloren-bidon, verloren-stagnerende trapper,enkele lekke banden-een volledig versleten achterband, die vervangen moest worden. Volgens onze ervaringen tot nu toe hebben de fietsen tijdens de inzegening te weinig druppels gekregen.

3) Onze Begeleider.

Na 2 weken pelgrimage op de fiets komen we steeds meer tot de inzichtelijkheid dat onze begeleider Gijsbert goud waard is en ernstig bijdraagt dat we de Porta Gloria kunnen halen. Hij verzorgt ons ontbijt, maakt een super openlucht-lunch, dagelijks op 2/3 van de afstand, met zoute soep, meloen, brood, liters yoghurt, druiven, ham(ruw en gekookt) Doet boodschappen en vraagt dagelijks of wij privé behoeften heb-ben (postzegels, shampoo, persoonlijke nutriënten) Zelf vindt hij het zwaarder dan gedacht met ons vijven. Bijna had hij een vrije dag, maar dit is er net niet van gekomen, wegens supplementaire, organisatorische, slopende activiteiten ten bate van ons. Hij moet wel extra zegen van de H. Jacobus krijgen. Hij zegt dat wij toch wel iets menselijks hebben.

Vandaag 23-08-03 vrijdag

Gisteren hebben we Spanje bereikt, via een lange klim 56 km. Over de Passo di Somport, daarna nog een zware tocht over Spaanse bloedhete wegen., overnachting in Sangüesa, totaal 165 km gereden (de zwaarste dag tot nu toe). We voelden het vandaag nog in onze benen. Nu zitten we sfeervol aan de Ebro-oevers op een camping in Logroño (130 km gereden). Santiago komt nu wel in zicht. Nu nog +/-650 km. Heel bijzonder.

4) Intermenselijke facetten van onze groep.

Na ons teamvormings-weekend in Zuid-Limburg begin mei en de borrel en barbecue in Katwijk met onze echtgenotes eind mei, hadden wij het goede gevoel dat wij qua fiets-presterend vermogen dicht bij elkaar zaten en communicatief ook. Het boeiende na 2 weken pelgrimage is dat ieders specifieke persoonlijke en karakterologische kenmerken en vaardigheden haarscherp aan het licht treden. Het geeft een rijk spectrum van indrukken, emoties en interactieve taalkundige uitingen. Het zou te lang duren om dit allemaal in detail te beschrijven. Ik denk dat wij door onze fietspelgrimage naar Santiago een bijzondere band hebben gekregen waaraan we ons verdere leven blijven denken.

5) Religieuze-Spirituele Facetten.

Nu we in dit gebied zijn langs de Camino de Santiago zien we steeds meer lopende pelgrims met staf onderweg, ernstig vermoeid. Steeds vaker zie je afbeeldingen van de H. Jacobus onderweg en de symbolische schelp met zwaard. Soms voelen wij ons erg schuldig als wij langs deze zwoegende mensen met 60 km/uur op onze lichte fietsen zonder bagage de helling afsuizen. In het begin van onze reis  hadden we meer het gevoel dat we met een boeiende fietstocht bezig waren. Gijsbert, onze begeleider zei steeds dat we maar luxe pelgrims waren. Wij vertelden van zware klimmen, maar hij zei dat hij nooit een zware helling zag. Dat komt omdat hij in zijn luxe Opel-Movano zo hoog boven het wegdek is gezeten. Hij zag de tocht als een grote afdaling van Oss naar Santiago. Dat is nu allemaal heel anders geworden. Gijsbert vond dat wij zeker in de aanvang van onze pelgrimage te weinig kerken bezochten en dat het religieuze element op de achtergrond is gedrukt. Nu bezoeken wij dagelijks enige kerken en mediteren daar met zijn vijven in de kerkbanken. We hebben nu al veel stempels in ons pelgrimspaspoort, het laatste nu in Logroño. Ook tijdens ontbijten, lunches en avondmaaltijden komen zoveel onderwerpen ter sprake, die allemaal een religieus, spiritueel aspect hebben  die ieder……?? Morgen vertrekken we naar Burgos met zijn prachtige kathedraal. Er is daar het drieluik van Christus, die Maria-Magdalena haar zondigheid vergeeft en de beroemde Cofre van El Cid.  A.s Woensdag  hopen we door de Porta Gloria te gaan. We verheugen ons ernstig op de komende dagen. We zullen hopelijk persoonlijk u alles te kunnen vertellen en van gedachten te wisselen.

Veel pelgrimsgroeten en tot spoedig ziens, de laatste fase is misschien de moeilijkste.

Gijsbert, Martin, Adriaan, Gert, Willem en Lambert.